ตามหัวข้อเลยค่ะ  คือเราคบกับแฟนมาได้ซักประมาณ 1 ปีแล้วค่ะ เราเคยคบกับเพื่อนในกลุ่มของเค้าแต่เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ไม่ถึงปี แต่ก็เลิกกันไป ระหว่างที่เราคบกับแฟนเก่า เราก็ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยทำเรื่องไม่ดีแต่ต้องจบกัน เพราะว่าทะเลาะกันบ่อยครั้งด้วยเรื่องเล็กน้อย เช่นเค้าโทรจิกเรามากเกินไป หึงหวงมากจนเราอึดอัด คือรู้สึกว่า คบกันแล้วไม่มีความสุข นิสัยเข้ากันไม่ได้ หรือที่คนไทยเรียกศีลมันไม่เสมอกัน จบกันด้วยดีค่ะ ไม่มีเรื่องที่ผิดใจกัน ไม่มีคนใหม่ เลิกกันได้ซักระยะประมาณ 6-7 เดือนไม่มีการติดต่อใดใดทั้งสิ้นค่ะ เราใจแข็งพอสมควร ด้วยความที่เพื่อนเค้า(แฟนคนปัจจุบัน) หวังดี ไม่อยากให้เรากับเพื่อนเค้าเลิกกัน เลยติดต่อกลับมาหาเราค่ะ(ตอนนั้นแฟนเก่าเราเค้าก็อยู่ในสายด้วย ไม่เคยคุยกัน 2 ต่อ 2) แต่ตอนนั้นที่เค้าโทรมาเราไม่สะดวกคุย เพราะว่าติดงานเลยรับสาย แล้วก็ขอวางสายไป แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยค่ะ หลังจากวันนั้นประมาณ 1 อาทิตย์แฟนเก่าเราก็เปิดตัวแฟนใหม่ค่ะ เราเองก็เสียใจนะ ช่วงนั้นแย่มาก เราเป็นโรคซึมเศร้าไปเลย เพราะว่าช่วงนั้นเราเจอแต่เรื่องแย่ๆ ที่บ้านเรามีปัญหาด้วยเรื่องงานก็มีปัญหา ประกอบกับเรื่องนี้อีกมันเลยดูแย่ไปหมด แต่ก็ต้องทำใจค่ะ ช่วงนั้นเพื่อนเค้า(แฟนคนปัจจุบัน) คงสมเพชบวกกับสงสารเราด้วยมั้งคะ หลังจากนั้นเกือบครึ่งเดือน มันเลยทำให้ เค้าตัดสินใจโทรหาเราอีกครั้ง เราคุยกับเค้าค่อนข้างบ่อย เหมือนแค่บ่นให้ฟังแล้วก็วางสายไป แต่ทุกครั้งที่คุยกับเพื่อนเค้า(แฟนคนปัจจุบัน) เราร้องไห้อย่างเดียวเลย ไม่มีเรื่องอื่นเลยค่ะ มีแต่ร้องไห้ พูดไปร้องไห้ไป เรื่องแฟนเก่าบ้าง เรื่องวุ่นวายที่บ้านบ้างเรื่องงานบ้าง ไม่มีจีบ ไม่มีอะไรที่ส่อไปในทางเชิงชู้สาว ความรู้สึกเราตอนนั้น จากใจที่บริสุทธิ์คือคิดกับเค้าแค่เพื่อน แค่เพื่อนจริงๆ ส่วนตัวผู้ชายเองก็คิดกับเราแค่เพื่อน เป็นแบบนี้นานอยู่นานพอสมควรค่ะที่เราร้องไห้ให้เค้าฟัง และที่เค้าคอยพยุงเราขึ้น มันน่าแปลกที่คนที่รู้จักกันแค่ชื่อ หน้าก็ไม่เคยเห็น ไม่เคยคุยกันมาก่อน แต่ทำไมเค้ากลับอยู่กับเราในช่วงที่แย่ที่สุด แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน ความรู้สึกที่มันไม่ควรเกิดมันก็เกิด เรารักเค้า สุดท้ายก็คือคบกัน เราคบกันแบบเงียบๆ เพราะว่าเราเองสงสารแฟน ประกอบกับปกติเราเองก็เป็นคนไม่ชอบประกาศอยู่แล้ว ไม่ได้ปิดมากมายแต่ก็ไม่ได้เปิด เพราะว่าชอบให้มันเป็นเรื่องส่วนตัวค่ะ ไม่อยากให้เค้าเสียเพื่อน แล้วเราก็ไม่ขอให้เค้าเลือกระหว่างเราหรือว่าเพื่อนเค้าด้วย ระยะเวลาปีกว่าคบหากัน เค้าเองก็แนะนำเราให้น้องให้แม่ให้ญาติเค้ารู้จักค่ะ ส่วนเราก็ถ้ามีเพื่อนถามเกี่ยวกับเค้าเราเองก็ยินดีตอบ แต่มันก็หลายครั้งที่เค้าบอกเลิกเรา เหตุผลเพียงเพราะว่า เราเป็นแฟนเก่าของเพื่อนสนิทเค้า เราจะเลิกกันทุกครั้งที่เพื่อนเค้า(แฟนเก่า) โทรมาหาเค้าค่ะ เค้าไม่กล้ารับสายเพื่อน รอจนเพื่อนวางแล้วเค้าก็จะโทรมาบอกเลิกเราค่ะ คือเรารู้นะว่ามันแย่กับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ทุกครั้งเรารู้สึกเสมอว่า เรากลับไปแก้อดีตไม่ได้ มันไม่มีวันลบออกคำว่าแฟนเก่าเพื่อน แต่เราก็ไม่รู้ว่าเราควรทำไงดี เราปล่อยเค้าไปเราเองก็ไม่มีความสุข แต่เราคบกับเค้าต่อ เราเองเราก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะโดนบอกเลิกอีก เราเสียใจที่เราเป็นแฟนเก่าเพื่อนเค้า แต่ถ้าเราเลือกได้เราก็อยากเจอเค้าก่อนที่เจอแฟนเก่า แต่ก็นั่นแหละ มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี เราอยากได้คำแนะนำจากเพื่อนๆ คือตอนนี้เราสับสนมากๆ เรารู้นะว่าเราเห็นแก่ตัว แต่ว่าเราไม่อยากเลิกกับเค้าจริงๆ ค่ะ

***** ผช ปกติเป็นคนไม่ติดโซเซียลค่ะ มีโลกส่วนตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับเพื่อน แต่คือก็ตามประสา ผช รักเพื่อน เพื่อนนี่คือเพื่อนในมหาวิทยาลัยค่ะ ถึงไม่มีเรื่องเรา เค้าก็ไม่ใช่คนที่โทรคุยหรือว่าติดต่อกับเพื่อนนอกจาก เจอกัน ในโอกาสพิเศษ เช่น เจอโดยบังเอิญประมาณนั้น