เฮ้อ แย่จัง ตอนนี้รู้สึกว่าเหมือนโดนเหยียบหยามแบบเอาหน้ามุดลงดินไม่ทัน เราก็ด่าเขาไปแล้วด้วยว่า มองหน้าหาพ่*เหรอ?แล้วด้วย สภาพแบบนี้มันคงคิดว่าเราร้อนตัวแหง แต่ที่แย่กว่าคือสายตาที่ถูกจ้องมองเหมือนเรากำลังถือขวานอันเบอเริ้มที่เด็กมือเล็กๆอ่อนๆจะถือขวานนั้นได้ ขวานนั้นเปื้อนเลือด มืออีกข้างถือหัวคนที่เกลียดห้อยต่องแต่ง แล้วชุดนักเรียนก็เปื้อนเลือดจนทำให้เสื้อนักเรียนสีขาวๆกลายเป็นสีแดงสดเหมือนเพิ่งไปฆ่าใครมา และทุกคนก็จ้องมองเราแบบนั้นจริงๆ แล้วสมองก็บังคับให้พูดว่า มองหาพ่*งเหรอ การที่เราทำแบบนั้นก็ไม่ต่างจากเราในตอนนี้ เหมือนการที่เราเป็นโศกนาฏกรรมร้ายแรง ทั้งๆที่เราแค่หยิบชีทออกมาดู ในตอนสอบวิทยาศาสตร์ส่วนชีทนั้นก็เป็นชีทคณิตศาสตร์เพราะตอนหลังเลิกเรียนเราต้องรีบส่งชีทนี้ให้ทัน แต่! โดนหาว่าโกงข้อสอบ ตอนนี้รู้สึกผิด บางครั้งเราก็ดูเหมือนคนโง่ทำไมถึงเอาชีทคณิตมาทำล่ะโง่สุดๆ สมควรตายสุดๆ มีชีวิตอย่างโดดเดี่ยวก็พอแล้ว แล้วทำไมต้องสร้างเหตุการณ์แย่ๆทำให้ตัวเราแย่ลงๆด้วยล่ะ หรือเราควรโทษพวกขยะที่ชอบฟ้องครูดี? เราควรทำเหมือนอย่างที่เราคิดไหม? แน่นอนว่าอยากทำเหลือเกิน แต่ทำไม่ได้มันมีกฎหมายคุ้มครองพวกเวรนี้อยู่ถ้าเราทำเราได้ไปคุกเยาวชนกับพ่อเราแน่ๆ พ่อเราก็โดนใส่ร้ายเหมือนกับเรา เราควรที่จะชนะคดี แต่ ฝ่ายนั้นเงินมันเยอะ มันมีเงินมากกว่าเราเยอะ นี้คือสาเหตุที่ทำให้ครอบครัวที่สุขสบายเหมือนกับสวรรค์ค่อยๆพังพินาศตั้งแต่ ป.3 เพราะแค่โดนใส่ร้ายว่าไปบุกรุกบ้านคนอื่นยามวิกาล ทั้งๆที่บ้านนั้นมันชวนอาและพ่อเราไป กลับมาที่ปัจจุบันตอนนี้อยากจะกลับไปที่รร.แล้วเคลียทุกอย่างให้เสร็จ บอกทุกคนไปซะว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ทำไงได้เรื่องมันจะเกิดก็เกิดสิ เราก็คงผิดที่ไปด่าพวกมันก็ได้ หรือเราผิดจริงๆกันแน่นะ ทำไงดีล่ะ? เราจะโดนไล่ออกรึเปล่านะ? แล้วควรที่จะแก้ตัวยังไงดีล่ะ? ถ้าเราผิดจริงๆ มันก็เป็นความผิดครั้งแรกในชีวิต ม.ต้นเลยนะ ดูสิขนาดเรามีเพื่อนที่บอกว่าจะอยู่เคียงข้างเราตลอด ก็ไม่เห็นพวกเขาจะช่วยดึงฉันมาจากหลุมขุมนรกอันโดดเดี่ยวได้เลย
  กระทู้ยาวหน่อยนะคะ สรุปคือ เราโดนใส่ร้ายเเล้วไปด่าเขาค่ะ เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริงเขาจะเอาผิดเราให้ได้ เราก็มีน้ำโหเหมือนกัน เราก็คนนะไม่ใช่สัตว์ที่ไม่มีหัวใจไร้สมองคิดเหมือนใครบางคน