เราชอบพูดไม่ดีกับแม่ เราทิ้งไห้แก อย่เดียว แกอาย 60 แต่ยังทำงานหนัก  ปัญหาของเรา คือครอบครัวมีลูกสี่คนเราเป็นคนสุดท้อง มีพี่ชายทั้งหมดสามคนถ้าดูแล้วเหมือนครอบครัวอื่นเขาจะรักลูกสุดท้องที่ผู้หญิงคนเดียวมากกว่าแต่ของเราตรงข้ามกันบ้านเราคนข้างยากจน   ตอนเด็กเด็กพ่อไม่เคยเลี้ยงดูพอจะชอบเมาแล้วก็ตบตีแม่พี่ชายแล้วก็ตีเราแล้วก็เตะหมา   แล้วก็หนีไปทิ้งให้เราอยู่กับแม่แล้วก็พี่ชายสามคน   พี่ชายคนที่สองติดยาชอบทำเรื่องมาให้แม่ ชอบคบเพื่อนไม่ดีเข้าออกคุก บ่อยบ่อยแล้วก็ชอบตบตีเราพี่ชายคนที่สามก็ชอบใช้อำนาจใช้เราเหมือนทาส ตบตีเราเหมือนกันส่วนแม่ก็ไม่เคยเข้าข้างแม่ก็จะตีเราบ่อยมากอาทิตย์หนึ่งมีเจ็ดวันแม่เราตีรถสี่วัน  ถ้าเราไม่ล้างจานทำความสะอาดบ้าน  งานบ้านทุกอย่างเราเป็นคนทำแต่พี่ชายเราสบายมีอยู่ครั้งนึงเราเช็ดกระจกที่บ้านพร้อมดูทีวีไปด้วย แม่ ตีเราและให้เหตุผลว่ากูเครียดกูไม่มีเงิน เรา งงมาก  และอีกวันนึงหลังจากโรงเรียนเลิก  เราเห็นแม่รอจอดมอเตอร์ไซค์รออยู่  เราดีใจมากวิ่งเข้าไปหาแล้วเรียกว่าแม่มารับลูกเหรอแม่เราไม่มองหน้าเราซะด้วยซ้ำแล้วก็ไม่ตอบเราสุดท้ายแล้วเดินออกมา แม่ก็ขี่ผ่านเราไปโดยมีพี่ชายคนโตนั่งหน้าแม่ขับ พี่ชายคนที่สองคนที่สามนั่งข้างหลัง ตอนแรกเราคิดว่าเบาะรถมอเตอร์ไซต์มันสั้นเลยบรรทุกไม่หมดเดี๋ยวแม่พาพี่ชายไปส่งแล้วจะเลี้ยวกลับมารับเราเราเลยแกล้งเดินช้าๆแต่แม่ก็ไม่มาแม่จะพูดเสมอว่าไม่อยากได้ลูกผู้หญิงเกลียดและก็ไม่อยากอุ้ม   ตอนเราอายุแปดขวบเราเคยคิดฆ่าตัวตายแต่เรากลัวเจ็บเราก็เลย ไปนอน ตรง ที่ยุงเยอะ ให้ยุงกัดเพื่อคาดหวังว่าพรุ่งนี้เช้าเราจะได้เป็นไข้เลือดออกตายแต่ไม่ตาย 555 และอีกครั้งเป็นวันที่เราเสียใจที่สุดในชีวิตเราปั่นจักรยานไปหา แมลงมากินแม่เดินมาบอกให้เราไปซื้อของเราเลยบอกว่าเอาเงินมาเดี๋ยวเราจะปั่นจักรยานไปมันเร็วดีแม่เราบอกว่าต้องเดินไปซื้อแล้วเราถามว่าทำไม   แม่ก็พูดอีกว่าเดินไป...  เราก็ถามอีกว่า ถามว่าเหตุผลคืออะไรแม่ไม่ตอบตบเราจนล้มลงไปนั่ง เราร้องไห้เสียงดังมาก ตบเราเสร็จก็สั่งให้เราไปอาบน้ำเราก็เดินไปและก็ร้องไห้ไป เราเข้าไปเปลียนผ้าถุงในห้องระห่างเดินออกมาากห้อง กำลังจะไปอาบน้ำ  แม่เอาเข็มขัดออกมาฟาดเรา เราวิ่งมาที่หน้าบ้าน   เรายกมือไหว้ ร้องว่าอย่าตี แม่ตีเราพร้อมนเราดิ้นไปมาบนพื้น  แกพูดว่ากูเป็นแม่กูสั่งให้เดินก็ต้องเดิน..แม้ว่าเรายกมือไหว้ขอร้องแม่ตีเราไม่ยั้ง จนผ้าถุงหลุดรุ่ย มีคนข้างบ้านหลายคนออกมามุงดูแต่ไม่มีห้ามเรารู้สึกอายมากจังหวะนั้น เรา สติแตก เราทนไม่ไหวเราลุกขึ้นยืนพร้อมตะโกนเสียงดัง เราพูดว่า"ฆ่ากูเลย ถ้าเกลียดกูนัก กูไม่อยากอยู่แล้ว " นั้นเป็นครั้งแรกครั้งเดียว ที่เราพูดกูกับแม่ ตอนนั้นแหมือนแกตกใจเลยหยุดตี       ในทุกเช้าเสาอาทิตย์ตอนเช้าเช้าแม่มักจะซื้อขนมห่อให้พี่ชายเรากินเป็นอาหารเช้า ส่วนเราได้แต่นั่งดู แกบอกเราว่าของเราให้รอกินข้าวเที่ยงเราหิว เรา ขอแบ่งพี่เรากินเค้าไม่ไห้ พร้อมทำท่ายั่วเรา แม่เราตะโกนด่ามาว่า ''อี...ถ้าตะกะ กูจะเหมามาไห้แ.....ก'' แม่ชอบพาพี่ๆเราไปเที่ยวแล้วให้เราเฝ้าบ้าน     บางครั้งไม่ได้ทิ้งเงินไว้ให้เราต้องเดินไปขอคนข้างบ้านกินข้าวอยู่บ่อยๆ  ตอนอยู่มัธยมเราได้เป็นนักกีฬาโรงเรียนเราต้องวิ่งกลับมาบ้านมาล้างจานหุงข้าวแล้ววิ่งกลับไปซ้อมกีฬาแต่พอกลับมาบ้าน  ไม่มีอาหารเหลือให้เราเราต้องกินข้าวเปล่ากับน้ำแกงเหลือทั้งๆ ที่มีก้างปลาคายทิ้งไว้ในจาน     ส่วนเรื่องการซ้อมกีฬาเราสาย จนคุณครูเบื่อเลยเตือนเราว่าถ้าพรุ่งนี้มาซ้อมสายอีกเค้าจะคัดเรา ออก  วันต่อมาหลังเลิกเรียนเราไม่ได้กลับไปหุงข้าวล้างจานและไปซื้อกับข้าวไห้พี่ ๆเราเดินหน้าซ้อม   แล้วกลับบ้านประมาณ 6 โมงครึ่งตอนที่เราเดินกลับบ้านพี่คนที่สามเราวิ่งและโดดทีบเรากลางหลัง พอรุ่งเช้าเราทำเหมือนว่าไปโรงเรียนแล้วเราก็ หนีจากบ้านถอนเงินในธนาคารที่มีอยู่ 3000 บาทหนีไปทางใต้ ไปขอเค้าทำงานงานแรกที่เราได้ทำคือล้าง จานร้านอาหารข้าวแกงพอร้านปิดเราก็จะได้ข้าวมากิน หนีเสือปะ จรเข้ เจ้าของร้าน ดุยังกะหมา เราทำงานไปเจ้แกด่าเราไป แล้วหลายวันต่อมาคิดถึงบ้านจึงโทรหาเพื่อน  เพื่อนถามว่าอยู่ที่ไหนเราก็บอกไป   ในใจลึกๆ เราอยากไห้แม่มาตาม สุดท้ายเพื่อนเอาที่อยู่ไปให้แม่ แม่ลงมาตามนหาเราเจอเราดีใจมาก  และแม่สัญญาว่าจะไม่มีใครที่บ้านทำร้ายเราอีกหลังจากนั้นเราก็มีความสุขอยู่ได้ประมาณหนึ่งเดือนตอนกลับมาอยู่บ้าน   และแม่ก็กลับมาเป็นคนเดิมอีกแม่บอกว่าที่กูเป็นหนี้เป็นสินกูยืมเค้าไปตามหาแม่โทษเราที่เป็นหนี้ เพราะ ยืมเงินเค้า ไปตามหาเรา แต่ไม่เคยโทษว่าเหตุผลอะไรเราถึงหนีออกจากบ้าน......แม่มักจะบอกพี่เราว่าถ้าเราไม่เชื่อฟังจัดการมันได้เลย....ที่บ้านจะบังคับให้เราอยู่บ้านไม่ให้ไปเที่ยวไหนกับเพื่อนเพื่อน ที่บ้านทีวีก็จะได้ดูตอบเมื่อพี่ชายไม่ดู แล้วบางครั้งพิชายนอนดูทีวีก็จะสั่งให้ไปหยิบน้ำให้กิน   ถ้าเราไม่หยิบก็จะตบตีเราหรือถ้าเราไม่ไปซื้อของให้กินก็จะตบตีเราเพราะรู้ว่าแม่ไม่เคยเข้าข้างเราเลยช่วงไหนที่เราเริ่มทำงานพิเศษแม่จะดีกับเรามากช่วงนั้นแม่จะให้เงินเราไปซื้ออาหารเช้ากินหลังจากรับเงินแล้วเรายื่นไห้แม่หมด  แล้วแกก็กลับมาเป็นคนใร้ายเหมือนเดิมเราให้เงินทั้งหมดที่เราทำงาน  แต่เรารู้สึกดีตอนที่แม่ดีกับเราเราก็จะหางานพิเศษ แล้วยื่นให้แม่เหมือนซื้อเวลาให้แม่ดีกับเราแม่รักเราตอนที่เราทำงานได้ เราชอบห้เินแม่ เหตุการณ์เป็นแบบนี้ซ้ำๆจนเราเป็นเด็กที่ต้องการความรักและ  เมื่อเราเริ่มโตขึ้นเราก็เริ่มเกลียดแม่เรา เพราะ แกต้องการแต่เงิน  เราออกมาอยู่ด้วยตัวเองตอนอายุ 18 เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยและแม่เราก็ดีกับเรามากๆหลังจากที่เรามีงานทำแล้วบางครั้งเราทำงานเสิร์ฟยกจาน หนักและเหนื่อย แต่เวลาแม่โทรมาขอเงินเราจะโมโห นานวันไป เราเราเริ่มแข็งข้อมากขึ้นความแค้นที่เคยสะสมเด็กเด็กมันก็มีมากขึ้นจนเรากลายเป็นคนดุร้ายแล้วก็เกลียดแม่แล้วชอบพูดด่าเจ็บเจ็บ  สุดท้ายพี่คนที่สอง ไม่ทำงานไม่เอางานเอาการ พี่คนที่สามติดการพนันติดยา ติดหนี้ หลอกเงินเราไห้เราจ่ายหนี้เป็นแสนๆ  หลังหลังนี้เหมือนแม่ดีกับเรามากๆแม่จะไม่ว่าไม่พูด  เรามักจะใช้คำพูดไม่ดีกับแม่เสมอจนคนอื่นมองเราเป็นคนไม่ดีบางครั้งเราว่าแม่เรา อย่างรุนแรงเราพดไห้แกเจ็บ แม่กลายเป็นคนหน้าสงสาร เรากลายเป็นนได้ดีและหยิ่ง ไม่ กตัญู ทุกรั้งที่เราพูดไม่ดีกับแม่เรากลับมาบ้านแล้วก็ทำร้ายตัวเอง เราเป็นคนขี้สงสารคนเราช่วยเหลือคนโน้นคนนี้แต่เราทำใจยากมากที่จะทำดีกับแม่เรามันไม่ลืมจริงๆ เราเป็นโรคจิตหรือเปล่า ใครเป็นแบบนี้บ้าง