เราสนิทกับครูผู้หญิงคนนึงมากๆตอนม.3ว่างๆก็จะไปอยู่ด้วยตลอดแต่เราไม่ได้คิดเกินเลยนะแค่รู้สึกว่ามันเข้าถึงง่ายไม่ต้องอึดอัดมันครูคนอื่น  เราก็สนิทกันขนาดทะเลาะกันงอนกันเป็นปกติเลยซึ่งเราก็ดูแลเป็นห่วงแทบทุกอย่างผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมากต่างคนต่างรู้แหละว่าเออ ก็รักกันระดับนึงอ่ะ จนจบม.3เราต้องย้ายไปเรียนโรงเรียนอื่นก็ไม่ค่อยได้เจอกันเจอกันความสัมพัน์ก็ค่อยๆน้อยลงแต่พอนานๆไปจนตอนนี้ม.6เวลาเจอกันเราก็ต้องเป็นคนทักเท่านั้นถึงจะยอมคุยถ้าไม่ทักก็จะเมินหยิ่งไม่คุยไม่มองเหมือนคนไม่รู้จักกันเลยซึ่งไม่รู้ว่าคือไม่อยากคุยกับเราหรืออยากให้เราทักก่อนหรือยังไง ก็เลยไม่รู้ว่าควรจะลืมๆเมินๆไปแล้วลืมเรื่องทั้งหมดไปซะหรือก็ทักกันต่อไปเรื่อยๆดีแล้ว