เวลาหนูมีปัญหาอะไรไม่สบายใจ หนูจะปรึกษาพ่อแม่ เพราะพ่อแม่คือคนที่รักเรามากที่สุด และคงเป็นที่ปรึกษาให้เราได้
แต่มันกลับตรงกันข้าม กับสิ่งที่หนูคิด
หนูเคยดูรายการวิทยุที่ปรึกษาเกี่ยวกับความรัก และเคยดูละคร ในเวลาที่ลูกมีปัญหาอะไร มักจะปรึกษาพ่อแม่เสมอ และพ่อแม่ก็เคยปลอบให้กำลังใจ
แต่มันไม่เหมือนกับสิ่งที่หนูเคยคิดไว้
หนูได้ปรึกษากับคนที่เป็นที่ปรึกษาเราได้ แทนที่จะปลอบ ให้กำลังใจ เขาก็เหมือนซ้ำเติม เพราะสิ่งที่หนูเจอมา มันร้ายแรงมาก เขาก็ยิ่งบีบ และพูดอย่างละเอียด ทุกคนรู้หรือไม่ว่า "เรื่องบางอย่างที่ไม่อยากจะนึกถึงมันอีก เพราะมันทำให้เจ็บปวด" เขาก็เหมือนบีบบังคับให้บอกทั้งที่ไม่อยากจะพูด แทนที่จะบอกว่า "ถ้าไม่อยากจะเล่าก็ไม่ต้องเล่ามาก็ได้ ถ้ามันทำให้ไม่สบายใจ" เพราะบางเรื่องมันก็สามารถเป็นความลับได้ ทุกคนไม่เข้าใจหรอกค่ะ ว่าสิ่งที่หนูเจอมา มันเจ็บแค่ไหน หนูเข้าใจว่ามันอยู่ต้องบนความถูกต้อง ถ้าผิดก็บอก แต่เรื่องบางเรื่อง ผิดถูกค่อยว่ากันทีหลัง เพราะมันต้องดูสภาพจิตใจของคนๆนั้นด้วย ว่าจิตใจเขาย่ำแย่หรือไม่ แต่สิ่งเหล่านี้มันอยู่บนเส้นด้ายบางๆระหว่างความรักกับความสงสาร เข้าเรื่องเลยดีกว่า

การเป็นที่ปรึกษาให้คนอื่นที่ดีที่สุดต้องทำยังไง?
1. ต้องอยู่บนความถูกต้องเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร
2. นึกถึงคนที่มาปรึกษากับเรา
3. ต้องเล่าเรื่องทั้งหมดโดยละเอียดแม่ว่าจะเลวร้ายเพียงใด หรือ ถ้าอะไรที่มันร้ายแรงมากก็ไม่ต้องเล่าก็ได้
3.1 ต้องเล่าทั้งหมดโดยละเอียด
3.2 เล่าบางเรื่อง ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่จำเป็น
4. อย่าบีบบังคับเขา
5. คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ
6. นึกถึงสภาพจิตใจของอีกฝ่าย
6.1 ถ้าสภาพจิตใจปกติ ก็ปรึกษาได้โดยไม่มีปัญหาอะไร
6.2 ถ้าสภาพจิตใจย่ำแย่ ก็จะนึกถึงอีกฝ่ายนิดนึง เพราะจะทำให้เขาไม่เครียด และกดดัน
7. ผิดถูกค่อยว่ากันที่หลัง นึกถึงปัจจุบันไว้ก่อน
8. ระหว่างความรักกับความสงสาร อะไรคือสิ่งสำคัญที่สุด

เพราะสิ่งที่หนูคิดกับความเป็นจริง มันช่างแตกต่างมาก