สวัสดีตอนนี้เราเรียนอยู่ชั้นม.3การเรียนของเราอยู่ในระดับท็อปๆเรียนถืออยู่ในระดับดีเราอยู่ห้องรองจากคิงหรือห้องควีนนั้นเองย้อนอดีตตอนอยู่ป.4เราเป็นคนเฟรนลี่เข้ากับเพื่อนๆในห้องง่ายไปคุยเล่นกับเพื่อนๆทับอื่นก็ได้ชอบมีเพื่ิอนเยอะๆตอนนั้นเรารู้สึกมีความสุขมากเพื่อนๆเข้าหาเรามากคุณครูก็ชมว่าเราเป็นเด็กขยันจนไว้วางใจให้เราเป็นตัวแทนประธานห้องเลยแหละแต่เราไม่ได้กล้าขนาดนั้นเลยได้เป็นแค่รองหัวหน้าเป็นอย่างงี้ไปจนถึงป.5และพอมาป.6เราก็เป็นเด็กขยันตั้งใจเรียนสุดๆเพราะต้องเตรียมตัวสอบเข้าโรงเรียนมัธยมเรามีเพื่อนกลุ่มสนิทเพื่อนๆก็ดีกับเรามาโดยตลอดจนมาวันหนึ่งคุณครูประจําชั้นห้องเราใช้ให้ทํางานแต่เราทํางานเงอะๆงะๆไม่ค่อยมั่นใจประหม่าสนทนากับครูก็รู้ไม่เรื่องประหม่าจนครูพูดว่าเรานั้นดูเหมือนเด็ก
เอ๋อตอนนั้นเราไม่ชอบเลยครูพูดคํานี้ขึ้นมาจนเราเก็บเอาไปคิดมากและก็มีเหตุการณ์ครูว่าเป็นเด็กเอ๋อต่อหน้าเพื่อนๆจนเพื่อนนําคํานี้ไปล้อเราด่าว่า อี้เอ๋อบ้างแหละ เอ๋อหรอบ้างแหละ เป็นอย่างงี้จนจบป.6 เพื่อนในห้องเคยบอกว่าเราเป็นคนเรียนเก่งนะแต่เสียอย่างเดียวคือดูเอ๋อมันพูดอย่างงี้ เรานี่เก็บเอาไปคิดว่าจะปรับปรุงตัวยังไงไม่ให้ดูเอ๋อ จนเราพยายามตั้งใจเรียนจนได้ที่1ของห้องตอนป.6เรานี้ทนๆเรียนให้จบและจะไปเริ่มต้นใหม่ที่รร.มัธยมเราทนไม่ได้กับคําพูดของครูที่ว่าเราเป็นเด็กเอ๋อต่อหน้าเพื่อนมันเศร้าและเครียดจริงๆเคยร้องไห้ด้วยไม่ชอบเลยคําว่าเอ๋อนี่ จนม.1เราสอบได้ที่ดีมากได้ที่ต้นๆเลยแหละเราได้อยู่ห้องควีนซึ่งเราเป็นคนเฟรนลี่คุยกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนให้กลายเป็นเพื่อนได้เพื่อนคนนี้ก็เลยเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มเราชอบคุยกับเพื่อนคนอื่นในห้องจนเรามีเพื่อนในกลุ่ม6คนรวมเราเป็น7เพื่ิอนๆและเราสนุกเล่นด้วยกันจนจบม.1เพื่อนบ้างคนในกลุ่มเราต้องย้ายห้องใหม่แต่เราเกรดดีได้อยู่ห้องเดิมกับเพื่อนสนิทอีก3คนจนช่วงม.2ปลายใกล้จบม.2เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งของเรามันชอบเถียงกับเราเหมือนมันเริ่มไม่ชอบเราแต่มันก็ช่วยเหลือเรามาโดยตลอดบอกขอว่าให้ไปที่โน้นที่นี้เป็นเพื่อนหน่อยมันก็ไปกับเรา เราก็ไม่คิดอะไรถึงมันจะชอบหาเรื่องมาเถียงหรือเราเสนอเรื่องอะไรมันก็จะเถียงก็ตามเถอะแต่มันก็ดีกับเราเรื่องบางเรื่องที่เราเถียงซึ่งเราผิดมันถูกเราก็ยอมนะ
จนม.3ปัจจุบันเพื่อนในกลุ่มของเราเพิ่มมาใหม่อีก2คนเราก็สนิทกับพวกมันในระดับหนึ่งคุยกันได้อยู่ รู้ไหมเพื่อนในกลุ่มเราน่ะมันชอบพูดเรื่องชอบคนนั้นชอบคนนี้ผู้ไหนดีไม่ดีจะว่ายังไงเราคุยกับพวกมันไม่รู้เรื่องน่ะ พอจะลองไปเข้าคุยด้วยก็โดนหาว่าพูดอะไรของ รู้เรื่องป่าวเนี่ย...เจ็บ!เลยกับคําพูดนี้จนเราปลงเรื่องอย่างงี้เราไม่รู้ก็ได้สนใจเรียนเอาคะแนนดีๆดีกว่าจนเรารู้สึกว่าตอนนี้เราเหมือนได้ถอยห่างจากเพื่อนในกลุ่มเหมือนนิสัยเข้ากันไม่ได้จะเปลี่ยนกลุ่มก็ยากเพราะเราอยู่กับพวกมันมาตั้งแต่ม.1คือชัดเจนอยู่แล้วว่าเราสนิทกับกลุ่มนี้อยู่ดีๆจะเป็นกิ้งก่าเปลี่ยนสีไปเข้า
กลุ่มอื่นไม่ได้คิดว่างั้น แต่เราก็คุยกับเพื่อน
บ้างนะ แต่ก็โดยหาว่าคุยกับเราแล้วไม่รู้
เรื่องบ่อยๆยกเว้นเรื่องงานมีครั้งหนึ่งเราทํางานพลาดเรายอมรับผิดเราขอโทษแต่ด้วยเหตุนี้เวลาเราจะช่วยทํางานอะไรก็โดนตราหน้าว่าเราจะจะทําผิดทําเสียของอยากให้เราทําเด็ดขาด...เรารู้สึกเห้ย!เราทําผิดเพียงไมกี่ครั้งพวกแกจะตราหน้าว่าเราจะทําผิดตลอดไปเลยหรอ?เราเคยเถียงกับพวกมันในเรื่องที่เราทําได้เสนอให้แต่ก็โดยปฏิเสธแถมยังโดยเพื่อนรุมด่าไปว่าออกไปไกลๆดิงานไม่ช่วยอะไรอ่ะ...คือเอ้า!เราก็จะช่วยแต่พวกแกไม่ให้ช่วยกลัวเราทํางานพลาดอีก...เสียใจโดนไล่แต่ก็ดีอย่างหนึ่งคืองานเสร็จเราก็ได้คะแนนแต่ได้ช่วยนิดเดียวเหมือนไม่ได้ช่วยมากกว่าอ่ะโดนอย่างงี้ทุกครั้งที่มีงานกลุ่ม
เคยไหมเวลาถามอะไรเพื่อน เพื่อนก็มักโมโหใส่แถมยังหาว่าโง่อีก...มีเพื่อนในกลุ่มบอกว่าเราน่าสงสารมันบอกว่าเพราะเป็นเราถามอะไรก็โดนด่าแต่เป็นคนอื่นไม่โดนด่า...คือบ่อยมากเกือบทุกครั้งที่ถาม..ร้องไห้ที่บ้านไม่มีใครรู้ว่าเราเอาเก็บไปคิดทําไมเพราะเป็นเราถึงโดนอย่างงี้หรอ?เราคิดว่าเราควรอยู่เงียบๆอยากรู้อะไรอย่าถามเลยดีกว่าเราต้องหาวิธีที่จะรู้ด้วยตนเอง...เรากับเพื่อนห่างเหินมากขึ้นเรื่อยๆมีวันหนึ่งเพื่อนบอกว่าเราเอ๋อคุยด้วยแล้วไม่รู้เรื่องเพื่อนก็ไปบอกเพื่อนในกลุ่มว่าอย่าไปคุยกับมันมันเอ๋อ-หมดแล้ว...เพื่อนคนที่บอกเนี่ยคือคนเดียวกับคนที่ชอบเถียงกับเราแล้วมีช่วงที่ดีกับเราแต่ปัจจุบันมันชอบพาเพื่อนมารุมว่าเราเวลาเราทําผิดหรือถามคําถามอะไรอย่างงี้มันมั่นจะว่าเราก่อนคนแรกเถียงก่อน เราไม่ชอบเถียงไม่อย่ายื้อเยื้อใครถูกใครผิดชังมันยังไง....คนที่ผิดก็คือเราอยู่ดีเพราะเพื่อนในกลุ่มเห็นด้วยกับมันมากกว่าเรา
และมีครั้งหนึ่งคําด่านี้มันเจ็บมากไอ้คํานี้เราอยากจะหายๆไปจากสังคมกลุ่มเพื่อนแบบนี้ซะ!แต่ทําไงได้เราไม่ชอบสันโดษ...ถึงจะโดยว่าคําแรงๆอย่างงี้ก็ต้องทน...คําๆนี้คือมัน
เอ๋อมันไม่สบประกอบ!!!!!คุยก็ไม่รู้เรื่องกะเขา
มีเพื่อนในกลุ่มบอกอีกว่าน่าสงสารจริงว่ะ
อย่าฆ่าตัวตายนะ....อย่าเอาไปฟ้องพ่อนะ...เราบอกเพื่อนไปเรารักตัวเองและเราไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นด้วยเคยบอกกับเพื่อนไปว่าเหนื่อยเป็นเรานี้เหนื่อยจริงๆทําอะไรพูดอะไรมักโดยว่าเอ๋อ!!...เพื่อน..เราเริ่มกลัวสังคม
อย่างงี้มากขึ้นแล้วสิ
เราบอกเพื่อนไปว่าอย่าว่าคํานี้กับเรา เราไม่ชอบ...เพื่อนบอกอย่าบิดเบือนความจริงดิถึงจะเกียจคํานี้แต่คํานี้มันก็คือ...เอ๋อ
ไม่สมประกอบ! เราเครียดทําไงดีการใช้ชีวิตแล้วมีคําคํานี้ที่ว่าเรามันเจ็บไม่อยากสนใจแต่มันมีแต่คนมาว่าเรา