ตามที่เขียนไว้ในหัวข้อเลยค่ะ (ขอเเทนตัวเองว่าเรานะคะ)

จุดเริ่มต้นมันอยู่ที่ว่าเราไปค้างคืนที่เป็นกิจกรรมส่วนหนึ่งของที่ที่เราศึกษาอยู่ เเล้วไปเจอกับคนๆนึง ที่ตอนเเรกยอมรับว่าไม่ชอบเลย เเต่พอผ่านไปได้ซักพัก เรารู้สึกชอบคนๆนั้นขึ้นมาเลยค่ะ
ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันแค่รู้สึกว่าชอบเเละชอบมาก เราก็ตีกับความรู้สึกตัวเองได้ซักพักนึง ก็ได้คำตอบมาว่าชอบอยู่ดี

เราจึงตัดสินใจเเอบชอบเเละเข้าหาเข้าด้วยการเป็นพี่เเบบเนียนๆค่ะ หาเรื่องที่คนๆนั้นชอบมาคุย เเต่ไม่มีการบอกชอบอะไรเลยนะคะ เเค่คุยให้ผ่านไปวันนึงเเล้วมันก็เป็นเเบบนี้ทุกวันเลยค่ะ
การเเชทกับคนๆนั้นก็จะมีเเต่เราที่เปิดบทสนทนาตลอดเลยค่ะ บางเรื่องที่เค้าสนใจก็จะตอบเร็วหน่อย

คนๆนั้นเค้าเป็นคนที่มีหน้าที่ดูหยิ่งๆบวกเข้ากับนิสัยนิ่งๆ ไม่สนิทไม่คุยด้วยอะไรประมาณนี้เลยค่ะ
ตอนนี้เราเนียนคุย(เเชท)กับคนๆนั้นมา4เดือนเเล้วค่ะ
บางทีก็ดูเหมือนคนๆนั้นมีใจแต่บางทีมันก็ต่างกันเเบบสิ้นเชิงเลยค่ะ ประมาณว่าบางทีเหมือนให้ความหวัง บางทีก็ดับหวังไปเลย

เราไม่เเน่ใจว่าคนๆนั้นรู้รึป่าว เเต่เราพยายามที่จะเข้าหาที่สุดเเล้ว ปกติเราชอบใครจะไม่เข้าหาเลย มองดูเค้ามีเเฟนเเล้วมีเเฟนอีก(ไม่ได้หมายถึงคนๆนั้นนะคะ) เเต่พอกับคนๆนั้นเราอยากที่จะเข้าหา อยากที่จะพูดคุย อยากที่จะพยายาม

เข้าประเด็นหลักของกระทู้กันเลยดีกว่าค่ะ
ตอนนี้จากครั้งเเรกที่เจอผ่านมา4เดือนเเล้ว เเต่ความรู้สึกมันยังเหมือนเดิม มันทั้งเหนื่อยทั้งท้อทั้งหมดหวัง จริงๆความรู้สึกเเบบนี้มันเข้ามาตั้งเเต่2เดือนที่ผ่านมา เเต่เราพยายามมาเรื่อยๆ อดทนกับความรู้สึกพวกนี้มาเรื่อยๆ จนตอนนี้มีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราต้องปลดปล่อยผ่านทางน้ำตาเเล้วค่ะ

เราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นเเบบนี้ ชอบคนๆนั้นเเบบไม่ให้เค้ารู้ เก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ เเต่เรายังไม่เห็นทางที่ว่าจะเลิกชอบคนๆนั้นได้เลยค่ะ แต่ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยเเละท้อมาก อยากรู้ว่ามีวิธีปลอบใจตัวเอง หรือวิธีให้ความหวังตัวเองบ้างมั้ยคะ หรือคำเเนะนำสำหรับความรักครั้งนี้ของเราก็ได้ค่ะ หรือจะเป็นวิธีจีบคนๆนั้นก็ได้ค่ะ

-ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบกระทู้ของเรานะคะ-