สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าถึง(อดีต)เพื่อนรักของเรานะคะ เราชื่อซันนะ มีเพื่อนที่สนิทมากๆอยู่คนหนึ่ง เธอชื่อน้ำ
เราพึ่งมาสนิทกันช่วงม.2และสนิทกันมากๆตอนอยู่ม.3 เราไปเที่ยวด้วยกันบ่อยมาก เราเผ็นคนสอนหลายๆอย่างให้กับเพื่อนคนนี้ ทั้งเรียนหรือแม้แต่การเอาตัวรอดจากเรื่องต่างๆ เราคิดเสมอว่าคนนี้แหละเพื่อนแท้ของเราเพราะน้ำเป็นคนตลกเข้ากับคนอื่นได้ง่าย เราไว้ใจน้ำมาก เล่าหลายๆเรื่องเกี่ยวกับเราที่ไม่มีใครรู้กับเพื่อนคนนี้หมดเลย แต่ยกเว้นเรื่องเรามีแฟนที่คบกันมานาน และเพื่อนคนนี้ก็ให้หลายๆอย่างกับเราเช่นกัน อย่างบทเรียนราคาเเพงที่เราได้รับจากเพื่อน
เริ่มจากเราขึ้นม.4 พวกเราได้อยู่ด้วยกันอีก พวกเราคิดไปถึงเรื่องอนาคตว่าเราต้องเป็นเพื่อนกันตลอดไป
จนเรามีกลุ่มใหม่เราก็ยังสนิทกันแต่เรารู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม เพื่อนเปลี่ยนไป เรารู้สึกเหมือนโดนทำลายความเชื่อใจที่เรามีให้เขา เราพยายามยื้อความสัมพันธ์นี้ไว้ เมื่อเราสอบกลางภาคเราคอยกระซิบข้อสอบให้เพื่อนในกลุ่มและคอยช่วยทุกวิชาเลย แต่ยกเว้นอังกฤษเพราะเราไม่รู้เรื่องเลยเราก็เลยไม่ได้ช่วย วันที่เขาประกาศคะแนนเราสอบอ.ผ่านแต่เพื่อนไม่ผ่านเราดีใจมากเพราะมั่นใจว่าตกแน่ๆแต่เพื่อนในกลุ่มเราตก น้ำสอบผ่าน. เมื่อภึงคาบพละเพื่อนคนที่ตกกับน้ำก็ไม่คุยกับเราแล้วพอถามก็ไม่ตอบ น้ำเป็นคนเดียวที่เราคิดว่าจะไม่ไปเชื่อเพื่อนแต่เปล้าเลย น้ำเชื่อและทำร้ายความรู้สึกเราอย่างไม่เหลือชิ้นดี ตอนนั้นคือเสียใจและโกรธมาก เพืาอก็คอยแซะว่าเพื่อนกันไม่โกหกกันหรอก
เราเลยคิดได้ว่าอาจโกรธเรื่องที่เราไม่บอกว่ามีแฟน
ซึ่งเราคบกันมาเกือบ7ปี เราไม่เคยบอกใครเลย ไม่ใช่เพราะอายแต่เพราะหวงแต่เรารู้จักกับเพื่อนแฟนทึกคนเลยรวมถึงพ่อแม่และน้องสาวแฟนด้วย
เราก็คิดว่าเรื่องแค่นี้ต้องขนาดนี้เลยหรอ
แล้วที่เราช่วยมาทุกอย่างไม่มีค่าเลยหรอ แล้วรู้ไหมเพื่อนมาคุยกับเราตอนไหน
ตอนสอบปลายภาคเรื่องขอให้เราช่วย
เรารู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรง
เรามีค่ากับเพื่อนแค่นั้นหรอ  เจ็บว่ะ
อยากเอาสันดานเดิมมาใช่แต่ก็ต้องกดมันเอาไว้
เพื่อตัวเราเอง
เราอยากรู้ว่าทุกคนจะทำยังไงดีคะ
ขอความเห็นกันหน่อยนะ
ขอบคุณคะ
ถ้ามีโอกาสจะมาต่อนะ