เราคุยกันได้4เดือนเเล้ว ตอนเเรกมันดีมาก พอนานๆไปก็คุยน้อยลงนี่ก็เข้าใจ เพราะคนเราก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง แต่ผมจริงจังและรักมาก เเล้วเราก็เปิดใจคุยกันเรื่องต่างๆ คือเธอต้องการคุยแบบ..ไม่ผูดมัดให้เกียรติซึ่งกันเเละกันไม่คาดหวังอะไรกับอนาคต เราก็เข้าใจน้ะครับ เพราะว่าผมรู้ว่าเราคุยกับแบบนี้มันน่าจะดีกว่าคบกันแล้วแล้วไม่รอด คือผมแค่ไม่อยากเสียเธอไปผมถึงต้องเข้าใจเธอทั้งที่ผมไม่โอเค ผมต้องทำไง แล้วสุดท้ายมันจะจบด้วยดีไหม เพราะที่ผมไปจีบก็เพราะผมชอบ พอคุยไปผมก็รู้สึกดี แต่ไม่รู้ว่าผมรักไหม แต่ถ้าให้ผมพูดผมตอบได้เลย รักมากที่ผมเข้าไปจีบก็ต้องมีเป้าหมายใช่ไหมล่ะ ก็คือเราเป็นแฟนกัน ตอนเเรกผมสามารถขอเธอได้ เเต่ผมอยากให้เธอมั่นใจในตัวผมมากๆ เพราะตอนเเรกเธอก็ไม่ค่อยเชื่อในตัวเรา แต่ผมพยายามทำเพื่อเธอจริงๆ ไม่ว่าหลายๆอย่าง สุดท้ายแล้วถ้าเขาเอาคำว่าคุยแบบไม่ผูกมัดมาอ้างละก็ ผมก็ลูกผู้ชายน้ะครับ บอกผมตรงๆ ผมไม่ชอบให้ใครบีบให้ผมปล่อย ไม่อยากไปต่อก็บอก แต่อาจจะแค่คิดมากไปเอง ตอนนี้ผมทำได้คุยกันบ้างนิดๆหน่อยๆ ผมอยากทำได้มากกว่านี้ ผมอยากดูเเล อยากทำให้เธอยิ้ม คือเราเวลาว่างไม่ตรงกัน ผมต้องทำยังไงดีครับ