สวัสดีค่ะ

ดิฉันขอสอบถามการฝึกสมาธิเบื้องต้นหน่อยนะคะ
เวลาเราฝึกนั่งดูลมหายใจการรู้สึกตัว บางทีก็ถูกรบกวนด้วยอาการเหน็บชาขาขณะฝึกสมาธิ จนบางทีเผลอลืมความรู้สึกตัว แต่พอรู้ตัวก็มากลับมารับรู้ลมหายใจตัวเองใหม่ค่ะ แต่เท่าที่ฝึกๆมาดิฉันมักจะล้มเลิกการฝึกไปทุกทีเพราะมีอาการเหน็บขา ทั้งที่คิดว่าเดี๋ยวอาการเหน็บคงจะหายไปเองแต่มันไม่ยอมหายไปซักทีค่ะ พอเราเลิกฝึกและยืดขาอาการเหน็บก็หาย พอจะฝึกใหม่ก็เหน็บขาอีก จริงๆจะฝึกการเดินจงกรมก็ได้อยู่ค่ะเพื่อเลี่ยงการเหน็บขาจากการนั่ง แต่ส่วนตัวอยากจะทำลองฝึกนั่งให้มันนิ่งๆบ้างอ่ะค่ะ

ตอนที่ฝึกสมาธิดิฉันมีอาการหูแว่บเป็นบางครั้งด้วยค่ะ (ถ้าเดินจงกรมจะไม่มีอาการนี้)
เหมือนได้ยินคนพูด ทั้งที่อยู่ในห้องเงียบๆ แต่ไม่ได้ยินเป็นประโยคหรอกนะคะ ได้ยินแค่เป็นคำๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนักเพราะรู้ตัวว่านั่งสมาธิอยู่ แต่มันก็คาใจหน่อยๆค่ะ อันนี้เราหูแว่วไปเองจริงๆหรือเปล่าคะ? มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้าง? ส่วนตัว หูแว่วเฉพาะหูข้างขวาค่ะ

รบกวนพี่ๆน้องๆ ช่วยแนะนำในการฝึกสำหรับผู้ฝึกเบื้องต้นให้หน่อยนะคะ
ขอบพระคุณมากค่ะ