คือเราคบกับแฟนมาจะเกือบปี แต่เขาเพิ่งบอกเลิกเราเมื่อเดือนก่อนเลิกกันโดยไม่มีสาเหตุและไม่ได้มีคนใหม่ เราเสียใจมาก หลังจากเลิกกันเราก็ยังไม่ได้บอกให้ทางบ้านรู้เพราะทางบ้านเราไว้ใจผู้ชายคนนี้มากกลัวแม่จะผิดหวัง สุดท้ายแม่ก็จับผิดเราได้เพราะอาการมันฟ้อง ก็เลยบอกไปว่าเลิกกัน แม่ตกใจมากเพราะเห็นรักกันดีๆทำไมถึงเลิกกัน เราไม่มีคำตอบให้เพราะตัวเราก็ไม่รู้เหมือนกัน ครอบครัวเราบอกเลิกไม่ได้ทำแบบนี้ไม่ได้ แม่รู้ว่าเรามีอะไรกันแล้วที่มันต้องเป็นเรื่องเพราะว่าเขาเป็นแฟนคนแรกของเรา หัวอกคนมีลูกสาวจะเข้าใจมากๆ พ่อกับแม่ปรึกษากันแล้วตกลงจะให้หมั้น ให้เราไปบอกฝ่ายชาย แต่ฝ่ายชายพูดเหมือนจะไม่ตกลงหมั้น ทางครอบครัวเราก็ไม่ยอมและเหมือนทางฝ่ายชายก็จะไม่ยอมเหมือนกัน เพราะเขาบอกจะให้อยู่แบบไม่มีใจ ไม่เอาแบบนั้นหรอก ตอนนี้ฝ่ายชายเขาไม่มีเยื่อใยแล้วเหมือนเขาไม่ได้สนใจว่าเราจะแก้ปัญหานี้ยังไง คือตอนนี้ทางครอบครัวเราโกรธมากถึงขั้นต้องเอ่ยปากว่า ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่ากล้าทำก็ต้องกล้ารับสิไม่สมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นชายชาติทหารไม่สมกับที่น้องรอเลย เราพูดกับครอบครัวหลายครั้งแล้วว่าให้ปล่อยเขาไปเถอะให้มันจบๆไป แต่แม่ไม่ยอมไม่ยอมหนักมากๆ ถึงขั้นเอ่ยปากว่า จะรักมันมากเกินไปแล้วนะ ตอนนี้เราเป็นคนกลางเรายังรู้สึกกับเขาอยู่ไม่อยากทำร้ายเขาถึงเขาจะทำร้ายจิตใจเราจนแทบไม่เหลืออะไรเลยก็ตาม  แต่เราก็ทำร้ายจิตใจแม่ไม่ได้เหมือนกัน เจ็บปวดมากไม่มีทางเลือก ไม่รู้จะทำยังไง แม่ก็กดดันเราทุกวันถามคำถามที่เราตอบไม่ได้ ทุกครั้งที่พูดน้ำตามันก็ไหลตลอด มันจุกจนพูดอะไรไม่ออก มันทรมานไปทั้งหัวใจ คนแรกของเราด้วยมันทำใจยากมากจริงๆ ทุกครั้งที่ร้องไห้ไม่ได้เสียใจที่เขาทิ้งไป แต่เสียใจที่เราคิดผิดที่คิดว่าเขาดี