สวัสดีครับ ผมกับภรรยาแต่งงานอยู่กินกันมา 4 ปีกว่าแล้วครับ ยังไม่มีลูก ชีวิตราบรื่นดีครับ มีทะเลาะกันบ้างงอนกันบ้างส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ผมเองก็จะง้อกลับมาคืนดีกันทุกครั้ง แต่มีครั้งนี้ครับทะเลาะกันเรื่องของกิน ท่าทางจะบานปลายครับ เรื่องของเรื่องคือ ภรรยาบอกผมว่าจะกินส้มตำ ส่วนผมจะกินน้ำเต้าหู้ แต่ตอนไปซื้อผมพาไปซื้อน้ำเต้าหู้ก่อน แล้วถามเค้าว่าแล้วเค้าจะกินอะไร แล้วภรรยาก็ย้อนผมกลับมาว่า จำไม่ได้หรอ ผมก็นึกๆๆ อ้อ ส้มตำ แต่คุณภรรยาโกรธผมไปแล้ว หาว่าผมไม่สนใจไม่ใส่ใจ นึกถึงแต่ตัวเอง พอมาถึงบ้านผมก็ง้อขอโทษ เขาก็พูดอย่างเดียวว่าอย่ามายุ่ง ไล่ให้ผมไปอย่างเดียว ซึ่งผมเองอีกสักพักก็จะต้องไปเข้าเวรยาม

ตัดมาที่ตอนผมกำลังขับรถไปเข้าเวร คุณภรรยาผมก็พิมมาในไลน์ใหญ่เลยว่า เขาโกรธอยู่ยังจะหนีไปเข้าเวรอีก ซึ่งผมเองก็อธิบายไปว่าจะให้จ้างเวรตอนนี้เงินก็ใกล้จะหมดกลัวจะไม่พอ แต่เขาไม่เข้าใจผมเลย หาว่าผมไม่อยากอยู่บ้านบ้างไรบ้าง ซึ่งผมเองไม่ได้คิดแบบนั้นเลย จะให้หนีเวรก็ไม่ได้โดนขังเป็นเรื่องใหญ่อีก กลายเป็นว่าเรื่องส้มตำทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่สะงั้น ตอนนี้กลายเป็นว่าไล่ผมอย่างเดียว อย่ามายุ่งกับเค้า

ผมละปวดหัวจริงๆ มีภรรยาที่เอาแต่ใจ จะบอกว่าเวลาทะเลาะกันเธอชอบใช้อารมมาก่อนเหตุผลเสมอ อธิบายไปก็ไม่ช่วยอะไรกลายเป็นเรื่องใหญ่อีก พอเงียบก็หาว่าไม่สนใจ ที่ผมเงียบเพราะอยากให้เขาอารมณ์เย็นก่อนแล้วค่อยคุย กลายเป็นว่าหาว่าผมเงียบทำไมไม่รีบเคลีย ยิ่งบางที่ทะเลาะกันช่วงค่ำลามไปถึงตอนจะนอน ผมเองก็พยามยามง้อ อธิบายเขาก็โกรธไม่หาย จนผมเหนื่อยเผลอหลับ กลายเป็นเรื่องอีกหาว่าผมไม่เคลียทำเนียนนอนหลับ ผมล่ะเหนื่อยใจ เรื่องที่เขาดีก็มีนะครับ เช่นชอบเข้าครัวทำอาหาร งานบ้านได้หมด เสียอย่างเดียวคือเรื่องนี้นี่แหละ  บางครั้งผมว่ามันก็เกินไปแค่เรื่องเล็กๆ อยากให้เขานึกถึงผมบ้าง พูดกันดีๆบ้างให้เหตุผลคุยเวลาไม่เข้าใจกัน แต่ไม่เลยบางครั้งเขาพูดประชดว่าจะหนีไปนอนที่อื่นบ้างละ จะกลับบ้านบ้างล่ะผมก็ต้องรีบคุยรีบเคลียให้เข้าใจ อยากปรึกษาครับว่าจะทำยังไงดี มีวิธีพูดยังไงให้เขาหายโกรธ ตอนนี้ผมเครียดมากเลย ขอบคุณมากๆครับ