เราเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ อารมณ์เหมือนตกอยู่ในหลุมดำของอารมณ์ มันรู้สึกดิ่งหมดทุกอยาก อยากฆ่าตัวตาย บอกตัวเองทุกครั้งว่าถ้าตายไปก็ไม่กระทบใครหรอก อาจจะมีคนที่เศร้าเสียใจบ้าง แต่ไม่นานคนพวกนั้นเขาก็จะดำเนินชีวิตไปตามปกติแบบที่พวกเขาเคยเป็น

เรามีคนรักค่ะ เรามีครอบครัว แต่ไม่ค่อยมีเพื่อน คนที่เราคุยด้วยตลอดเวลาก็คือคนรัก ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยสนิทกับคนในครอบครัวค่ะ

วันนี้เราก็รู้สึกดิ่ง รู้สึกอยากฆ่าตัวตายอีกแล้วค่ะ เลยเอาไปปรึกษาแฟน แต่สิ่งที่ได้กลับมา กลับเป็นตรรกะต่างๆ  เขาบอกให้เราจัดการกับความรู้สึกตัวเองให้ได้ เขาบอกว่าถ้าเราเครียดเรื่องงานก็ให้จัดลำดับความสำคัญของงานสิ บลาๆ แต่เราฟังแล้วไม่มีกำลังใจขึ้นมาเลยค่ะ ฟังแล้วยิ่งหดหู่หนักกว่าเดิม เราก็ทะเลาะกับเขาว่าทำไมเขาไม่พูดกำลังใจเราบ้างเลย เราฟังแล้วก็มีแต่แย่ลง เขาก็บอกว่ามันเป็นวิธีพูดของเขา ทำไมเราไม่รู้บ้างล่ะว่านี่คือการให้กำลังใจแล้ว คือเราก็รู้แหละค่ะ แต่รู้แล้วยังไงต่อในเมื่อมันไม่ได้ช่วยให้เราดีขึ้นเลย เราก็เลยบอกให้เขาลองเปลี่ยนคำพูดใหม่ เป็นในทางที่เขาอยากมาช่วยเรา ช่วยแบ่งเบางานเราได้มั้ย อยู่ข้างๆเราได้มั้ย เขาก็บอกว่าเขาพูดไม่เป็น เราอยู่ไกลกัน จะไปอยู่ข้างๆกันได้ยังไง เขาบอกว่าถ้าพูดในเชิงแบ่งเบา แต่เขารู้อยู่แล้วว่าเขาช่วยแบ่งเบาเราไม่ได้จริงๆ งั้นมันก็เหมือนเป็นการโกหกน่ะสิ เขาไม่อยากโกหก แล้วเขาว่าเราค่ะ เขาบอกว่าเขาจะรู้ได้ยังไงว่าเราต้องการคำตอบแบบไหน คำพูดบนโลกนี้มีเป็นล้านพันล้านประโยค คือเราก็เข้าใจในแง่มุมที่เขาต้องการจะบอกเรานะคะ

เราต้องทำยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ดีคะ  เราแคร์ความรู้สึกเขาว่าเขาคงเฟลมากๆที่เป็นแบบนี้ แต่เราก็เฟลมากๆเหมือนกันที่คนที่เรารัก คนที่เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวสุดท้ายของเราก็ไม่สามารถช่วยเราได้