ท่านเหล่านี้ มีความกล้าหาญ มีฝีมือในการรบ แต่เป็นเพียงทหารชั้นผู้น้อย ไม่ได้เป็นผู้นำทัพ ไม่ว่าจะเสนอแนวคิดใดๆก็ถูกแม่ทัพปฏิเสธความคิดเห็นไปทั้งหมด ในทัพของเจ้าพระยายมราชที่มีเจ้าคุณพิริยะร่วมอยู่ด้วยนั้น มีการตั้งทัพในที่โล่งๆไม่มีการตั้งค่าย เท่ากับเป็นเป้านิ่งให้ข้าศึกโจมตี คล้ายๆกับว่าเจ้าพระยายมราชจะหาทางชิ่งหนีกลับเข้ากรุงศรี จนทำให้เจ้าคุณพิริยะต้องพบกับจุดจบ   ส่วนทางฝั่งทัพของเจ้าพระยารัตนาธิเบศที่ตั้งค่ายอยู่ที่เมืองกุยบุรี ขุนรองปลัดชู หลวงเสนาสุรภาค ขุนไกร ต่างก็พยายามพูดแนะนำให้ท่านแม่ทัพไปตั้งทัพที่อ่าวหว้าขาวเพราะมีชัยภูมิที่ดีกว่า แต่ก็ได้รับการปฏิเสธจากท่านแม่ทัพอีกตามเคย สุดท้าย ขุนรองปลัดชู ขุนไกร หลวงเสนาสุรภาค ต้องนำทหาร แค่ 400 นายไปตั้งรับข้าศึกที่อ่าวหว้าขาวโดยที่ไม่มีปืนใหญ่สักกระบอก มีเพียงปืนนกสับและกระสุนปืนที่มีอย่างจำกัด ก็เลยต้องแพ้ไปอย่างที่เห็น และขุนรองปลัดชู หลวงเสนาสุรภาค และทหารกล้าจากวิเศษชัยชาญก็ต้องมาตาย ขุนไกรเองก็เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด พระยารัตนาธิเบศสั่งให้หมื่นทิพย์ยกกำลังไปช่วยแต่ตัวเองดันชิ่งหนีกลับเข้ากรุง ฝ่ายหมื่นทิพย์เองพอเห็นข้าศึกมีจำนวนมากก็เกิดกลัวตายขึ้นมาซะงั้น  แม้ว่าฝ่ายไทยจะมีกำลังพลที่น้อยกว่า แต่ถ้าไทยเรามีผู้นำที่กล้าหาญและเข้มแข็งฝ่ายไทยก็คงจะไม่แพ้อย่างแน่นอน