ผมเป็นผู้ชายนนะครับ ...ตั้งแต่รู้จักกับเพื่อนผู้หญิงคนนี้มา นางชอบซุ่มซ่ามทำให้ผมเห็นแค่คนเดียว อย่างเช่นกางเกงในเข้าวินนางก็ล่วงต่อหน้าเราให้เราเห็นแล้วบอกว่า “กางเกงในมันเข้าวินอะ” แล้วก็แบบเสื้อในหลวมก็ล่วงไปดันให้เห็นเต้าเลยครับ แล้วก็พูดแบบเดิมว่า “เสื้อในมันหลวมทำไมหรอ” อีกตัวอย่างนางนั่งจนเห็นกางเกงในเป็นร่องเลยสีชมพู ผมก็บอกเห้ยปิดหน่อยสิวะ นางก็จะชอบพูดเดิมๆ ขอโทษนะเพ้อไปอะ แล้วตอนกินเหล้ากันอยู่ร้านนางก็ดันนมมั้ง แล้วก็หันว่าบอกว่า “เอ่อมันก็มีแต่กูกับแหละที่เห็นกันเองเป็นประจำชินเถอะ” ผมก็เลยงงมาก ว่าทำไมผมต้องมาเห็นเพื่อนซุ่มซ่าม ทำเอ๋อๆแบบไม่มีไรเกิดขึ้นด้วย ซึ่งทุกครั้งที่ผมเห็นผมก็เขินแทนแล้วหันหน้าหนี นางก็จะหัวเราะแล้วบอกพฤติกรรมมที่กำลังทำอยู่ต่อหน้าเรา
ปล.นางเป็นผู้หญิงแมนๆห้าวๆสวยมาก
คือเพื่อนผู้หญิงคนนี้อยากให้ผมชินกับสิ่งที่เธอทำ ทุกครั้งที่ผมเห็นผมก็เหมือนใจสั่นเขินอาย แบบอย่างในระเบิด แต่เพื่อนผมไม่รู้สึกไรเลย
...ผมเลยอยากถามว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรผมงงกับตัวเอง แล้วทำไมผู้หญิงถึงกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนผู้ชายอย่างผมคนเดียวและไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย เพราะคิดว่าผมไม่รู้สึกอะไรหรอมีแต่บอกให้ชิน แต่ผมเขินตลอดเวลาที่เห็นพฤติกรรมซุ่มซ่ามแบบนี้