แต่ก่อนเรากับน้องคุยกันได้ทุกเรื่องคุยกันได้เป็นเวลานานๆ แต่เวลานี้คุยกันได้ไม่เกิน5นาที น้องก็รีบวาง
ระยะทางมันเปลี่ยนคนได้จริงๆหรอ  คือน้องเราไปเรียนกทม.  ส่วนเราอยู่ต่างจังหวัด  ตอนแรกๆที่น้องไปเรียนและก็อยู่กับน้า น้องเรากับเราก็ยังคุยกันปกติดี แต่ประมาน1ปีผ่านไป น้าเราย้ายที่อยู่ น้องเราก็อยู่บ้านคนเดียว.ไม่กี่เดือนก็ออกไปอยู่หอกับเพื่อน มีปัณหานิดหน่อย หลังจากนั้นเรากับน้องก็เริ่มได้คุยกันน้อยลง. พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ น้องบอกติดเรียนบ้าง ไปทำงานบ้าง ฝึกงานบ้าง  ไปรด.บ้าง สารพัดที่จะอ้าง เรากับแม่โทรไปไม่รับ ไม่โทรกลับ          ไลน์ไม่ตอบนานๆทีตอบ  บอกนอนบ้าง ไปกินข้าวบ้าง  ค่าใช่จ่ายก็เยอะ   เราไม่หาก็ไม่เคยได้ไปที่หอ น้องอ้างว่าต้องจ่ายค่าเข้า ต้องเอาบัตร เอาบัตรให้ไม่ทัน     ข้ออ้างสารพัดเหมือนกัน  คือเรากับแม่เครียดมากแต่ก่อนน้องเป็นเด็กดีไม่เกเร ถึงจะเป็นไม่ยอมใครบ้าง เป็นพูดอะไรทำจริง แต่น้องไม่เคยเป็นแบบนี้ เวลาเรากับแม่โทรไป ถามโน้นนี่ น้องก็จะถามน้องไม่ใช่น้องแล้วนะ จะ20ปีแล้ว ถึงยังไงเถอะสำหรับแม่และเรา น้องยังเด็กเสมอ เราเครียดมาก มีหลายเหตุการณ์ทำให้เราเครียด น้องต้องมีอะไรปิดบังและโกหกเราแน่  ตลอดที่ผ่านมาเราใช้ความรักและความเชื่อใจมั่ยใจว่าน้องเราเป็นเด็กดีไม่ทำอะไรไม่ดีแน่แต่ตอนนี้ความมั่นใจเริ่มลดลงแล้ว ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบเราบ้าง น้องติดเพื่อนหรอ ติดแฟน หรืออะไรกันแน่  การอยู่คนเดียวทำให้น้องเราเปลี่ยนได้ขนาดนี้เลยหรอ  เราจะไปหาไม่รู้น้องจะดีใจบ้างมั่ย เกิดอะไรกับน้องเรา ใครเคยเจอเหตุแบบนี้บ้างแชร์หน่อยค่ะ หรือเราควรทำยังไง