ทำไมเราถึงไม่เป็นเหมือนคนอื่นๆทั้งที่เขาก็สามารถอยู่บนโลกใบนี้ด้วยความสุขที่เเท้จริงได้แต่ทำไมเราถึงไม่เหมือนเขาไม่มีความสุขเหมือนคนอื่นๆทั้งที่ก็ทำสิ่งที่เหมือนกันเเท้ๆแต่ทำไมเราต้องเป็นคนที่ฝืนยิ้มอยู่กับความทุกข์ต้องทรมาณเป็นตัวปัญหาให้ทุกๆคนเป็นคนสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นทั้งๆที่เราไม่ได้อยากทำแบบนั้นเเค่เราผิดพลาดเเค่เราไม่รู้มันผิดมากเหรอชีวิตเรามันก็เเค่ของที่ไร้ค่าแบบที่ใครๆก็บอกเหรอชีวิตเราสามารถตีราคาได้เหรอว่าถูกเเค่ใหนไร้ประโยชน์เเค่ไหนเรามันไร้ค่าน่าสมเพช หรือโลกกันที่โหดร้าย