สวัสดีค่ะ เราอายุ 21 ปี เราเรียนสายอาชีพ ตอนนี้อยู่ในช่วงฝึกงานอยู่ค่ะ นิสัยของเราบางทีก็ร่าเริง เป็นคนร้องไห้ง่ายมากๆ เป็นคิดมากเอาแต่ใจ แค่ได้ยินคำว่าร้องไห้หรือเกี่ยวกับครอบครัวก็น้ำตาซึมแล้ว เข้าเรื่องเลยดีกว่า
.........ปกติเราคุยกับเพื่อนก็คุยเรื่องทะลึ่ง เรื่องตลกๆปกติ (ส่วนใหญ่เพื่อนผู้ชาย) จนมาถึงวันนึง เพื่อนที่คุมเครื่องตรงข้ามเราจะไปเข้าห้องน้ำ เพื่อนมันถามว่า
ไก่ (นามสมมติ): "จะไปเข้าห้องน้ำฝากไปเ_ี่ยวไหม"
เรา: "กวนตีนหราาาาาาาา"
....พอทำงานจนถึงช่วงบ่าย...
เราจะเดินไปเข้าห้องน้ำ รุ่นพี่ถามเราว่า
ไข่ (นามสมมติ):"ไปไหน"  
เรา:จะไปเข้าห้องน้ำ
ไข่ (นามสมมติ): ไม่ลองถามไอ้ไก่หรอฝากไปเปล่า
เรา: ไก่จะไปเข้าห้องน้ำฝากไปเ_ี่ยวป่ะ
........ตัวละครที่ 3 ก็โผล่มา (ชื่อฉิ่งแล้วกันนามสมมตินะ) คือเพื่อนสมันเรียน ปวส. แต่ถามว่าสนิทมากไหม ก็ไม่ค่อยมาก แต่ก็คุยเล่นสนุกๆ....
ฉิ่ง: 55555555 (หัวเราะขึ้นมา)
เรา: ????
ฉิ่งบอกเราประมาณว่าการฝากไปเ_ี่ยว เหมือนชวนไปเ_็ด เราคิดในใจใช่หรอว่ะ จนเรากลับมาจากห้องน้ำ เพื่อนก็ยังหัวเราะใส่เราอยู่
เราจึงเครียดอ่ะเรารู้ว่ามันเป็นเรื่องจิ๊บๆ เราเลยบอกฉิ่งว่า เราเครียดให้แล้วนะ ไม่ต้องมาพูดเลย ฉิ่งบอกลองพิมหาดู เราเลยเถียงกลับว่าไม่อยากรู้...ตอนนั้นเรารู้เครียดปนน้อยใจจนไม่อยากคุย
........พอเช้าวันรุ่งขึ้น เรากับฉิ่งก็ไม่คุยกันอีกเลยจนถึงทุกวันนี้แม้กระทั่งหน้าก็ไม่มอง จนเราอยากจะฆ่าเพื่อน เราอยากซื้อยาจากตลาดมืด เราอยากเอามีดแทงเพื่อน เราคิดแผนวางแผนเพื่อไม่ให้มีหลักฐาน เราคิดต่างๆนาๆ ในแต่ละวัน เราเครียด เรากดดันตัวเองหรือว่าเราคิดมากไป.....
......อาการแบบนี้เข้าข่ายโรคจิตไหมค่ะ หรือไบโพร่า