สำหรับผม เล่าคร่าวๆ ผม 52 ปี ทำงานเป็นหัวหน้าสาขา (ประเทศหนึ่ง ในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้) ผมพบว่าเด็กใหม่ และ ผจก.ใหม่ มักมี ไม่ใช่จุดอ่อน แต่น่าจะเป็นจุดที่ทำให้ทำงานด้วยกันลำบาก  หรือเป็นที่เราเป็นคนละวัยกัน ใครมีประสบการณ์อย่างไร มาแชร์กันดู
1. ทำงานแบบ ไม่เข้าใจในเนื้อหา และจุดประสงค์ของงาน พอ เรียกมาซักถาม ชักสีหน้า ไม่พอใจ ถามทำไม ประชดในท่าที  คือเคยลองให้ทำจนจบนี่ เรียกว่าแก้ไม่ไหวเลย ตอนนี้ เรียกมาดู ตามเป็นระยะ เค้าไม่เข้าใจหลักการ สักแต่ทำ ถามมากก้อไม่ได้ เพราะอะไร ผม งง.
2. พองานมีปัญหา สิ่งแรกที่ออกจากปาก คือ โยน ไปให้คนอื่น กลัวเสียหน้า เคยสอนแล้วว่า เรามองการทำผิด เป็นเหตุการณ์ เราจะได้เรียนรู้ และปรับปรุง แต่ถ้าเรามองเป็นใครผิด เมิงก้อจะโยนไปให้คนอื่น โทษคนอื่น สิ่งที่เมิงเรียนรู้ คือ ทำยังไง จะโยนเรื่องไปให้คนอื่นได้เร็วที่สุด  อันนี้ เพลีย
3. พอเมิง ทำงานไม่ทันกำหนดเส้นตาย โทษทันที อาทิตย์ที่แล้ว ยุ้ง เดือนที่แล้วยุ่งมาก  เดี๊ยวนะ งานนี่ เป็นงานที่ต้องทำทุกเดือน เข้าใจมั้ย เมิงไม่ทำ คนอื่น หน่วยงานอื่น มันจะทำต่อได้ไง
4. พวกชอบไม่มาทำงาน พอตามตัวไป บอก กูเป็น ผจก กูมีสิทธิ  ทำงานจากที่บ้าน  เมิงคืออะไร  เข้าใจนะว่าผจก บริษัทไม่ได้บังคับเวลาเข้าออก แต่ทำงานจากบ้าน นี่ เมิงคิดเองหรือป่าว
5. เวลามีสัมมนาหรือ พูดง้ายๆ ประชุม บวกเที่ยว กะของบริษัท ถ้าไปโดนเสาร์ หรืออาทิตย์ ซักวัน อันนี้ กลับมา ต้องขอลาชดเชยเลย

คือเข้าใจนะว่า ทุกคนมีเวลา บริษัท และ ส่วนตัว แต่ทุกคน ก้อเอาเวลาบริษัท บางครั้ง ไปทำงานส่วนตัว มีใครไม่เคยมั่ง แต่ทำไมคนรุ่นนี้ ถึงมองแต่ด้านเดียวเป็นส่วนมาก (ไม่ได้ว่าทุกคน)  ถ้ามันโดนหลายๆ วัน โดยมากบริษัทอนุญาต ให้หยุดเพิ่มอยู่แล้ว (บริษัท ฝรั่ง)  แต่คือเจอส่วนมาก นี่ นับทุกเม็ด แต่ไม่เคยนับเวลาตัวเอง ใช้เวลาบริษัท ไง  มาสาย บอก รถติด กูก้อไม่เคยบอกให้ต้องทำชดใช้  วันนี้ลูกมีการแสดง ผัวไปต่างจว ขอกลับเร็ว บริษัทก้อไม่เคยบอกให้มาทำใช้ คือของแบบนี้ มันอาจล้ำเส้นไปมาได้ ช้านเข้าใจ แต่ถ้าคิดแต่ผลประโยชน์พนักงานด้านเดียว มันเกินไปมั้ย  

ิอันนี้คือประสบการณ์ ที่ผมเจอมา ลองมาแชร์กันดู ว่าการทำงานร่วมกัน ระหว่าง วัย ที่ต้างกัน ควรเป็นอย่างไร น่ียังไม่นับว่าผม มีความแตกต่างทางชาติพันธุ์ อีกด้วย

เขียนในวันที่เพลีย ในวิธีคิด ของพวกเจน ใหม่ๆ