ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะค่ะ ว่าเรื่องเขียนขึ้นมานี้คือเรื่องจริง แค่อยากเล่าให้เป็นอุทาหรสำหรับคนที่ท้อแท้กับชีวิต และเพิ่มพลังงานบวกให้กับตัวเอง
เรื่องโชคร้ายของฉัน
ขอแทนตัวเองว่าแก้วค่ะ แก้วเป็นเด็กต่างจังหวัด เกิดในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ เนื่องจากต้องสูญเสียแม่ไปตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ คุณพ่อกลายเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ต้องแบกรับภาระเลี้ยงลูกคนเดียวถึง 3 คน หลังจากที่แม่ตายไม่กี่ปี ยายและตาไล่พ่อของแก้วให้ออกจากบ้านและที่ดินของยาย โดยให้พวกเรา 3 พี่น้องเลือกว่าจะอยู่กับใครระหว่าง ตายายและพ่อ พวกเรา 3 คนเลือกโดยไม่ต้องคิด คือ เลือกที่จะอยู่กับพ่อ พ่อจึงย้ายพวกเรามาอาศัยอยู่ที่สวนหลังบ้านของป้าอีกจังหวัดหนึ่ง พี่ๆแก้วจบป.6 พอดี จึงขอมาทำงานที่กรุงเทพกับน้าๆ และก็หายเงียบไป นานๆจะติดต่อกลับมาสักครั้ง ตอนนั้นแก้วเรียนอยู่ชั้นป.3
แก้วได้อาศัยอยู่กระท่อมปลายสวนที่พ่อสร้างขึ้นใช้ไม้ไผ่กับหญ้าแฝด ยังจำได้ดี บ้านเราไม่มีไฟฟ้า ใช้ตะเกียงน้ำมันที่พ่อทำขึ้นมาแทนไฟฟ้า
ทุกวันหลังเลิกเรียนแก้วต้องรีบทำการบ้านเพราะถ้ามืดแล้วจะลำบาก หลังจากทำการบ้านเสร็จต้องรีบไปรับจ้างล้างจานเพื่อให้ได้กับข้าวมากินทุกวัน
แก้วใช้ชีวิตแบบนั้นจนกระทั่งจบป.6 พ่อบอกว่า ไม่มีเงินส่งเรียนแล้วนะ แก้วจึงลงมาทำงานที่กรุงเทพช่วงปิดเทอม ทำงานล้างจานตามร้านอาหารเพราะอายุยังน้อย ใครใช้ให้ทำอะไรก็ทำ จนสามารถเก็บเงินได้พอสมควร จึงบอกพ่อว่า ขอกลับมาเรียนที่บ้านได้ไหม โดยตกลงกับพ่อว่าจะช่วยทำงานรับจ้างส่งตัวเองเรียนจนจบม.3 (เรื่องสมัยเรียนมัธยม คงไม่ต้องเล่านะคะว่าลำบากแค่ไหน แต่แก้วสามารถผ่านมาได้ จนเรียนจบม.3) หลังจากเรียนจบพ่อแก้วก็อายุเกือบ 60 ปีแล้ว พ่อแก่มากแล้วไม่สามารถส่งให้แก้วเรียนต่อได้ แก้วจึงเข้ามาทำงานในกรุงเทพอีกครั้ง โดยมาเป็นพนักงานเสริฟที่ร้านอาหารของน้า
เพื่อส่งตัวเองเรียนกศน.จนจบม.6 (เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย ส่งเงินให้พ่อทุกเดือน) และได้เรียนต่อระดับปวส.ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง จนได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง (ขอเรียกว่า บอย ) เราได้คบหากันมาระยะหนึ่งและแก้วได้ยอมเสียตัวให้บอย จนเกิดตั้งท้องขึ้นมา โดยที่น้าไม่รู้ บอยรับผิดชอบโดยการไปคุยกับน้าและพ่อของแก้ว แล้วเราก็จัดงานแต่งเล็กๆแค่ญาติผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ จนกระทั่งคลอดลูก แก้วยังคงเรียนต่อ แต่บอยไม่เรียนแล้ว บอยหางานทำใช้ชีวิตครอบครัวเต็มรูปแบบ (คิดว่าจะดีแล้ว แต่ความโชคร้ายก็เกิดขึ้นจนได้) บอยติดเพื่อน ติดยา และติดคุก แก้วต้องเลี้ยงลูกคนเดียว โดยที่พ่อแม่ฝ่ายชายไม่สนใจและไม่ช่วยเหลือใดๆเลย แก้วจึงพาลูกกลับมาอยู่บ้านพ่อ(คนละจังหวัด) ซึ่งตอนนั้นลูกอายุได้ 3 เดือน หลังจากบอยออกจากคุกญาติฝ่ายชายก็หาผู้หญิงใหม่ให้บอย โดยให้เหตุผลว่า แก้วมีผัวใหม่แล้ว ทั้งๆที่แก้วแค่กลับมาอยู่บ้านพ่อเพื่อที่จะไปทำงานหาเงินเลี้ยงลูก หลังทราบข่าวแก้วก็ไม่ได้ติดต่อกับบอยอีก จนกระทั่งผ่านมาไม่กี่เดือนบอยมาง้อขอคืนดี ด้วยเห็นแก่ลูก แก้วจึงกลับไปคืนดีและใช้ชีวิตครอบครัวอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จเพราะบอยยังคงไม่เลิกเล่นยา และติดหนักขึ้นทุกวัน จนแก้วต้องหอบลูกหนีไปอาศัยบ้านพี่สาว(ช่วงนั้นลูกอายุได้ 2 ขวบ) และได้เลิกกันโดนถาวร
(กับการใช้ชีวิตคู่ ครั้งแรกจบลงด้วยวัย 22 ลูก 1 คน 2 ขวบ)
หลังจากเลิกกันแก้วตัดสินใจเลี้ยงลูกเอง ทำงานทั้งกลางวัน กลางคืน (งานห้าง และงานเชียร์เบียร์หลังเลิกงาน) อย่างหนักตลอดระยะเวลา 2 ปีเก็บเงินซื้อที่ดินต่อจากป้าและสร้างบ้านให้พ่อโดยไม่คิดเรื่องมีครอบครัวและไม่เคยคิดมีแฟน
จนกระทั่งได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง(ขอเรียกว่า น๊อต) น๊อตเป็นลูกค้าที่ห้างตามตื้อแก้วมาสักพักและแสดงให้เห็นว่าเขาไม่รังเกียงลูกแก้ว คอยรับ คอยส่งเวลาแก้วไปทำงานจนแก้วใจอ่อน ยอมคบหาและเราตกลงแต่งงานกัน งานแต่งงานจัดขึ้นที่บ้านแก้ว เป็นงานเล็กๆ ครอบครัวน๊อตดีกับแก้วมาก เขาให้แก้วเอาลูกขึ้นมาเรียนที่กรุงเทพด้วย(น๊อต เป็นคนกรุงเทพ) เราใช้ชีวิตครอบครัวกันอย่างมีความสุข ทุกอย่างกำลังไปได้ดี หลายปีผ่านไป
น๊อตเป็นคนเจ้าชู้มาก แก้วจับได้ตลอด น๊อตก็เลือกแก้วและก็กลับมาใช้ชีวิตกันปกติ จนครั้งสุดท้ายหนักสุด ผู้หญิงที่น๊อตไปติดพันเขาไม่ยอมจบง่ายๆและครั้งนี้น๊อตมีท่าที่ที่จะเลือกเขา ทำให้แก้วตัดสินใจเลิก โดยที่พ่อ แม่น๊อตคัดค้านสุดชีวิต เราใช้ชีวิตแบบแยกบ้านกันอยู่เกือบปี โดยที่ยังไม่ได้หย่า
เพราะลูกแก้วติดน๊อตและครอบครัวฝั่งโน้นมาก เนื่องจากเขาเลี้ยงมาตั้งแต่ 4 ขวบ จนปัจจุบัน 9 ขวบ
หลังจากนั้นทำใจได้แก้วจึงตัดสินใจหย่า และย้ายลูกกลับมาเลี้ยงเองที่ต่างจังหวัดอีกครั้ง (เรื่องโชคร้ายครั้งที่ 2) ผ่านมาไม่กี่เดือนแก้วป่วย
เดี๋ยวเป็นโน้น นี่ นั่น เรื่อยมา สุขภาพไม่แข็งแรง จึงตัดสินใจไปหาหมอ ตรวจร่างกายให้ละเอียด ผลตรวจออกมา คือ แก้วติดเชื้อ HIV !!!!
แก้วซ็อคมาก ผลจากการ
ของน๊อต ผลของการไม่รู้จักพอของผู้ชาย ทำให้แก้วต้องมาได้รับเชื้อ และต้องอยู่กับเชื้อนี้ไปตลอดชีวิต
นาทีนั้นที่รู้ว่าตัวเองป่วย แก้วบอกกับตัวเองว่า จะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อลูกกับพ่อของแก้วเท่านั้น ตอนนี้แก้วเข้าสู่ขบวนการรักษา รับยาต้านไวรัส แพ้ยาบ้าง
หยุดงานบ้าง ไปทำงานไม่ไหวบ้าง แต่แก้วก็ยังสู้และไม่เคยคิดจะยอมแพ้(ลืมบอกว่าแก้วเป็นพนักงานเอกชน ระดับหัวหน้างาน)
จนถึงวันนี้แก้วยังคงร่างกายไม่แข็งแรง แต่แก้วจะไม่ยอมตายง่ายๆ เพราะลูกและพ่อของแก้วยังคงรอเงินจากแก้ว รอความรักจากแก้ว
กระทู้นี้ อยากจะบอกทุกคนนะคะว่า
ชีวิตเรามีค่ามากนัก อย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆกับสิ่งที่คุณเจอทุกวันนี้ เพราะหลายคนอาจจะโชคร้ายยิ่งกว่าคุณนัก อย่าเช่นชีวิตแก้ว
ตั้งแต่เล็กจนโต แก้วมีความสุขแค่เพียงเล็กน้อย แต่แก้วก็ยังคงดิ้นรนและต่อสู้จนมาถึงวันนี้ ถึงแม้แก้วจะอยู่กับโรคร้ายนี้ไปตลอดชีวิต
แต่มันก็ไม่ทำให้แก้วยอมแพ้อะไรง่ายๆ ตอนนี้แก้วเลี้ยงลูกคนเดียวและต้องเลี้ยงพ่อที่แก่ชรา ไปพร้อมกับอาการป่วยของเชื้อ HIV
หากใครต้องการกำลังใจ หรือ เจอปัญหาคล้ายๆแก้ว เรามาคุยกันนะค่ะ มาให้กำลังใจกัน ร่วมสู้กับโรคร้ายไปด้วยกัน อย่ายอมแพ้นะคะ
แก้วเป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ
เรื่องโชคร้ายของฉัน
เรื่องโชคร้ายของฉัน
ขอแทนตัวเองว่าแก้วค่ะ แก้วเป็นเด็กต่างจังหวัด เกิดในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ เนื่องจากต้องสูญเสียแม่ไปตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ คุณพ่อกลายเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ต้องแบกรับภาระเลี้ยงลูกคนเดียวถึง 3 คน หลังจากที่แม่ตายไม่กี่ปี ยายและตาไล่พ่อของแก้วให้ออกจากบ้านและที่ดินของยาย โดยให้พวกเรา 3 พี่น้องเลือกว่าจะอยู่กับใครระหว่าง ตายายและพ่อ พวกเรา 3 คนเลือกโดยไม่ต้องคิด คือ เลือกที่จะอยู่กับพ่อ พ่อจึงย้ายพวกเรามาอาศัยอยู่ที่สวนหลังบ้านของป้าอีกจังหวัดหนึ่ง พี่ๆแก้วจบป.6 พอดี จึงขอมาทำงานที่กรุงเทพกับน้าๆ และก็หายเงียบไป นานๆจะติดต่อกลับมาสักครั้ง ตอนนั้นแก้วเรียนอยู่ชั้นป.3
แก้วได้อาศัยอยู่กระท่อมปลายสวนที่พ่อสร้างขึ้นใช้ไม้ไผ่กับหญ้าแฝด ยังจำได้ดี บ้านเราไม่มีไฟฟ้า ใช้ตะเกียงน้ำมันที่พ่อทำขึ้นมาแทนไฟฟ้า
ทุกวันหลังเลิกเรียนแก้วต้องรีบทำการบ้านเพราะถ้ามืดแล้วจะลำบาก หลังจากทำการบ้านเสร็จต้องรีบไปรับจ้างล้างจานเพื่อให้ได้กับข้าวมากินทุกวัน
แก้วใช้ชีวิตแบบนั้นจนกระทั่งจบป.6 พ่อบอกว่า ไม่มีเงินส่งเรียนแล้วนะ แก้วจึงลงมาทำงานที่กรุงเทพช่วงปิดเทอม ทำงานล้างจานตามร้านอาหารเพราะอายุยังน้อย ใครใช้ให้ทำอะไรก็ทำ จนสามารถเก็บเงินได้พอสมควร จึงบอกพ่อว่า ขอกลับมาเรียนที่บ้านได้ไหม โดยตกลงกับพ่อว่าจะช่วยทำงานรับจ้างส่งตัวเองเรียนจนจบม.3 (เรื่องสมัยเรียนมัธยม คงไม่ต้องเล่านะคะว่าลำบากแค่ไหน แต่แก้วสามารถผ่านมาได้ จนเรียนจบม.3) หลังจากเรียนจบพ่อแก้วก็อายุเกือบ 60 ปีแล้ว พ่อแก่มากแล้วไม่สามารถส่งให้แก้วเรียนต่อได้ แก้วจึงเข้ามาทำงานในกรุงเทพอีกครั้ง โดยมาเป็นพนักงานเสริฟที่ร้านอาหารของน้า
เพื่อส่งตัวเองเรียนกศน.จนจบม.6 (เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย ส่งเงินให้พ่อทุกเดือน) และได้เรียนต่อระดับปวส.ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง จนได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง (ขอเรียกว่า บอย ) เราได้คบหากันมาระยะหนึ่งและแก้วได้ยอมเสียตัวให้บอย จนเกิดตั้งท้องขึ้นมา โดยที่น้าไม่รู้ บอยรับผิดชอบโดยการไปคุยกับน้าและพ่อของแก้ว แล้วเราก็จัดงานแต่งเล็กๆแค่ญาติผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ จนกระทั่งคลอดลูก แก้วยังคงเรียนต่อ แต่บอยไม่เรียนแล้ว บอยหางานทำใช้ชีวิตครอบครัวเต็มรูปแบบ (คิดว่าจะดีแล้ว แต่ความโชคร้ายก็เกิดขึ้นจนได้) บอยติดเพื่อน ติดยา และติดคุก แก้วต้องเลี้ยงลูกคนเดียว โดยที่พ่อแม่ฝ่ายชายไม่สนใจและไม่ช่วยเหลือใดๆเลย แก้วจึงพาลูกกลับมาอยู่บ้านพ่อ(คนละจังหวัด) ซึ่งตอนนั้นลูกอายุได้ 3 เดือน หลังจากบอยออกจากคุกญาติฝ่ายชายก็หาผู้หญิงใหม่ให้บอย โดยให้เหตุผลว่า แก้วมีผัวใหม่แล้ว ทั้งๆที่แก้วแค่กลับมาอยู่บ้านพ่อเพื่อที่จะไปทำงานหาเงินเลี้ยงลูก หลังทราบข่าวแก้วก็ไม่ได้ติดต่อกับบอยอีก จนกระทั่งผ่านมาไม่กี่เดือนบอยมาง้อขอคืนดี ด้วยเห็นแก่ลูก แก้วจึงกลับไปคืนดีและใช้ชีวิตครอบครัวอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จเพราะบอยยังคงไม่เลิกเล่นยา และติดหนักขึ้นทุกวัน จนแก้วต้องหอบลูกหนีไปอาศัยบ้านพี่สาว(ช่วงนั้นลูกอายุได้ 2 ขวบ) และได้เลิกกันโดนถาวร
(กับการใช้ชีวิตคู่ ครั้งแรกจบลงด้วยวัย 22 ลูก 1 คน 2 ขวบ)
หลังจากเลิกกันแก้วตัดสินใจเลี้ยงลูกเอง ทำงานทั้งกลางวัน กลางคืน (งานห้าง และงานเชียร์เบียร์หลังเลิกงาน) อย่างหนักตลอดระยะเวลา 2 ปีเก็บเงินซื้อที่ดินต่อจากป้าและสร้างบ้านให้พ่อโดยไม่คิดเรื่องมีครอบครัวและไม่เคยคิดมีแฟน
จนกระทั่งได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง(ขอเรียกว่า น๊อต) น๊อตเป็นลูกค้าที่ห้างตามตื้อแก้วมาสักพักและแสดงให้เห็นว่าเขาไม่รังเกียงลูกแก้ว คอยรับ คอยส่งเวลาแก้วไปทำงานจนแก้วใจอ่อน ยอมคบหาและเราตกลงแต่งงานกัน งานแต่งงานจัดขึ้นที่บ้านแก้ว เป็นงานเล็กๆ ครอบครัวน๊อตดีกับแก้วมาก เขาให้แก้วเอาลูกขึ้นมาเรียนที่กรุงเทพด้วย(น๊อต เป็นคนกรุงเทพ) เราใช้ชีวิตครอบครัวกันอย่างมีความสุข ทุกอย่างกำลังไปได้ดี หลายปีผ่านไป
น๊อตเป็นคนเจ้าชู้มาก แก้วจับได้ตลอด น๊อตก็เลือกแก้วและก็กลับมาใช้ชีวิตกันปกติ จนครั้งสุดท้ายหนักสุด ผู้หญิงที่น๊อตไปติดพันเขาไม่ยอมจบง่ายๆและครั้งนี้น๊อตมีท่าที่ที่จะเลือกเขา ทำให้แก้วตัดสินใจเลิก โดยที่พ่อ แม่น๊อตคัดค้านสุดชีวิต เราใช้ชีวิตแบบแยกบ้านกันอยู่เกือบปี โดยที่ยังไม่ได้หย่า
เพราะลูกแก้วติดน๊อตและครอบครัวฝั่งโน้นมาก เนื่องจากเขาเลี้ยงมาตั้งแต่ 4 ขวบ จนปัจจุบัน 9 ขวบ
หลังจากนั้นทำใจได้แก้วจึงตัดสินใจหย่า และย้ายลูกกลับมาเลี้ยงเองที่ต่างจังหวัดอีกครั้ง (เรื่องโชคร้ายครั้งที่ 2) ผ่านมาไม่กี่เดือนแก้วป่วย
เดี๋ยวเป็นโน้น นี่ นั่น เรื่อยมา สุขภาพไม่แข็งแรง จึงตัดสินใจไปหาหมอ ตรวจร่างกายให้ละเอียด ผลตรวจออกมา คือ แก้วติดเชื้อ HIV !!!!
แก้วซ็อคมาก ผลจากการ
นาทีนั้นที่รู้ว่าตัวเองป่วย แก้วบอกกับตัวเองว่า จะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อลูกกับพ่อของแก้วเท่านั้น ตอนนี้แก้วเข้าสู่ขบวนการรักษา รับยาต้านไวรัส แพ้ยาบ้าง
หยุดงานบ้าง ไปทำงานไม่ไหวบ้าง แต่แก้วก็ยังสู้และไม่เคยคิดจะยอมแพ้(ลืมบอกว่าแก้วเป็นพนักงานเอกชน ระดับหัวหน้างาน)
จนถึงวันนี้แก้วยังคงร่างกายไม่แข็งแรง แต่แก้วจะไม่ยอมตายง่ายๆ เพราะลูกและพ่อของแก้วยังคงรอเงินจากแก้ว รอความรักจากแก้ว
กระทู้นี้ อยากจะบอกทุกคนนะคะว่า
ชีวิตเรามีค่ามากนัก อย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆกับสิ่งที่คุณเจอทุกวันนี้ เพราะหลายคนอาจจะโชคร้ายยิ่งกว่าคุณนัก อย่าเช่นชีวิตแก้ว
ตั้งแต่เล็กจนโต แก้วมีความสุขแค่เพียงเล็กน้อย แต่แก้วก็ยังคงดิ้นรนและต่อสู้จนมาถึงวันนี้ ถึงแม้แก้วจะอยู่กับโรคร้ายนี้ไปตลอดชีวิต
แต่มันก็ไม่ทำให้แก้วยอมแพ้อะไรง่ายๆ ตอนนี้แก้วเลี้ยงลูกคนเดียวและต้องเลี้ยงพ่อที่แก่ชรา ไปพร้อมกับอาการป่วยของเชื้อ HIV
หากใครต้องการกำลังใจ หรือ เจอปัญหาคล้ายๆแก้ว เรามาคุยกันนะค่ะ มาให้กำลังใจกัน ร่วมสู้กับโรคร้ายไปด้วยกัน อย่ายอมแพ้นะคะ
แก้วเป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ