เรื่องน้ำเน่าดั่งละครหลังข่าว😑 ของผู้หญิงวัย35
เราเป็นภรรยาที่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง พยายามทำงานช่วยแบ่งเบาภาระสามี ทุกอย่างในบ้าน รวมถึงเรื่องลูก เราจะช่วยออกครึ่งนึง เราไม่เคยโยนให้เป็นภาระของใคร เราถือว่าทุกอย่างเป็นของลูก ขยันทำงานพยายามสร้างตัวจนไม่เคยคิดระแวงว่าคนที่อยู่ข้างๆเราจะแอบนอกจากใจเราไปแล้ว อาจเพราะความเชื่อมั่นว่า เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่น่าจะดีพอ สำหรับคำว่าคู่ชีวิต แต่มาวันนึงจับได้ว่าสามีแอบไปกิ๊กกับเพื่อนร่วมงาน!!!
ทุกอย่างมันเหมือนโลกถล่ม หน้าชาตัวชา สิ่งที่คิดตอนแรกคือเราควรเลิก(เพราะเราเคยเจอเหตุการณ์นี้เมื่อ5ปีก่อนมาแล้ว แต่เค้าบอกว่าวันนั้นเค้ายังเด็ก วันนี้เค้าหยุดที่เราแล้ว) 😔😔
แต่อีกใจก็หันมามองที่ลูก เค้าก็ขอโทษกับเราสัญญาว่าจะไม่ติดต่อกับผู้หญิงคนนั่นอีก เราเลยส่งข้อความเพื่อไปขู่ประจานผู้หญิงว่าถ้าไม่ลาออกจากงาน ก็จะไปประจานถึงความจิตใต้สำนึกที่ไม่มีเลยของหล่อน 🤬🤬แล้วนางก็กลัวความอาย ไปเขียนใบลาออกในบัดดล ในตอนนั้นเรื่องที่ว่าคงจบแล้วจริงๆ
เราเองก็พยายามปรับอารมณ์กับเรื่องนี้มาตลอด20วัน แต่มันก็ทำได้ยาก จากความไว้ใจ กลายเป็นความระแวงไปทุกสิ่ง จากผู้หญิงที่ขยันทำงานเพื่อสร้างตัว กลายเป็นผู้หญิงที่น่าเบื่อไปในพริบตา และแล้วตลอด20วัน ที่ระแวงก็เป็นความจริง พวกเค้ายังคงติดต่อกันอยู่ 🤭🤭
ด้วยเหตุผลที่ว่าผู้หญิงเอาข้อความที่เราไปขู่ให้ลาออกมาบอกสามี กลายเป็นนางถูกกระทำ ที่น่าสงสาร ตกงาน แถมถูกด่าอีก (พี่เค้าทำเกินไป นางกล่าว). โธ่!!!เรานิมันนางมารร้ายชัดๆ 😏😏
มาถึงวันนี้ สิ่งที่เราควรทำ คือควรจะเดินออกมาจริงๆแล้วใช่ไหม??? เหตุผลที่ตลอด20วันเรากลายเป็นคนงี่เง่า มันคือความผิดของเราใช่ไหม??? และสิ่งที่ถามไปว่าทำไมยังติดต่อกันอยู่ แล้วเราได้คำตอบว่า ก็แค่คุยกับเค้าแล้วสบายใจ เพราะคุยกับเรามันมีแต่คำถามอึดอัด
สรุป“เราคือคนผิดของเรื่องนี้ใช่ไหม” และถ้าเราอยากได้คนที่มาคุยกับเราแล้วสบายใจบ้าง มันจะไม่ผิดใช่ไหม 😔😔😔
(ตอนอยากมีเพื่อนคุยแล้วสบายใจบ้างค่ะ ถ้ามันสบายใจมากกว่าอยู่ตรงนี้ และถ้าพอรับเรื่องก็มีครอบครัวมาก่อนนี้ได้ ก็อาจจะได้คุยกันไปเรื่อยๆ)
อยากเป็นภรรยาที่สามารถนอกใจสามีได้บ้าง
เราเป็นภรรยาที่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง พยายามทำงานช่วยแบ่งเบาภาระสามี ทุกอย่างในบ้าน รวมถึงเรื่องลูก เราจะช่วยออกครึ่งนึง เราไม่เคยโยนให้เป็นภาระของใคร เราถือว่าทุกอย่างเป็นของลูก ขยันทำงานพยายามสร้างตัวจนไม่เคยคิดระแวงว่าคนที่อยู่ข้างๆเราจะแอบนอกจากใจเราไปแล้ว อาจเพราะความเชื่อมั่นว่า เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่น่าจะดีพอ สำหรับคำว่าคู่ชีวิต แต่มาวันนึงจับได้ว่าสามีแอบไปกิ๊กกับเพื่อนร่วมงาน!!!
ทุกอย่างมันเหมือนโลกถล่ม หน้าชาตัวชา สิ่งที่คิดตอนแรกคือเราควรเลิก(เพราะเราเคยเจอเหตุการณ์นี้เมื่อ5ปีก่อนมาแล้ว แต่เค้าบอกว่าวันนั้นเค้ายังเด็ก วันนี้เค้าหยุดที่เราแล้ว) 😔😔
แต่อีกใจก็หันมามองที่ลูก เค้าก็ขอโทษกับเราสัญญาว่าจะไม่ติดต่อกับผู้หญิงคนนั่นอีก เราเลยส่งข้อความเพื่อไปขู่ประจานผู้หญิงว่าถ้าไม่ลาออกจากงาน ก็จะไปประจานถึงความจิตใต้สำนึกที่ไม่มีเลยของหล่อน 🤬🤬แล้วนางก็กลัวความอาย ไปเขียนใบลาออกในบัดดล ในตอนนั้นเรื่องที่ว่าคงจบแล้วจริงๆ
เราเองก็พยายามปรับอารมณ์กับเรื่องนี้มาตลอด20วัน แต่มันก็ทำได้ยาก จากความไว้ใจ กลายเป็นความระแวงไปทุกสิ่ง จากผู้หญิงที่ขยันทำงานเพื่อสร้างตัว กลายเป็นผู้หญิงที่น่าเบื่อไปในพริบตา และแล้วตลอด20วัน ที่ระแวงก็เป็นความจริง พวกเค้ายังคงติดต่อกันอยู่ 🤭🤭
ด้วยเหตุผลที่ว่าผู้หญิงเอาข้อความที่เราไปขู่ให้ลาออกมาบอกสามี กลายเป็นนางถูกกระทำ ที่น่าสงสาร ตกงาน แถมถูกด่าอีก (พี่เค้าทำเกินไป นางกล่าว). โธ่!!!เรานิมันนางมารร้ายชัดๆ 😏😏
มาถึงวันนี้ สิ่งที่เราควรทำ คือควรจะเดินออกมาจริงๆแล้วใช่ไหม??? เหตุผลที่ตลอด20วันเรากลายเป็นคนงี่เง่า มันคือความผิดของเราใช่ไหม??? และสิ่งที่ถามไปว่าทำไมยังติดต่อกันอยู่ แล้วเราได้คำตอบว่า ก็แค่คุยกับเค้าแล้วสบายใจ เพราะคุยกับเรามันมีแต่คำถามอึดอัด
สรุป“เราคือคนผิดของเรื่องนี้ใช่ไหม” และถ้าเราอยากได้คนที่มาคุยกับเราแล้วสบายใจบ้าง มันจะไม่ผิดใช่ไหม 😔😔😔
(ตอนอยากมีเพื่อนคุยแล้วสบายใจบ้างค่ะ ถ้ามันสบายใจมากกว่าอยู่ตรงนี้ และถ้าพอรับเรื่องก็มีครอบครัวมาก่อนนี้ได้ ก็อาจจะได้คุยกันไปเรื่อยๆ)