สวัสดีค่ะ คือ ปีนี้หนูอยู่ม6ค่ะ อีกเทอมเดียวจะจบแล้ว หนูเรียนสาย วิทย์-คณิตค่ะ แต่หนูยังไม่รู้จะเรียนอะไรต่อ มันสับสน แต่ที่แน่ๆคือเรียนมหาวิทยาลัยรามคำแหงค่ะ เนื่องจากฐานะทางบ้าน และอะไรอีกหลายอย่าง จากที่เพื่อนบอกมาว่าหนูเป็นคนที่ชอบเที่ยวหาประสบการณ์ ชอบลงมือทำ ไม่ชอบอยู่ในสภาวะกดดัน สังคมที่วุ่นวาย มันเป็นจริงๆค่ะ หนูชอบเที่ยวด้วยตัวเอง เรียนรู้เอง มากกว่าที่จะรอให้คนมาสอนถ้าไม่รู้คือต้องถาม ต้องหาคำตอบให้ได้ หนูหาคำตอบได้ทุกเรื่องที่ตัวเองอยากรู้ ยกเว้นเรื่องเรียน ที่หนูเลือกเรียน วิทย์คณิต เป็นเพราะคิดว่ามันจะไปได้หลายทางมากกว่า แต่มันฝืนค่ะ ฝืนมาก หนูได้แต่วิชาคณิตศาสตร์ ชีวะ เคมี ฟิสิกส์ หนูไม่ได้เลย น้อยมากที่จะเข้าใจ เกรดแต่ละเทอมหนูไม่ถึง3.5แต่ไม่น้อยกว่า3.0 ส่วนเรื่องภาษา ถูๆไถๆค่ะ ถามมาตอบไป
ไม่กลัวที่จะพูด แต่ทุกครั้งที่ได้พูดกับชาวต่างชาติจะรู้ว่าตังเองไม่สามารถทำได้ดี อย่างที่ควร
หนูอยากเรียนฟู้ดไซน์ แต่ไม่ได้เคมี ชีวะ
หนูอยากเรียนการท่องเที่ยว เรื่องภาษาคงไม่ดีพอ
หนูอยากเรียนบัญชี การแข่งขันมันสูงมากกลัวจะใช้เวลานานในการหางานทำ ตากับยายก็แก่แล้ว กลัวจะเลี้ยงดูเขาไม่ทัน
หนูคิดตลอดว่า ไม่มีใครอยากให้ตัวเองจมน้ำ ถ้าเรียนไปแล้วคงต้องทำได้ แต่คิดๆดูแล้ว มันเป็นการกดดันตัวเองมากเกินไปไหม ฝืนตัวเองแบบที่เป็นอยู่หรือป่าว หนูจะทำอย่างไรดี อีกอย่างคือยายไม่อยากให้เรียนต่อ เขาอยากให้ขายของกินค่ะ คือหนูทำขนมเป็นอยู่บ้าง แต่หนูอยากเรียน ตอนนี้ใช้ชีวิตไปวันๆมากค่ะ

ปล.  ถ้าแท็กผิดขออภัยด้วยนะคะ