โดยส่วนตัว ข้าพเจ้าไม่ห่วงเรื่องวัฒนธรรมเกาหลีจะครอบงำคนไทยเลย เพราะขนาดเปิดเสรีให้ขนาดนี้กลับมาทำแค่คนบางกลุ่มเปลี่ยนรสนิยมบางอย่าง  เป็นแค่สีสันทางวัฒนธรรมให้คนไทยที่เบื่อง่ายได้รื่นเริงเท่านั้น

หากยังจำกันได้ ตอนที่กระแสเกาหลีมาใหม่ๆ แรงๆ เมื่อหลายปีก่อน ตามกระทู้ต่างๆ หรือบทความตามหนังสือพิมพ์ ก็เห็นมีแต่คนบ่นๆ ว่ากลัววัฒนธรรมเกาหลีครอบงำ  บางทีก็บ่นด่าว่าประเทศไทยเปิดเสรีทางวัฒนธรรมมากไปทำให้เยาวชนไทยลืมความเป็นไทยไปจนหมดสิ้น

แต่กาลเวลาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเพราะเมืองไทยเป็นเมืองเปิดนี่แหละ กระแสอะไรๆ ก็ไหลเข้ามาตัดกันเองไปหมด  

กระแสญี่ปุ่นดังๆ ก็โดนกระแสเกาหลีทอนให้แผ่ว  จีนมาแรงก็โดนเกาหลีทอนให้อ่อนกำลัง  วัฒนธรรมฝรั่งมามากไปก็โดนวัฒนธรรมเอเชียตะวันออกข่ม  วัฒนธรรมเอเชียตะวันออกมามากไปก็โดนวัฒนธรรมเอเชียใต้ของอินเดียต้านเอาไว้ สุดท้ายวัฒนธรรมไทยที่ดูหงอๆ ทำท่าจะตายๆ ก็ฉวยโอกาสซึมซับเรียนรู้ ปรับตัว เอาไอ้นู่นไอ้นี่มายำรวมกันให้เข้ากับรสนิยมคนไทยแล้วตีตราว่า”ไทย”ลงไป แล้วเอาใช้มาเสพกันต่อ

อีกอย่าง คนไทยนั้นไม่เพียงแต่จะใจง่าย  ยังเหลาะแหละ หลายใจ และขี้เบื่อทางวัฒนธรรมมากๆ  วันนี้หลงโอปป้า วันหน้าก็หลงตั่วเฮีย เมื่อรืนคั่วอิเคเมน  วานซืนก็เปย์แฮนซั่มบอย  ใครมาเสนอ พี่ไทยก็สนอง ลองไปหมดทั่วหน้า พอเบื่อแล้วก็กลับมากินน้ำพริกถ้วยเก่าที่บ้าน  กินไปกินไปก็ชมไป ว่าของไทยทั้งเผ็ดทั้งแซ่บ แต่พอกินบ่อยๆ ก็เบื่อหันไปไปบอกว่าของนอกมันดีกว่า นุ่มกว่า ละมุนกว่า เคี้ยวง่ายกว่า จากนั้นก็วนลูปเดิมๆ ใหม่ ซึ่งวัฏจักรนี้ก็เป็นมานานนักหนาแล้ว

ดังนั้นไม่ต้องกลัวว่าวัฒนธรรมไทยจะโดนครอบงำ เพราะที่กล่าวมาข้างต้น นี่แหละคือวิธีเอาตัวรอดทางวัฒนธรรมของคนไทย นี่แหละคือวิธีการพัฒนาทางวัฒนธรรมของคนไทย  นี่แหละคือภูมิคุ้มกันทางวัฒนธรรมของคนไทย

ซึ่งเป็นชนชาติที่มองเผินๆ เหมือนจะอ่อนแอทางวัฒนธรรม

ที่เห็นตอนนี้คือ ลูกทุ่งอีสาน ยืดพื้นที่ประเทศไทยไว้หมดแล้วค่ะ