สวัสดีค่ะก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ จะขอเริ่มเรื่องเลยแล้วกัน เราโดนแฟนบอกเลิกค่ะเมื่อวันที่5ที่ผ่านมาสาเหตุที่โดนบอกเลิกมันมาจากตัวเราทั้งนั้นเลยค่ะ

ช่วงแรกที่คบกันเค้าจะยอมเราทุกอย่างเราก็เอาแต่ใจบ้างงอนบ้าง(ไม่เยอะนะคะ) มีปากเสียงกันบ้าง แต่การทะเลาะกันตอนนั้นทำให้เราสองคนรักกันมากขึ้นค่ะเหมือนช่วงปรับความเข้าใจ

พอคบไปได้สักสามเดือนเรามีเหตุผลที่ต้องไปอยู่บ้านเค้าค่ะ และตอนนั้นเราก็เริ่มได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างจริงจังได้รู้นิสัยของกันและกัน เค้าเป็นลูกคนเดียว เราก็เป็นลูกคนเดียว ซึ่งความเอาแต่ใจมีกันทั้งคู่ค่ะ แต่ในตอนนั้นเราเลือกที่จะเก็บไว้ มีทะเลาะนิดหน่อยแต่เราจะนิ่งแล้วเดินไปแอบร้องไห้ค่ะ คือในตอนนั้นเค้าเปลี่ยนไปจากช่วงแรก คือเริ่มไม่เข้าใจเรา ขึ้นเสียงใส่ ชีกสีหน้า ไม่ค่อยดูแลค่ะ

จนวันนึงความเก็บกดของเราในช่วงเวลาประมาณเกือบ6เดือนที่เราต้องทนแบบนั้น มันก็ระเบิดออกมาเพราะเค้าดันทำเราเสียใจที่สุดค่ะ จำได้ว่าจะเป็นเรื่องที่เราจะทำของขวัญครบรอบให้เค้าแต่เค้าดันมาทำให้เราเสียใจน่ะค่ะ กลายเป็นว่าเราเปลี่ยนไปเลย ไม่เก็บอารมณ์ ไม่พอใจอะไรก็ใส่เค้าเลย ทะเลาะกันจนคุยกันว่าเราเป็นแบบนี้เพราะอะไรเค้าก็ปรับปรุงตัวให้เราทุกอย่างเลยค่ะ เพราะเราจะไปจากเค้าเก็บเสื้อผ้า จะไม่อยู่กับเค้า เค้าจึงเปลี่ยนตัวเองที่ดีขึ้นแต่กลับเป็นเราค่ะที่ไม่เหมือนเดิม เอาแต่ใจมากขึ้นวีนเหวี่ยงใส่ รักเค้านะคะรักเค้ามาก ขาดเค้าไม่ได้แต่ไม่เคยพูดออกไปเลยพูดแต่เรื่องทำร้ายน้ำใจ

จนมาถึงก่อนวันที่4 เราได้ทะเลาะกันค่ะ แต่เราจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร(ข้อเสียเราเลยเรามักจะลืมเรื่องที่เคยทะเลาะ) จำได้แค่ว่าเรางอนค่ะ เลยออกไปข้างนอกตอนนั้นไม่สบายด้วย ปกติเค้าจะออกมาตาม ออกมากกอดไม่ให้ไป แต่วันนั้นเค้าไม่ออกมาเลยค่ะ อาจจะเพราะหลังๆเค้าดูเปลี่ยนไปด้วยเราเลยรู้สึกว่าเค้าไม่อยากให้เราอยู่แล้วนะเลยไปเก็บเสื้อผ้าค่ะ เค้ามาเห็นก็โมโหแต่ก็ไม่พูดอะไร เราก็ออกมานอนข้างนอกค่ะ

พอเช้าวันที่5 เราบอกให้เค้าไปส่งใจจริงไม่อยากไปเลยเค้าเองก็ไปส่งค่ะ และตอนนั้นเราได้คุยกันเราก็ร้องไห้ว่าทำไมเค้าไม่เหมือนเดิมแล้ว เค้าเองก็ร้องไห้นะคะ(ทุกครั้งที่ทะเลาะเราร้องไห้กันทั้งคู่ค่ะ) จนเค้าพูดว่าเค้าตัดสินใจแล้วเค้าบอกว่าเราเหมือนอยากอยู่กับเค้า เก็บเสื้อผ้าและเดินออกไป ทำหลายครั้งและคำพูดต่างๆ ทำให้เค้ารู้สึกว่าเค้าไม่มีค่า ทำอะไรก็ไม่ดี เมื่อคืนนอนคิดทั้งคืนเลยตัดสินใจว่าจะเลิก เราก็ไม่ยอมนะคะในตอนนั้นเพราะรักเค้ามากเค้าเข้าใจเราผิด จึงอธิบายทุกอย่าง ว่าเรารักเค้าไม่อยากคิดอยากจะไปและเราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า เค้าก็พูดมาค่ะ “มาพูดอะไรเอาตอนนี้” เราก็ขอโอกาสเค้า เค้าบอกว่าเค้าตัดสินใจไปแล้วที่จะเลิก คือเราพูดยังไงเค้าก็ไม่เอาเราแล้วและทำท่าทางที่ไม่ต้องการเราแบบชัดเจน ระหว่างทางบ้านเค้ากับหอเรามันไกลกันมาเลยค่ะ เลยทำให้เราได้พูดทุกอย่างที่อยากพูด สุดท้ายคือก็ไม่เลิกนะคะ แต่เค้าขอห่างให้เราได้ทบทวนกันเพราะเค้ากลัวว่าเค้าจะมาทำไม่ดีกับเรา แบบเย็นชาใส่ เฉยชาไม่สนใจ เราก็โอเคค่ะห่างก็ห่าง

จนเค้ามาส่งที่หอและได้มานอนค้างตอนนี้เค้าดูอารมณ์เย็นขึ้นมาก เราก็ได้กอดร้องไห้และคุยกัน เค้าบอกเค้าเองก็เลิกกับเราไม่ได้เราบีบให้เค้าทำแบบนี้ แต่จะไม่เลิกกับเราค่ะ เราเคลียร์กันว่าจะเริ่มกันใหม่ และนอนกอดกันทั้งคืนอีกวันเค้าก็กลับค่ะ

แต่ปัญหามันอยู่ที่เราแล้วค่ะพอได้อยู่คนเดียวได้คิดทบทวนตัวเองประมาณ2วัน เค้ากลับไปก็ดูรักเรามากขึ้นนะคะ แต่เรากลับรู้สึกแย่ไปแล้วน่ะค่ะ ที่โดนบอกเลิกและเค้าทำท่าทีไม่อยากมีเราในชีวิต ต้องบอกก่อนเลยว่าตอนที่คบกันเราไม่เคยคิดเลยค่ะว่าเค้าจะไม่เรารัก เรามั่นใจในตัวเค้ามาเสมอจนวันที่เค้าบอกเลิกน่ะค่ะเลยทำให้เราอึนไปหมด เราก็ได้คุยกับเค้านะคะว่าเราไม่เหมือนเดิม รักแต่กลัวถ้าคบกันไปเค้าจะทิ้งเราอีกมั้ยถ้าไปทำอะไรที่ทำให้เค้ารู้สึกไม่ดี เค้าก็ขอโทษและบอกว่ามันเป็นความผิดเค้าเองที่เค้าตัดสินใจผิด เค้าอยากให้เรากลับไปอยู่บ้านกับเค้าค่ะ ในตอนนั้นเราก็คิดว่าเอาวะเริ่มใหม่ก็เริ่มใหม่มันต้องดีขึ้น

และเมื่อวานเราก็คุยกันดีดี ก็ทะเลาะกันค่ะ เพราะเราดันไปน้อยใจเลยขึ้นเสียงและวางหู เพราะเรากลัวทะเลาะแต่เรื่องก็แย่ลงค่ะเราทะเลาะกันจนได้ เหมือนเราไม่เข้าใจกัน เราพูดเรื่องนึงเค้าตีความไปอีกอย่างค่ะ เค้าบอกเค้าเหนื่อยเค้าอยากไม่ตามใจเราบ้างจะดูว่าเราเป็นยังไง แต่เข้าใจมั้ยคะว่าคนที่เพิ่งโดนบอกเลิกมามันมีความกลัวอยู่ยิ่งเค้าทำเหมือนไม่อยากคุยมาลองใจเราตอนนี้เราก็คิดเลยค่ะว่าเค้าไม่เหมือนเดิมแล้ว จะเลิกกับเราอีกแล้วใช่มั้ย แต่เค้าบอกว่ารักเราเหมือนเดิมค่ะ รู้สึกกับเราเหมือนเดิม ไม่อยากทะเลาะกันอีก

เล่ามาถึงตรงนี้เราอยากหาทางออกค่ะ คือตอนนี้เราทั้งอึดอัดและเหนื่อยใจมากๆ
-เราจะเลิกระแวงเค้าได้ยังไงคะ
-เค้ายังรักเราจริงๆรึเปล่า
-เราควรทำยังไงให้ความรักของเราดีขึ้น
หรือจะมีอะไรแนะนำเพิ่มเติม หรือจะเล่าเรื่องของตัวเองเพื่อเป็นแนวทางได้เลยนะคะ

ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ