ต้องต้องบอกก่อนว่าเรากับคนที่จะพูดถึงต่อไปนี้ คือสนานะแค่คนคุยกัน และเราก็ไม่มีแฟนมานาน7ปีแล้ว ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าทำไม
แต่อยู่ดีๆคนคนนี้ก็เข้ามาในชีวิตเรา ซึ่งเวลาที่เข้ามานั้นมันไม่นานมากนัก แต่เรากลับรู้สึกว่าเรากับเขาสามารถเข้ากันได้และได้ดีมากด้วย คุยกันตรงกันหมดมีไลฟ์สไตล์เหมือนๆกันในการใช้ชีวิตเหมือนกัน คือทำด้วยกันหมดแทบทุกอย่าง เช่น เวลาเราจะออกไปกินเบียร์ข้างนอกเขาก็จะออกไปต่างคนต่างออกไปจะได้ไม่มีปัญหากัน และพอเวลาเล่นเกมก็ต้องเล่นพร้อมกันเล่นด้วยกันคือเราสองคนติดเกมส์มาก และติดเน็ตฟิคด้วย เวลาถ้าเราหรือเขาดูซีรีย์เราก็จะดู อะไรแบบเนี้ย ซึ่งในเวลา ณ ขณะนั้นมันทำให้เราคิดว่าเราโอเค และลองคุยกันไปได้ซักพักเราเริ่มออกไปกินเบียร์บ่อยมากขึ้น ทำให้เรามีปัญหากันในที่สุด เพราะว่าเราออกไปกินเบียร์โดยไม่บอกเขา และเราก็โกหกเขาไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ เราเข้าใจว่าการโกหกกันมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำแต่ ในสถานะการณ์นั้นเราปฎิเสธไม่ได้ และเลยทำให้เราต้องโกหก การโกหกนั้นทำให้เขาพูดกับเรามาหนึ่งประโยคว่า เธอคิดว่าเราโง่ขนาดนั้นเลยหรอที่เราไม่รู้ว่าเธออยู่กับเพื่อน  นี่คือจุดเริ่มต้นของการทะเลาะกัน และเขาก็บอกเราว่าพอเถอะเราไม่อยากคุยกับเธอแล้ว เช้าวันต่อมาเราก็ติดต่อไปเขาบอกว่าในเมื่อเราพูดอะไรเธอไม่เคยฟังเราเลยงั้นเธอก็อยู่คนเดียวเถอะเราไม่คุยด้วยแล้ว เราง้อนะง้อมากด้วยง้อจนแบบไม่ไหวอะ ตกเย็นวันนั้นมาเราก็เสียใจเลยออกไปกินเบียร์อีก แล้วเขาไลน์มาแล้วบอกว่าขนาดนี้เธอยังไม่สำนึกเลยเธอยังจะออกไปกินเบียร์อีก เอ้าเราก็งงหลังจากนั้นมาเขาก็บลอคเราทุกอย่างทุกทาง แล้วก็จบตรงที่ไม่ได้คุยกัน

ควรทำใจแล้วใช่ไหม เพราะเราเป็นฝ่ายผิดเอง