เรื่องมีอยู่ว่า เนี่ยเมื่อวันที่27/8 เราไปคอนเสิร์ตของวงๆนึงมา น่าจะรู้เนอะ555 เราก็เพ้อ จินตนาการถึงวงนี้มากมาย ตั้งแต่ก่อนไปคอนเสิร์ตประมาณ2เดือน เพ้อให้เพื่อนเราฟังเพราะเราอยุ่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง แล้วเราเนี่ยเป็นแฟนคลับที่รักเค้ามากๆเลยแหละ เพราะเราซื้อบัตรvip บัตรเนี่ยมันสามารถเข้าไปแบบกอดถึงเนื้อถึงตัว หรือพูดคุย รึจุ๊บกะเค้าได้เลย555 เราก็เตรียมของไปให้เค้าอ่ะนะ แล้วพอเค้าไปในตอนนั้นจริงๆอ่ะ มีคนตรงกลาง ที่เราชอบอยู่นิดนึง แทนเป็นJ ละกัน เค้าอ้าแขนรับเราก่อน เราก็รีบวิ่งไปกอดเค้าก่อนเลย แล้วเค้าก็กอดเราแน่นขึ้น แบบแน่นมากๆ แถมJเค้าก็มากระซิบข้างหูเราด้วยแบบ ขอให้มีความสุขมากๆนะ ประมาณนี้เราจำไม่ได้เพราะสมองได้ระเบิดเรียบร้อยแล้ว555 แล้วก็ไปประสานมือกับเมนของเราเอง แทนชื่อCละกัน เค้าหล่อมากๆๆๆๆๆ ในสายตาเราวันนั้น เราก็แบบฟินอะเนอะ ก็หันมาเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆแทนเป็นZละกัน เราก็กอดเค้าละก็ออกไป หลังจากนี้ก็มีคอนเสิร์ตอะเนอะเราก็ฟินกระจายเพราะคนที่ชื่อJเค้ามาอยู่หน้าเราบ่อยแถมยังสบตากันด้วย อร้ากกก คนที่ชื่อZก้สบตาเรานะคะ แต่ไม่ได้ชอบเท่าJกับC
หลังจากคอนเสิร์ตจบเราก็ไปโรงเรียนแถมยังเล่าให้เพื่อนฟังซำ้ๆๆๆๆ ประโยคเดิมๆ เล่าให้เพื่อนฟังจนเพื่อนเบื่ออะ แต่ก็มีเพื่อนที่ไปคอนเสิร์ตด้วย ที่ยังพอเล่าให้ฟังได้ ก่อนไปคอนเนี่ยเราเป็นคนที่ไม่ฟังเพลงเลยละพอซื้อบัตรคอนก็ฟังแต่เพลงเค้าทั้งวี่ทั้งวันเลย ฟังจนร้องตามได้ทุกเพลง รู้ว่าใครร้องท่อนไหน พอว่างๆก็จะคิดถึงพวกนาง ติดตามชีวิตพวกนางทุกวันถ้าว่างก็จะดูคลิปพวกนาง ที่ไปคอนเสิร์ตหรือคลิปสัมภาษณ์ ฟังเพลงวนไปซำ้ๆๆ ซึ่งเราไม่สามารถละทิ้งสิ่งเหล่านี้ได้เลย เราพยายามไม่ฟังเพลงละ หันมาจะอ่านหนังสือเพราะใกล้สอบแล้วแต่ก็ทำไมได้ ก้ยังฟังเพลงดูคลิปพวกนางต่อไป ฟังเพลงของนางคนเดียว ย้ำว่าวงนางวงเดียวทั้งวันทั้งคืน ดุคลิป บลาๆละก็จินตานาการไปทุกวันว่าวันนั้นเราน่าจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ คือแบบช่วงนี้รู้สึกว่าผลการเรียนตกลงสุดๆ เรียนก้ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ซึ่งแม่เราก้ชอบถามนะว่าเนี่ยจะไปต่อที่ไหน คือเราก้ม3ละนะ แม่ก็จะชอบบอกว่าเนี่ยโรงเรียนนี้ก้ดีนะ ที่นั่นก้ดี ที่นี่ก้ดี แต่เราก้คิดว่าเราไปสอบก็คงไม่ติดหรอก แล้วแม่ก้จะถามไปถามมา จี้ใจดำอยุ่ทุกๆวัน เพราะเราคิดว่าเราสอบไปยังไงก้ไม่ติด เราก้ไม่หวังแล้วละนะ บางทีเราก็คิดนะว่าเราน่าจะฆ่าตัวตายไปมันจะได้ไม่เป้นภาระให้แม่ แต่เรื่องนี้เนี่ยมันเกิดขึ้นก่อนที่จะไปคอนเสิร์ต เราก้คิดนะว่า ไม่เป็นไร เรายังไม่ได้เจอเค้าเลย เราจะต้องไปเจอเค้าก่อนดีกว่า พอคอนเสิร์ตจบไปเราก้รู้สึกว่าเราไม่มีความหวังที่จะอยู่ต่อในชีวิตแล้วอะ แช้วก้เคยคิดว่า เออเห้ย ฆ่าตัวตายแบบนังแฮนน่าห์ เบเคอร์ใน13reason why ก็น่าสนใจนะ ก่อนไปคอนเสิร์ตเนี่ยคิดเรื่องฆ่าตัวตายบ่อยมากเลย เราเลยคิดว่า เราเนี่ยเป้นหนักมากเลยนะ  ขอปรึกษาหน่อยนะ+ระบายออกมาหน่อย ว่าทำไมผู้ใหญ่ต้องคาดหวังกับเรามากขนาดนั้น เหมือนชีวิตตอนนี้มีที่พึ่งก็คือดารานักร้องศิลปินอยู่แค่นั้นค่ะ เราคิดว่าเราเพ้อหนักเกินไปรึเปล่าคะ แบบว่าให้เขียนเนื้อเพลงกับรายชื่อเพลงก้ได้หมดอะค่ะ เราเพ้อหนักเกินไปรึเปล่าคะ ช่วยรับฟังหน่อยนะคะ