จากกระทู้ที่แร้วที่ทำให้เราตาสว่างขึ้นเลิกตื้อเลิกตามง้อเขาเพราะมันทำให้เราเป็นผู้หญิงที่ไม่มีศักดิ์ศรีเอาสะเลย หลังจากวันนั้นที่เขาหายไปมีโอกาสได้เจอเขาพร้อมกับแม่ของเขา สิ่งที่ทำให้เราตัดใจง่ายขึ้นคือแม่ของเขาที่แสดงอาการรังเกลียดเรามาก คือเราไหว้สวัสดีเขาเพราะเจอกันโดยบังเอิญแต่แม่เขากลับหันหลังรับไหว้เราเหมือนเราเป็นตัวอะไรไม่รู้ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้ติดใจไรหรอก อยากได้คำตอบจากลูกชายเขามากกว่าว่าหายไปเพราะอะไร แต่ก้ได้ความเงียบเป็นคำตอบ เราถามคำถามที่โคตรจะคาใจว่าที่ขาดการติดต่อแบบนี้คือเธอต้องการจะเลิกหรอ?? เขาก็ถามเรากลับว่าจะเลิกเปล่าล่ะ?? นี่คือคำถามย้อนกลับที่เป็นคำตอบชัดเจนมากๆ เราก็ถอยค่ะ ช่วงเวลาจากนั้นถึงตอนนี้คือลืมเขาไม่ได้เลย ถ้าจะให้รอเวลาเพื่อลืมคงนานไป มีวิธีอื่นมั้ยที่ทำให้ลืมเร็วกว่านี้ ทุกวันนี้นึกถึงแต่ช่วงเวลาเก่าๆ มีคนเข้ามามากมายแต่ไม่ได้ช่วยให้ลืมได้เลย