มันปกติที่จะมีเรื่องแบบนี้ อันนี้เข้าใจค่ะ แต่บางครั้งเราไม่ผิดอะไรเลยด้วยซ้ำแต่โดนโวยวายใส่ว่าเราผิดโดยที่ไม่ถามเหตุผลหรือข้อเท็จจริงอะไรเลย....มันเฟลนะในการจะทำงานต่อ เราก็ทบทวนดีแล้วว่าสิ่งที่เราทำมันไม่ผิดจริงๆ แต่เขาเล่นด่าใหญ่เลยอ่ะ เราก็เป็นฝ่ายทนมาตลอดจนถึงตอนนี้และล่าสุดเราก็ร้องไห้ ที่ร้องคือไม่ได้ร้องเพราะโดนด่านะแต่ร้องเพราะว่ามันเหนื่อยใจที่เราต้องทนมาตลอด ขนาดเราเป็นฝ่ายเงียบ/ทน/นิ่ง ยังคุยกันไม่ได้เลย แล้วถ้าเราเถียงกลับสักครั้งคงไม่ต้องทำงานกันพอดี อยากเป็นคนที่ไม่มีความรู้สึกไปเลยอ่ะ มันไม่ได้เหนื่อยทำงานอ่ะมันเหนื่อยกับคนมากกว่าร้อยเท่าเลย มันทำให้เราไม่อยากไปเจอ ไม่อยากทำอะไรเลยที่เกี่ยวกับเขา แต่ก็ต้องทำเพราะมันก็เป็นงานของเราด้วยเราก็ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน เราอยากให้เขาเห็นใจคนอื่นบ้างจัง

ปล.ไหนๆก็ตั้งกระทู้เรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นการระบายไปเลยแล้วกันนะคะ >_<