อาจจะเพราะเราโตมาในครอบครัวที่ไม่พร้อมสักเท่าไหร่ เลยอาจทำให้เราอาจอ่อนไหวง่ายในระดับนึง
เราเคยโดนแกล้งแรงๆอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งคนรอบข้างเค้าก็หัวเราะชอบใจสนุกสนานกันไป แต่เราไม่ได้รู้สึกขำเลยสักนิด
บ่อยครั้ง ที่เผลอทำอะไรผิดแล้วจะโดนหัวเราะเยาะ ทำไมรู้สึกท้อ ยิ่งถ้าเป็นคนในครอบครัว หรือคนพิเศษแล้วล่ะก็
น้ำตาจะคลอเลยแหละ
     เรารู้ตัวนะ ถ้าอยากอยู่ในสังคมให้ได้ เราต้องพยายามทำใจให้ชิน แต่ยิ่งทำเท่าไหร่ เหมือนยิ่งเก็บอัดอั้นไว้เท่านั้น
จนบ้างทีคิดว่าตัวเองป่วยป่ะว่ะ พยายามจะมองในแง่ดี แต่ก็ทำไม่ได้เลย เราจะทำไงดี