ผมกับแฟนคบกันมาได้1ปี8เดือนผู้ใหญ่รับรู้ทั้ง2ฝ่าย แรกๆที่คบกันเธอโคตรดี ดีกว่าคนที่ผ่านมาเลยก็ว่าได้หลังๆผมคิดว่าเธอเป็นคนที่แย่ที่สุดที่ผมเคยเจอเลยก็พูดได้คับเธอทั้งตะคอกใส่ผม ด่าไล่ บอกรำคาญบ้าง ทำทุกอย่างที่มันทำร้ายจิตใจหมด บอกเลิกผมทุกครั้งที่เราทะเลาะกันและพูดบั่นทอนจิตใจผม ผมต้องเป็นฝ่ายขอโทษก่อนเสมอไม่ว่าผมจะผิดหรือผมจะถูก ตอนเธอทำผิดหรือโกหกผมพอผมรู้ความจริงเธอชอบโมโหกลบเกลื่อนความผิดตัวเองและพูดเรื่องเก่าๆตลอดจนผมต้องปล่อยผ่านให้มันผ่านไปเพื่อผมรักจะได้มีเธออยู่ต่อ เธอเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง เธอเคยแอบคุยกับคนอื่นผมจับได้เธอพูดแค่คำว่าขอโทษ ผมถามเหตุผลเธอก็ไม่ยอมตอบจนหมดต้องปล่อยผ่านเหมือนเดิม  เมื่อก่อนผมยอมรับว่าเป็นคนเจ้าชู้พอสมควรแต่ผมเลิกทุกอย่างเพื่อเธอไม่มีแม้แต่แอบคุยกับคนอื่น เมื่อวานนี้ตอนเช้าเธอชวนทะเลาะ ผมก็ขอโทษง้อเธอเหมือนเดิมจนเราดีกันแต่เวลาเราทะเลาะกันเธอจะหายบ้างไม่ตอบผมบ้าง ไม่ว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ไม่ใชเรื่องน่าเอามาทะเลาะได้เธอก็สารามถเอามาเธอผมได้ ทุกครั้งที่เลิกกันเธอก็จะมีคนคุยตลอดส่วนผมหนะหรอร้องไห้เป็นผีบ้าง้อขอเธอคืนดี ตกเย็นเธอชวนผมทะเลาะอีกแล้ว คราวนี้ผมทนไม่ไหวเลยบอกเลิกเธอและเธอยังบอกว่าไปแล้วไม่ต้องกลับมานะ รำคาญ
เพื่อนๆว่าผมทำถูกไหมครับที่บอกเลิกเธอและควรทำยังไงต่อครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่รักเธอผมแค่ทนไม่ไหวผมรู้สึกไม่มีค่ารู้สึกว่าตัวเองเป็นของตาย  ตอนนี้ผมคิดถึงเธอมากครับแต่อดใจไม่ให้ทักไปง้อเธอกลัวจะเก็บแบบทุกๆครั้งที่ผ่านมา