ตอน ม. 2 ยังทำได้ขนาดนี้. ไม่ต้องถามว่าถ้าได้เรียนจนถึงม.6 จะขนาดไหน.
การแกล้งกันในโรงเรียน ถ้าเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วเขาถือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องน่ากลัวมาก.
มีเด็กที่ถูกแกล้งในโรงเรียนฆ่าตัวตายทุกๆปีจากการที่เรียกว่า ก็แค่หยอกกัน ก็แค่แกล้งกันแค่นี้ ไม่ได้ฆ่าใครตายสักหน่อย.
มีพ่อแม่หลายครอบครัวที่ต้องเสียลูกของพวกเขาไปจากการกระทำที่เรียกว่า "ก็แค่เด็กๆมันเล่นกัน"
ถ้าเรื่องนี้เกิดในโรงเรียนเมืองนอก. ครูใหญ่อาจต้องถูกตำรวจมาสอบสวนเลยว่าคุณปล่อยให้เกิดการกระทำที่ป่าเถื่อนขนาดนี้ในโรงเรียนได้ยังไง.

แต่เผอิญเรื่องนี้มาอยู่ในประเทศด้อยจิตสำนึกอย่างไทย. เรื่องน่ากลัวแบบนี้ก็เลยเป็นแค่ "ก็แค่เด็กๆมันเล่นกัน"

สิ่งที่โรงเรียนควรทำ. ไม่ใช่แค่ทัณฑ์บน. การลงโทษที่กระจอกงอกง่อยแบบนี้ มีแต่จะทำให้เด็กกลุ่มนั้นกลับมาแกลังเหยื่อหนักกว่าเดิม.
ควรจะแยกกลุ่มนั้นทั้งกลุ่มออก.
จับแยกห้องซะ, ไล่หัวโจกออก อะไรก็ว่าไป ถ้าให้กลับมารวมกลุ่มกันได้. ไม่มีเหยื่อคนนี้ก็จะมีเหยื่อคนที่สอง คนที่สามต่อไปเรื่อยๆอยู่ดี.
ภาคทัณฑ์มันก็แค่เป็นการเสแสร้งของโรงเรียนว่า ชั้นได้ทำการแก้ไขปัญหาแล้ว พอภาคทัณฑ์เสร็จ เด็กนรกกลุ่มนี้จะกลับตัวกลับใจกลายเป็นนางฟ้า.

อยากหัวเราะใส่หน้าครูใหญ่และอยากให้ตำรวจไปเยี่ยมครูใหญ่ซะจริงๆ.
ม.2 น่ะอย่างน้อยๆมันก็ 13, 14 แล้ว มีเมนส์กันหมดแล้ว อย่าให้มาอ้างโง่ๆก็แล้วกันว่าการรังแกเด็กอายุ 10 ขวบเป็นการกระทำที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์