พ่อของเรามีเมียน้อยคนหนึ่งค่ะ ทำงานราชการอยู่ พวกเขาคบกันมาจะสี่ห้าปีแล้ว เมื่อก่อนพ่อเราเป็นคนที่รักครอบครัวมากๆ ก่อนที่มันจะเปลี่ยนไป ผู้หญิงคนนั้นเคยรู้จักกับพ่อของเรา แล้วรู้จักกับพ่อเราผ่านเฟสบุ๊ค ก่อนที่จะไปนัดเจอกันบ่อยๆ
ตอนนั้นพ่อป่วยนอนอยู่โรงพยาบาลค่ะ พอแม่เราบอกจะเฝ้า เขาก็ไล่ๆให้กลับบ้านไป ซึ่งแม่เราเริ่มเอะใจแล้วเพราะพ่อเราไม่เคยทำท่าทางลุกลี้ลุกลนอย่างนี้
จนวันเกิดน้องเรา พ่อเราไปเที่ยวภูเก็ตกับผู้หญิงคนนั้นและก็เพื่อนๆ ถ่ายรูปลงเฟสบุ๊ค พอแม่เราไปเห็น เรารู้สึกเสียใจมากเพราะแม่กอดน้องไปและร้องไห้ไปด้วย คนก็แห่ไปคอมเม้นในเชิงส่งเสริมนะคะ พอแม่เรารู้แม่เราก็โทรไปหา เขาไม่รับสายเลยค่ะ เขากลัวผู้หญิงคนนั้นเห็น ทั้งๆที่ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าพ่อเรามีลูกมีเมียอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นพยายามทำทุกอย่างค่ะ เขามีลูกกับพ่อเรา 1 คน ซึ่งทางบ้านเราไม่เชื่อเพราะคบกับพ่อเราไม่ถึงเดือนก็คลอดแล้ว
ที่น่าเจ็บใจคือสิ่งที่เคยทำให้พวกเรามาทั้งหมดเขาเอาสิ่งที่จะทำให้พวกเราทั้งหมดไปให้พวกนั้นทั้งบ้านที่จะปลูกให้ก็ไม่ปลูกแต่ไปปลูกให้ทางนั้นแทน รถก็ซื้อให้ พาไปเที่ยวทุกที่ ในขณะที่เราทำตัวเหมือนเมียเก็บ อยู่เงียบๆเหมือนรอส่วนบุญของพวกเค้า
อดีตของผู้หญิงคนนั้นค่อนข้างไม่ดีพอสมควร สามีของนางทุกคนล้วนมีถานะ แต่ไม่เป็นเมียน้อยก็ไปแย่งเขามาหมด ผู้หญิงคนนี้ไปทำศัลยกรรมมาจนสวยค่ะ น่าแปลกที่พ่อเราดูไม่ออก แต่เราว่าเค้าดูออกแต่แกล้งไม่รู้ว่าผู้หญิงมีประวัติยังไง เพื่อนแม่เราก็เคยโดนผู้หญิงคนนี้มาทำร้ายครอบครัว แถวตอนนั้นเขายังท้องอยู่อีก
อันนี้คือพีคสุดในชีวิตเรา จุดที่ทำให้เราเกลียดคนพวกนั้น แม่เราพบว่าเค้าท้องกับพ่อ พอพ่อรู้เรื่องเขาให้แม่เราไปอยู่ข้างนอกก่อนค่ะ กลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะรู้เรื่อง ตอนนั้นพวกเราสามแม่ลูกลำบากกันมาก ไหนจะส่งน้องเรียนอีก โดยที่ผู้ชายคนนั้นไม่รับรู้อะไรเลย พอ เราคิดว่าเราพอแล้วเพราะน้องคนกลางของเราป่วย ทั้งบ้านกระวนกระวายวิ่งหาโรงบาลกันตั้งแต่เย็นจนเที่ยงคืน
เราทนไม่ไหวค่ะ ตอนนั้นเราไม่สนคำที่แม่เคยพูดว่าด่าบุพการีมันบาป เราไม่เคยสติแตกขนาดนั้นมาก่อน เมื่อก่อนถานะบ้านเราไม่ค่อยดี จนตอนที่ถานะบ้านเราดีขึ้นมาก พ่อเป็นที่รู้จักในภาคใต้ เราคิดนะว่าถ้าบ้านเรามีถานะเหมือนแต่ก่อนผู้หญิงคนนั้นจะเข้ามามั้ย เหมือนสิ่งที่พ่อกับแม่และครอบครัวทำมามันเป็นศูนย์ เราควรจะทำยังไงต่อไปกับเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นคะ
พ่อของเรามีเมียน้อย?
ตอนนั้นพ่อป่วยนอนอยู่โรงพยาบาลค่ะ พอแม่เราบอกจะเฝ้า เขาก็ไล่ๆให้กลับบ้านไป ซึ่งแม่เราเริ่มเอะใจแล้วเพราะพ่อเราไม่เคยทำท่าทางลุกลี้ลุกลนอย่างนี้
จนวันเกิดน้องเรา พ่อเราไปเที่ยวภูเก็ตกับผู้หญิงคนนั้นและก็เพื่อนๆ ถ่ายรูปลงเฟสบุ๊ค พอแม่เราไปเห็น เรารู้สึกเสียใจมากเพราะแม่กอดน้องไปและร้องไห้ไปด้วย คนก็แห่ไปคอมเม้นในเชิงส่งเสริมนะคะ พอแม่เรารู้แม่เราก็โทรไปหา เขาไม่รับสายเลยค่ะ เขากลัวผู้หญิงคนนั้นเห็น ทั้งๆที่ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าพ่อเรามีลูกมีเมียอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นพยายามทำทุกอย่างค่ะ เขามีลูกกับพ่อเรา 1 คน ซึ่งทางบ้านเราไม่เชื่อเพราะคบกับพ่อเราไม่ถึงเดือนก็คลอดแล้ว
ที่น่าเจ็บใจคือสิ่งที่เคยทำให้พวกเรามาทั้งหมดเขาเอาสิ่งที่จะทำให้พวกเราทั้งหมดไปให้พวกนั้นทั้งบ้านที่จะปลูกให้ก็ไม่ปลูกแต่ไปปลูกให้ทางนั้นแทน รถก็ซื้อให้ พาไปเที่ยวทุกที่ ในขณะที่เราทำตัวเหมือนเมียเก็บ อยู่เงียบๆเหมือนรอส่วนบุญของพวกเค้า
อดีตของผู้หญิงคนนั้นค่อนข้างไม่ดีพอสมควร สามีของนางทุกคนล้วนมีถานะ แต่ไม่เป็นเมียน้อยก็ไปแย่งเขามาหมด ผู้หญิงคนนี้ไปทำศัลยกรรมมาจนสวยค่ะ น่าแปลกที่พ่อเราดูไม่ออก แต่เราว่าเค้าดูออกแต่แกล้งไม่รู้ว่าผู้หญิงมีประวัติยังไง เพื่อนแม่เราก็เคยโดนผู้หญิงคนนี้มาทำร้ายครอบครัว แถวตอนนั้นเขายังท้องอยู่อีก
อันนี้คือพีคสุดในชีวิตเรา จุดที่ทำให้เราเกลียดคนพวกนั้น แม่เราพบว่าเค้าท้องกับพ่อ พอพ่อรู้เรื่องเขาให้แม่เราไปอยู่ข้างนอกก่อนค่ะ กลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะรู้เรื่อง ตอนนั้นพวกเราสามแม่ลูกลำบากกันมาก ไหนจะส่งน้องเรียนอีก โดยที่ผู้ชายคนนั้นไม่รับรู้อะไรเลย พอ เราคิดว่าเราพอแล้วเพราะน้องคนกลางของเราป่วย ทั้งบ้านกระวนกระวายวิ่งหาโรงบาลกันตั้งแต่เย็นจนเที่ยงคืน
เราทนไม่ไหวค่ะ ตอนนั้นเราไม่สนคำที่แม่เคยพูดว่าด่าบุพการีมันบาป เราไม่เคยสติแตกขนาดนั้นมาก่อน เมื่อก่อนถานะบ้านเราไม่ค่อยดี จนตอนที่ถานะบ้านเราดีขึ้นมาก พ่อเป็นที่รู้จักในภาคใต้ เราคิดนะว่าถ้าบ้านเรามีถานะเหมือนแต่ก่อนผู้หญิงคนนั้นจะเข้ามามั้ย เหมือนสิ่งที่พ่อกับแม่และครอบครัวทำมามันเป็นศูนย์ เราควรจะทำยังไงต่อไปกับเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นคะ