มีปัจจัยที่ควรพิจารณาประกอบดังนี้

1.คุณออมเงินได้เดือนละเท่าไร คือ อันนี้จะชี้ว่า คุณผ่อนได้ไม่เกินเดือนละเท่าไร แต่ที่จริง คุณน่าจะผ่อนสักไม่เกิน 80% ของเงินออม

2.คุณมีเงินเท่าไรแล้ว เงินก้อนนี้ส่วนหนึ่งเป็นเงินดาวน์ อีกส่วนหนึ่งอาจเป็นการตกแต่ง,เฟอร์นิเจอร์เพื่อเข้าอยู่อาศัย

แต่ในเมื่อไม่มีข้อมูลก็ขอประมาณการว่า คุณคงจะซื้อคอนโดราคาไม่เกิน 2.5 ล้านบาท กู้ไม่เกิน 2 ล้าน คงผ่อนเดือนละประมาณ 15000 เก็บเงินเดือนละ 5000 ค่าใช้จ่ายน้ำ ไฟ ส่วนกลาง สักเท่าไรดี 3000 ละกัน คุณคงเหลือเงินไว้ใช้สอยประมาณ 19000 บาท

ตรงนี้คุณมีเงินเก็บแล้ว 500000 นะ ก็เก็บมาได้เดือนละ 20000 บาท ประมาณสองปีนิด ๆแล้วนะ

ขอย้ำว่า โปรดอย่าประมาทด้วยการไม่มีเงินเก็บ แล้วไปซื้อบ้าน

ทำไมต้องมีด้วยล่ะ ก็เขาให้กู้เท่าราคาบ้านพร้อมตกแต่งเลย turn key ไงลุง ผมไม่เห็นต้องมีเงินเก็บไปดาวน์เลย ค่างวดผมก็ไหวอยู่นะ

ครับ แต่ที่คุณควรมีเงินเก็บน่ะ นอกจากคุณจะรู้ว่า คุณก็บเงิน ที่จะกลายเป็นค่างวดเมื่อคุณกู้อะนะ ตามที่กล่าวถึงข้างต้นแล้ว

คุณต้องไม่ลืมว่า คุณกู้มากเท่าไร คุณก็เสียดอกมากเท่านั้น

คนทำโครงการเขาอยากขาย สถาบันการเงิน เขาก็อยากปล่อย มันเป็นสินเชื่อที่มีหลักประกัน ที่ตัวหลักประกันโดยทั่วไปแล้วมูลค่าจะไม่ต่ำลง และเชื่อกันว่า ถ้าเจ้าของเขาซื้อมาอยู่ออาศัยจริงๆ เขาต้องหาทางรักษาไว้ ไม่ยอมให้ถูกยึด ความเสี่ยงของสินเชื่อก็ต่ำ

ฝั่งคนซื้อก็แฮปปี้ มีโอกาสได้บ้านมาง่ายขึ้น โอ้โฮ มัน win win win ทุกด้านนี่นา

ผิดละครับ คนขายกับสถาบันการเงินน่ะ   win แน่ แต่คุณแน่ใจเหรอว่าคุณก็ win ด้วย ในเมื่อคุณจ่ายดอกที่ ยิ่งกู้มาก ก็ยิ่งเสียมาก

คุณผ่อนไหว เขาก็ได้ดอกเบี้ยไป ยิ่งผ่อนยาว ดอกเบี้ยก็เดินไปเรื่อย ๆ ผ่อนจบก็ได้บ้านไป

แต่ถ้าผ่อนไม่ไหว คุณขายได้ก็รอดตัว แต่คุณก็ต้องจ่ายดอกจนกว่าจะได้เงินมาเคลียร์แหละ

ขายไม่ได้แฮะ ทีนี้ก็ ตามกฏหมาย พอยึดทรัพย์ขายทอดตลาดได้เงินมากกว่าหนี้ตามคำพิพากษา ก็เหลือเงินมาทอนคุณ(อันนี้ยาก ไม่งั้นมันจบตั้งแต่ขายเองละ)

แต่ที่จริงได้แค่เคลียร์ยอด ชำระหนี้หมด เจ๊ากันไป ก็ดีถมเถแล้ว ที่เห็นบ่อย ๆ คือ ได้เงินมาไม่พอชำระหนี้ เขาก็มาไล่บี้คุณอีก

แล้วความเสี่ยงเรื่องอัตราดอกเบี้ยระยะยาว นั่นก็ภาระผู้กู้อีก ไม่มีสินเชื่อที่รับประกันตรึงอัตราดอเบี้ยตลอดอายุการกู้แน่นอน เท่าที่ทราบ

ตอนต้มยำกุ้ง ดอกเบี้ยพุ่งปรี๊ด จนค่างวดไม่พอชำระดอกรายเดือนก็มี ก็ผ่อนยาวไง gap ดอกเบี้ยรายเดือนกับค่างงวดบางนิดเดียว

พอดอกเบี้ยขยับตามภาวะตลาด ก็ทันค่างวดได้ไม่ยาก ยิ่งตอนนี้ผ่อนกัน 30 ปี ไม่ต้องสงสัยเลยว่า gap นี้"บาง"แค่ไหน

ถึงตรงนี้ คุณว่าใคร win ครับ

แล้วยังเห็นอีก ว่าตอน ธปท.มีข่าวจะกำหนดเงื่อนไขการปล่อยสินเชื่อบ้าน แต่ละฝ่ายที่เกี่ยวข้องมีความเห็นอย่างไร ที่เห็นคือ ไม่มีใครคำนึงถึงทางรอดของผู้กู้สักเท่าไรเลย ก็นั่นแหละนะ คนเราต้องคิดถึงตัวเอง ผมก็ด้วยแหละ

คนทำโครงการได้กำไร ไปลงทุนต่อ เขาเลิกเกี่ยวข้องกับคุณไปตั้งแต่วันโอนละ ขนาดเรียกมาแก้งานตามเงื่อนไขรับประกัน ยังไม่ค่อยอยากจะมา

คนให้กู้ อยู่กับคุณจนกว่าจะได้รับชำระหนี้หมด ไม่ว่าคุณจะชำระเอง หรือต้องใช้กระบวนการตามกฏหมาย เขาก็ต้องได้ทั้งต้นและดอก

แล้วคุณล่ะ ได้บ้านไง

ด้วยเหตุผลทั้งสิ้นทั้งปวง คุณถึงต้องมีเงินดาวน์บางส่วน ให้สวยก็สัก 20 - 25% เลือกระยะเวลาผ่อนแต่พอประมาณ ในค่างวดที่ไม่ตึงมาก จากสมการนี้ ก็พอจะเห็นหน้าตัก แล้วค่อยเอางบ ไปทาบกับความต้องการ และความเป็นจริงว่าจะลงตัวตรงไหน

คคห.ผม กำหนดผลลัพธ์โดยมีเหตุผลทางการเงินเป็นตัวตั้งเพราะถ้าคุณกำเงินไว้ในมือแล้ว ฝันมีโอกาสเป็นจริง

เช่น วงเงินตามที่ผมว่า แต่คุณอยากอยู่คอนโดที่ห่างสถานีไม่เกินโลนึง บนสายสุขุมุวิท ไม่เกินเอกมัย คุณว่าเป็นไปได้ไหม และหากเป็นไปได้ สเปคพื้นที่ขนาดนั้นคุณพอใจละยัง แต่ถ้าเป็นย่านฝั่งธนบนสายสีน้ำเงินเหมือนกัน ก็พอจะหายใจหายคอได้คล่องขึ้น ไกลออกไปอีก บนสายสีม่วงล่ะ ไรงี้

ใครๆ ก็อยากได้ไกล้ ๆ ย่านและทำเลดี ๆ อะนะ ผมยังอยากได้คอนโดสักห้องเล็กๆ แถวเพลินจิตเลย แต่นั่นมันฝันที่ตอนตื่นก็ไม่เห็นแล้วไง ก็เป็นฝันต่อไป และต่อไป ไว้หลับแล้วค่อยฝันใหม่

นกน้อย ทำรังแต่พอตัวครับ ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึงน่ะใช่  แต่ฝันนั้นต้องเป็นไปได้ ไม่งั้นก็เป็นได้แค่ฝัน.... นอกจากจะไม่มีอะไรเหลือตอนตื่นแล้ว ยังเลอะเทอะอีก

ขอให้ได้บ้านในฝัน ตามกำลัง ขยับขยายเมื่อมีกำลังและโอกาสมากพอ แล้วคุณจะมีความสุขในระยะยาวครับ