ตอนนั้นเราเพิ่งเริ่มเข้าร้านเสริมสวย ไปทำสีผม เจ้าของร้านกับป้าลูกจ้างคือดีมาก
เราเลยไปประจำ จนสนิทกัน แต่พอเราไปทำสีครั้งที่สอง ปรากฏว่าไม่เหมือนตอนแรก
ไม่มีบำรุงหรืออะไรเลย เอาสีมาขยำๆ เหมือนทำเอง แต่เก็บเท่าเดิม
พอทำออกมา สีเดิมโผล่ด้วย แต่พอดีสีค่อนข้างเข้ม เราเลยช่างมันเถอะ ไว้ค่อยทำใหม่แต่คงไม่ใช่ร้านนี้
หลังจากนั้นเราไม่ค่อยทำเคสใหญ่ๆ จะไปก็แค่สระไดร์
ป้าที่เป็นลูกจ้างบอกว่า เอาแชมพูมาเองได้นะ ที่ร้านใช้แชมพูทั่วไป ราคาถูก
(จุดนี้เราไม่เข้าใจว่าป้าลูกจ้างกับเจ้าของร้านเป็นยังไง เพราะเวลาเราไปเขาจะคนละอย่างกันค่ะ)
เราเลยเอาแชมพูไปไว้ที่ร้าน เพราะที่บ้านมีชุดหนึ่ง ปกติเราสระไดร์ครั้งหนึ่งอยู่ได้หลายวันแต่ช่วงหลังไม่ไหวเลย
ต่างกับอีกร้านที่ผมสปริงตัวดี แต่ร้านเขาอยู่โซนที่คนเยอะ ไม่ค่อยว่าง
วันนั้นเราถามว่าแชมพูหมดรึยัง ป้าเขาบอกว่ายังไม่หมดใช้ได้อีกครั้ง
เราเลยกะไปครั้งสุดท้ายเพราะกระเป๋าใส่แชมพูเราอยู่ที่ร้านด้วย ปรากฏว่าตอนสระ เราได้กลิ่นเหมือนน้ำยาล้างจาน
เลยถามไปว่าใช่แชมพูของเราหรือเปล่า ป้าเขาบอกแชมพูหมดนานแล้ว หมดทั้งแชมพูและครีมนวด
เราก็คิดในใจเพราะรอบก่อนบอกว่ายังไม่หมด แต่คือสระไปแล้ว กลิ่นเหมือนน้ำยาล้างจานเป๊ะเลย
พอออกมานั่งไดร์ เราตั้งใจเลยว่าจะไม่มาร้านนี้อีก แล้วเอากระเป๋ากลับมาด้วย
ตอนนั้นนึกว่าจบแล้ว พอมาเช้านี้ ผมเราเป็นอะไรไม่รู้ มันฟูเหมือนคนเปียผมแล้วปล่อย ทั้งที่เราเพิ่งสระไดร์มา
ปกติร้านนี้ไม่ได้ทำผมแย่ถึงขั้นรับไม่ได้ แต่ครั้งนี้ผมแห้ง ฟู เหมือนไม่ได้ทำอะไรมาเลย
เราเลยนึกไปถึงกลิ่นน้ำยาล้างจานตอนสระ ไม่อยากคิดเลยว่าเอาอะไรสระให้ แต่ไม่อยากไปต่อว่าที่ร้าน แค่นี้ก็เจอมาเยอะแล้ว