เริ่มจากผมกับแฟน (ขออนุญาติใช้ว่าแฟนพิมสะดวก) แต่งงานกันมาจะ 2 ปีแล้วครับ เจ้าตัวเล็กยังไม่มีเลย พยายามทำการบ้านตลอด จนเมื่อสองวันที่ผ่านมาแฟนผมเป็น ปจด.ครับ โดยปกติแฟนผมปวดท้องทุกเดือนในช่วงวันแรกที่เป็น ปวดหนักมาก ปากซีด หน้าซีด คือเรื่องมันเกิดขึ้นจากที่ผมกับแฟนทำงานที่บริษัทเดียวกันแต่คนล่ะแผนก แฟนผมเป็นวิศว ส่วนผมช่างยนต์ วันเกิดเรื่องคือวันแรกที่แฟนผมเป็น ปจด.แล้วต้องมีการเดินสำรวจโรงงานประจำปี แฟนผมมีนท.ในการนำทีมสำรวจปกติทุกเดือน เรื่องเกิดจากแฟนผมปวดท้องปจด.อย่างหนักแล้วกับการที่ต้องเดินขึ้นอาคาร 9 ชั้นสำรวจเตาเผาหินร้อนๆ อาการหน้ามืดเลยเกิดขึ้น แต่ก็ไม่ถึงกับหมดสติ(จากคำพูดเพื่อนร่วมงาน) จนแฟนผมเดินสำรวจจนถึงจุดที่ผมทำงานอยู่ ผมก็เห็นแฟนดูเหมือนว่าจะไม่ไหวเลยพยายามส่งไลด์หาแฟน(กลัวเดินเข้าไปจะเสียมารยาท) ว่า"ไหวมั้ย วันนี้ปจด.มานิ" แต่ด้วยแฟนผมอ่านผมก็เห็นว่าอ่านแต่ก็ไม่ตอบก็เลยคิดว่าโอเค คงไม่เป็นไรเลยก้มหน้าทำงานต่อ สักพักไม่พอ 15 นาที พยาบาลในห้องพยาบาลโทหาบอกว่าแฟนผมเป็นลม ผมเลยรีบวิ่งไปดูแฟนผมที่เป็นลมจนหมดสติ ผมเลยตัดสินใจที่จะพาแฟนผมส่งโรงพยาบาล แต่แฟนผมที่ตื่นมาแล้วบอกว่า"ไม่ต้อง!!! ตูนไหว กลับไปทำงานของพี่เถอะ" แฟนผมพูดตะคอกแบบที่ไม่เคยตะคอกมาก่อน ทั้งผมและพยาบาลตกใจที่แฟนผมสบทใส่ผมแบบนั้น ผมเลยค่อยๆพูดกับแฟนว่าให้ไปเถอะน่ะ เป็นลมแบบนี้มันไม่ปกติแล้ว  แต่แฟนก็ไม่ยอม ผมเลยบอกว่าโอเคงั้นพักผ่อนเดียวตอนเย็นพี่มารับ
...เรากลับบ้านกันมาผมถามแฟนว่า"ไหวมั้ย กินอะไรรึป่าว"แต่แฟนผมก็หงุดหงินใส่ผมเข้าใจว่า ผญ.เป็นปจด.ก็แบบนี้แหละ แต่...อยู่ๆแฟนผมก็ถามผมว่า "พี่โกรธตูนมั้ยที่ตูนงี้เง่ากับพี่ พี่เบื่อมั้ยที่ตูนทำแต่งาน บร่าๆๆๆๆๆ" ประโยคดังกล่าวทำให้ผมหัวร้อนครับ ผมถามแฟนว่าทำไมถามแบบนี้ เป็นอะไร ทำไมพูดเหมือนพี่ไม่รักตูน แฟนผมไม่ตอบครับเดินหนี ตอนแรกผมสาบานเลยว่าผมขึ้นว่าแฟนผมมีใครใหม่ ผมเลยตัดสินใจว่าจะไปหาแม่ผม แต่ก่อนผมไปผมได้โทหาพี่ชายแฟนผมมาดูแลแฟนผมก่อน
.... ผมกลับมาบ้านปรึกษาแม่กับพ่อ แม่เล่าให้ผมฟัง เรื่องราวที่ผมไม่คิดว่า ผญ.อีกคนนึงจะรักผมมาก ไม่น้อยกว่าที่แม่รักผม ตูนมาหาแม่ผมครับ มาปรึกษาเนื่องจากเราแต่งงานกันมาจะสองปีแล้ว แต่ตูนยังไม่มีน้องให้ผม เมื่อ 1 อาทิตก่อนเกิดเรื่อง         ตูนบอกให้แม่ผมพาไปหาหมอเพื่อปรึกษา ผลตรวจบอกว่าตูนมีบุตรยาก ตูนเลยถามหมอว่าถ้าเกิดเราทำการบ้านตามที่หมอบอกจะมีโอกาสมีบุตรมากขึ้น แต่ผลก็ไม่เป็นไปตามที่หวัง ตูนมีปจด. แม่ผมเล่าให้ฟังว่าแฟนผมโทมาหาแม่เมื่อเช้า บอกว่าตูนมีปจด. แล้วตูนก็ร้องไห้หนักมาก นอกจากที่ผมยังงงอยู่กับการกระทำของแฟนผม แม่ผมก็บอกอีกว่า ช่วงที่ผมเข้ากะดึก แฟนผมชอบไปหาแม่ผมเพื่อให้แม่ผมสอนทำกับข้าว(แฟนผมเป็นคนทำอาหารไม่เป็นเลย) ผมพยายามคิดหลายๆอย่างที่แฟนผมพูด ผมตัดสินใจลาแม่กับพ่อกลับบ้าน ไปถึงบ้านเจอพี่เขยผมนั้งดูทีวีผมเลยถามว่าตูนไปไหน แฟนผมหลับอยู่บนห้องแล้ว พี่เขยผมเล่าให้ฟังว่าตูนถามพี่เขยผมว่าทำยังไงพี่ถึงมีลูก ถามทุกที่เวลาผมไม่อยู่ ผมไม่ใช่คนเดียวครับที่อยากมีลูก คู่ชีวิตผมที่ผมคิดมาตลอดว่าเค้าอยากทำงาน จะอยากมีเจ้าตัวน้อยมาเดินเล่นในบ้านด้วย ผมตัดสินใจเดินขึ้นห้องไปหาตูน ตูนหลับไปแล้วครับ แต่ก็ยังมีเสียงสะอื่นที่ร้องไห้อยู่ ผมกอดตูนครับ กอดจนหลับไป ตื่นขึ้นมาผมก็เห็นว่าแฟนผมตื่นแต่งตัวกำลังไปทำงาน แฟนผมออกจากห้องน้ำแล้วถามว่า "เมื่อคืนจะกอดทำไม" พร้อมทำหน้าเหวี่ยง ผมไม่รอช้าดึงแฟนมากอดพร้อมขอโทดที่โมโหใส่ไป แฟนผมไม่เคยร้องไห้โห่ ก็ขอโทดผมที่จูนไม่แข็งแรงพอที่จะมีลูกให้ ผมบอกว่าถ้าเค้าพร้อมมาอยู่กับเราจริงๆ เค้าต้องมา
...ผมตัดสินใจพาแฟนไปฮันนิมูลอีกรอบ คราวนี้ปรึกษาหมอ ไหว้พระก่อนทำการบ้าน เราไปฮันนิมูลเมื่อต้นเดือนกรกฏาคม ผลสำเร็จครับ เรากำลังมีน้อง ผมได้ข่าวดีเมื่อวันที่ 1 ดีใจยิ่งกว่าถูกหวย ตูนท้องได้ 9 สัปดาห์ ผมดีใจมาก ต่อไปผมสัญญากับตูนมาผมจะเป็นสามีที่ดีต่อภรรยาต่อลูก ผมรักตูนน่ะครับ