ตามหัวข้อเลยค่ะจขกท.อายุ18เรียนม.6แล้วค่ะเข้าเรื่องคือ แม่แท้ๆของเราเสียตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้อยู่กับแม่เลี้ยงค่ะเขาค่อนข้างที่จะดีกับเรามากเลยเลี้ยงมาตั้งแต่เกิดเราก็เรียกเขาว่าแม่ค่ะ เรามีพี่ชายคนนึงอายุห่างจากเรา6ปี เกเรมาตั้งแต่เด็กแม่เลี้ยงของเราก็เลี้ยงพี่ชายมาตั้งแต่ฮีป.4แต่จะออกแนวปากร้ายๆ ไม่ใช่ร้ายแค่ฮีนะเป็นกับทุกคนแกหวังดีค่ะ ฮีเรียนจบแค่ม.3จากนั้นก็มีงานทำค่ะเป็นทหารอยู่ปีเดียว ที่เหลือยกเงินเดือนให้เขาแล้วกลับมาอยู่บ้านค่ะ ฮีอ้างว่ามีคนทำร้ายช่วงนั้นมีข่าวเกี่ยวกับทหารอยู่บ้างทางบ้านเลยให้ย้ายกรมค่ะ ก็เหมือนเดิมเหตุผลเดิมๆเงินก็ให้เขาอีกขอพ่อกินเหมือนเดิม ทีนี้ที่บ้านจับโป๊ะฮีได้แล้วก็เลยให้กลับไปทำทั้งเชิญทั้งไล่ก็ไม่ไปค่ะพูดไรก็ไม่ฟังเล่นเกมอย่างเดียวติดเกมมาก ส่วนพ่อเองก็รักค่ะลูกชายคนแรกซื้อนั้นให้ซื้อนี้ให้ พ่อให้เงินไว้กินข้าวฮีก็เอาไปซื้อสมุนไพรสูบ พอเวลาแม่เลี้ยงเราว่านั้นนี้ฮีจะหาว่าพ่อเราติดแม่เลี้ยงค่ะ แต่แม่เป็นคนใจอ่อนค่ะพ่อขอให้ทำข้าวให้ฮีกินแม่เหนื่อยๆยังลุกไปทำให้เลยค่ะ อยู่บ้านฮีเอาแต่หมกอยู่แต่ในห้อง มีปัญหากับแม่เรามาตลอดซึ่งพ่ออธิบายก็แล้วด่าก็แล้วยังไม่สำนึกค่ะ ฮีเรียกแม่เราว่าอีเ-ี้ยคือแบบเราไม่ยอมเลยจะไปกระทืบให้ได้พ่อก็ห้ามค่ะตลอด กลยุทขอเงินฮีก็จะมาเล่าอดีตว่าแม่แท้ๆชอบซื้อนั้นซื้อนี้ให้แต่แม่เลี้ยงเราให้ทำแต่งานชอบมาตามฮีที่ร้านเกมร้องไห้บอกว่าตัวเองมีปม คือเลวจนเล่าไม่หมดจริงๆเอาเป็นว่า ตอนนี้พ่อเราเครียดมากเราพยามจะแบบอยู่เงียบๆฮีก็จะมาระรานค่ะ
..เราเป็นคนเห็นพ่อมีความสุขแล้วจะมีความสุขค่ะเรารักพ่อมากเวลาพ่ออยู่กับเรา เราจะทำให้พ่อหัวเราะบ่อยๆค่ะ แต่พอฮีมาทุกคนจากที่หัวเราะเฮฮาก็จะเงียบเข้าห้องส่วนตัว จะตบปากหลายทีแล้วแต่เป็นนน้องค่ะทำไงดีคะ หงุดหงิดมากขนาดฟังธรรมมะทุกวันสวดมนต์ทำบุญ ก็ยังไม่ไปทีชอบๆสักทีค่ะเห้ออ เรื่องของฮีเยอะมากกก อยากรู้ก็บอกได้นะคะแชร์ได้ค่ะ