+ ถามทุกคนคะว่า ที่ทำแบบนี้คือ การอ่อยไหม? หมาหยอกไก่หรือเปล่า? ทำไมยังต้องทำให้เราหวั่นไหว +

              เราเป็นผู้หญิงนะคะแอบปลื้มผู้ชายที่อายุมากกว่าเรา 15 ปี (เราวัยทำงานเหมือนกัน) แทนชื่อว่าพี่มาร์คนะคะ
เราแอบมองเขาอยู่บ่อยๆในที่ทำงาน จนเขาเหมือนจะเริ่มรู้ตัว เพราะพี่เขาเองก็เริ่มมองเราบ่อยขึ้นจนเราไม่กล้าสบตา
เราก็ดีใจนะที่พี่เขาก็ตอบสนองเหมือนทำให้เรามีความหวัง จนกระทั้งได้ยินพี่ในที่ทำงานถามเรื่องครอบครัวพี่เขา
ทำให้รู้ว่า พี่มาร์คมีภรรยา และลูกอยู่แล้ว ตอนพี่พูดถึง ภรรยา ก็มองมาที่เรา แล้วอยู่ๆก็เดินจากแผนกเขา
มาแถวหน้าโต๊ะที่เรานั่งทำงานอยู่ เดินมาค้นเอกสารที่อยู่หน้าโต๊ะเรา แต่สายตาเหมือนว่าพี่เขากำลังมองดูสีหน้าเรา
ว่าเราจะมีอาการยังไง เราได้แต่ก้มหน้าและทำงานต่อไป จนรู้สึกไม่ไหวเลยออกไปเดินเล่นข้างนอกค่อยกลับมา
             หลังจากนนั้นพอเรารู้ว่าพี่มาร์คมีครอบครัวแล้ว เราก็หักห้ามใจตัวเองโดยการไม่เข้าใกล้ ไม่ไปยุ่ง
แต่บางครั้งพี่เขาก็พยายามจะเข้ามาใกล้ชิดเรา แกล้งทำมาสอนงานเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ
มาแทรกกลางทั้งๆที่อีกฝั่งหนึ่งว่าง เราวางแขนซ้ายไว้บนโต๊ะคอม พี่เขาก็เอาแขงขวา
มาวางข้างๆใกล้พอดีกัน เราใจเต้นมาก เพราะโต๊ะของเรากับเพื่อนติดกัน พอเราเงยขึ้นไป ก็เห็นพี่เหลือบมองมา
ทำให้เรารู้สึกว่าเขากำลังอ่อยเราอยู่ บางทีเราคุยงานกับพี่คนอื่น เขาก็แสร้งเข้ามาทักพี่ที่สอนงานเรา
แต่สายตาเขามองมาที่เรา จนพี่ที่สอนงานต้องหันมามองเรา 2 คน  พอเราจะเดินออกจากโต๊ะทำงานของพี่
เพื่อให้เขาคุยกัน เขาก็ทำทีเดินมาตัดหน้าตอนเราจะออกแล้วแทรกตัวมาข้างใน
โต๊ะของพี่เราเนื้องจากทางแคบ (เราก็คิดนะ ว่าทำไมไม่รอให้เราออกไปก่อน) ทุกจังหวะที่เกิดขึ้นคือเขามองเราตลอด
ไม่รู้ว่าตอนเข้ามาพี่มาร์คพยายามให้ใกล้ตัวพี่แกไหม เพระมันโดนกัน...แต่เราก็นิ่งไม่ได้แสดงออกอะไรไป
         ** ทั้งที่เขาพูดให้เราได้ยินว่าเขามีครอบครัวแล้ว แต่เขาก็พยายามจะเข้ามาทำให้เราหวั่นไหว ทำไม ?
จริงๆเราเองก็แอบคิดว่า เขาเองก็รักครอบครัวเขามาก ที่บอกให้เราได้ยินเลยถึงแม้จะพูดลอยๆ ไม่ปิดบัง แล้วดูอาการของเราแทน **
พอเราจะเดินออกจากโต๊ะทำงานของพี่ เพื่อให้เขาคุยกัน เขาก็ทำทีเดินมาตัดหน้าตอนเราจะออกแล้วแทรกตัวมาข้างใน
           แล้วตอนพี่เขาหันหลังคุยงานอยู่ เรากำลังขนของพอพี่เห็นเงาเราหน้ากระจกว่ากำลังเดินผ่าน
พี่ก็แกล้งเดินถอยมา แล้วจังหวะที่เราอยู่ใกล้พี่มาร์คก็รีบหันมาเหมือนจะให้เราชนกัน จนเราต้องหลบเบี่ยงให้สุดๆ
เรานั่งทำงานอยู่ดีๆ พี่แกก็ยืนหันหลังกินน้ำ (โต๊ะทำงานพี่อยู่ข้างหน้าเรา) แล้วจู่ๆ ก็หันมาทั้งที่ยกน้ำกินอยู่แล้วจ้องมาที่เรา
แบบส่งสายตามากก จนเรารู้สึกอึดอัดเลยหลบตาเเล้วทำงานต่อ พอวันอื่นเราไปนั่งทำงานอีกโต๊ะหนึ่งพี่เขาก็ยังเดินเอาน้ำมากิน
แถวตำแหน่งที่เรานั่งทำงาน แล้วก็จ้องมาเหมือนเดิม
บางทีพี่มาร์คก็พยายามพูดกับเราแบบแกล้งถามลอยๆ ชวนคุยลอยๆ แต่เราไม่คอยตอบ เพราะเราพยายามห้ามใจตัวเองอยู่
เรามีความรู้สึกว่าถ้าเข้าใกล้พี่เขามากวว่านี้...เราจะยิ่งห้ามความรู้สึกไม่ได้ เราหวั่นไหว
พอวันไหนที่พี่มาร์คไม่ได้ให้ความสนใจเรา หรือพูดกับเราด้วยน้ำเสียงปกติเหมือนที่พูดกับคนอื่น เราก็แอบน้อยใจเฉยเลย แอบวังเวงกับตัวเอง
มีแอบคิดบ้างว่า...หรือเป็นเพราะ พี่เขาพยายามอ่อยเราแล้ว แต่เราไม่มีปฎิกิริยาอะไรนอกจากแค่แอบมองเหมือนเดิมแค่นี้ พี่เขาก็เลยเริ่มเบื่อๆไหม
        #  เราไม่เคยทำอะไรมากกว่าแอบมอง แล้วเห็นพี่เขามองมาบ้างแค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว
และเราก็แอบคิดว่า ถ้าเราส่งสัญญาณบางอย่างที่มากกว่าการแอบมอง มันคงจะไปไกลมากกว่านี้ ไกลในทางที่ผิด ....
        #  ในสายตาเขา เขาจะมองเรายังไง เขารักครอบครัวหรือเปล่า ? หรือแค่อยากมีกิ๊กอีกคน หรือแค่เล่นๆได้มาก็ทิ้ง ?