อึ้งแรก #ชลิตา ติดคุก!! จากคดีทำร้ายจีน่า ใครจะไปคิดว่าไฮโซอย่างนางจะตกอยู่ในสภาพนี้ได้
(1 ปีผ่านไป พอออกจากคุกมา...บทละครยังเหน็บแนมเสียดสีสังคมอีกว่า เป็นคนรวยเส้นใหญ่ ติดคุกไม่นาน)
ชลิตา จากคนอารมณ์ร้าย กลายเป็นแม่พระที่เข้าใจโลกไปเลยย



อึ้งที่สอง #อัสดม กรรมติดจรวดมากๆ โดนโจรจี้ไม่พอ ถูกขับรถชนขาเป๋ซ้ำอีก
ต้องกลายเป็นคนจรเร่ร่อนข้างถนน...ไม่คิดว่าอัสดมตกอยู่ในสภาพนี้ได้เลยนะ


อึ้งที่สาม เห็นภาพ #จีน่า เด็กที่ต้องใส่เครื่องช่วยฟังแล้วน่าสงสารมากๆ (ตกเป็นเหยื่อความแค้นของผู้ใหญ่แท้ๆ)
ไหนจะ #สาทินี ที่ต้องนอนเป็นอัมพาต เหมือนตายทั้งเป็น...คนดูแลก็ต้องเป็น #รัชดา พระเอกที่แสนดี

#รสริน เห็นจุดจบของนางแล้วไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ คนรักเงิน รักความสบาย
ไม่ทำมาหากินสุจริต ก็ต้องเจอแต่คนประเภทเดียวกัน


และตัวเอกของเรื่อง

#ถวิกา นางเอกหรือนางมารร้าย อยู่ๆก็อยากเล่นบทคนดีตามง้อพระเอก พยายามทำดีลบล้างความผิด
ถึงจะเข้าใจในสิ่งที่นางกระทำมา และทุกคนก็อภัยให้เธอ...แต่บอกตรงๆว่าเอาใจช่วยไม่ลง
แล้วไม่อินเลย กับฉากที่รัชดาใจอ่อน กลับมาบอกรักถวิกา

ประโยคเด็ดคือ..ทุกคนทุกข์เพราะฉัน "ฉันจะยกโทษให้ตัวเองได้มั้ย"
ตรงนี้ เราว่าถวิกากำลังสำนึกผิดอยู่จริงๆ
บทสอนใจได้ดีเลย ตามชื่อเรื่องเหมือนมารในใจ...ให้คิดก่อนทำ





ภาพประทับใจของเรา คือฉากที่ ชลิตา มาเยี่ยม สาทินี และขอกอด(ขอโทษ)จีน่า
ใครจะคิดว่าวันนึงเมียหลวงกับเมียน้อยจะมาญาติดี ให้อภัยกันได้แบบสนิทใจ
ดูแล้วน้ำตาจะไหลเลย


ส่วนฉากอื่นๆ บางฉากยังดูเป็นละค๊อนละครมากไป
แต่โดยรวมก็แฝงความเรียล ให้แง่คิด และสะท้อนสังคมออกมาหลายด้านจริงๆ


ถือว่า #ระบำมาร ตอนจบทำได้ประทับใจนะ
คุณหนิงทำละครได้สนุกขึ้นเยอะแล้ว ขอให้พัฒนาต่อไป