สวัสดีทุกท้านค่ะ..เราเปนลูกคนสุดท้องคนที่ 5 แม่มีลูกสาว 5 คนเลย คนอื่นๆเขามีครอบครัวกันหมดแลวแต่เราง่ะเลือกที่จะไม่มีเพราะต้องดูแลพ่อกับแม่ซึ่งอายุ70/80 ล่ะ..ทำงานไปเลิกงานวนกลับบ้านเพื่อนไม่มี..ตั้งใจทำงาน..ลืมบอกเราเปิดร้านเล็กๆๆทำผมและฟรีแลนซ์จบไม่สูงค่ะ..บางทีก้อคิด..ทำงานให้พ่อกับแม่แล้วทำไมเงินไม่เหนเลยเก้บเงินไม่เคยได้เลยมีเรื่องให้ต้องจา่ยตลอดบางทีเหนื่อยมากเหมือนกันทางพี้น้องก้อช่วยแต่เปนการช่วยแบบ..กู้หนี้ให้แล้วหาใช้เอง..ไม่เคยได้แบบ่ต้องไม่ต้องใช้เลย..แล้วมันก้อกลายเปนหนี้สินที่ไม่จบ..ไม่มีใครถามเลยว่าเหนื่อยไหม..เปนไงบ้าง..อยากจะบอกว่าไม่ได้เก่งเลยแต่ความรับผิดชอบเยอะมากเหนื่อยมากค่ั...ขนาดขยันขนาดนี้ก้อมีแต่หนี้ที่ต้องรัยผิดชอบคนเดียวแต่..พ่อกับแม่เขาไม่รุ้ว่าเรามีหนี้..เหนื่อยจัง..แค่อยากบอกความรุ้สึกออกไปบ้าง..ขอแค่กำลังใจและความห่วงใยจากพ่อกับแม่และครอบครัวบ้างครา..ขอบคุนครา..