สวัสดีครับ  มาถึงตรงนี้ก็ผ่านมานานจากกระทู้เก่า ขอบคุณทุกคนมากๆ ณ ตอนนี้ผมเรียนปวส.แฟนอยู่ปวช.

เข้าเรื่องนะครับ ที่ผ่านมาผมพยายามให้แฟนหาทางเลือกตัวเองตลอดว่าชอบอะไรอยากเรียนอะไร ส่วนตัวผมนั้นชอบนิเทศ หลายๆครั้งเลยเหมือนบังคับให้แฟนมาชอบด้วย แต่ล่าสุดเธอบอกอยากเอาดีด้านภาษา ซึ่งผมก็ดีใจที่เธอเจอทางตัวเอง  แต่ทว่าผมกับเธอคืดได้อย่างนึงคือเราคงไม่ได้ไปม.เดียวกันหรือคณะเดียวกันแน่ๆ ส่วนตัวผมมหาลัยต้องใช้เงินตัวเองส่งตัวเองครับ ทางแฟนมีที่บ้านส่งให้

เข้าเรื่องจริงจังครับ  ผมรู้สึกว่าผมไม่อาจจะยอมรับความห่างไกลและความวิตกกังวลของผมได้แน่ๆถ้าต้องคนละคณะ หรือยิ่งคนละม.ยิ่งแล้วใหญ่ (ด้วยแฟนผมเป็นคนน่าตาดีระดับนึงเลย)แล้วเธอก็เคยพังความเชื่อใจมารอบนึงเลยทำให้เป็นผลพวงมาถึงทุกวันนี้  อยากทราบว่าใครที่มีแฟนหรือคนรักที่เรียนคนละที่ ทำงานคนละที่หรือสมัยวัยเรียนเป็นแบบที่แยกกันแล้วยังคบกันยาวนานมั้ยครับ มันรอดแค่ไหน

ไม่ใช่ว่าผมไม่รักนะ แต่ส่วนตัวเธอติดผมแล้วผมรู้ตัวดีว่าถ้าผมยังอยู่กับเธอผมจะเป็นคนที่ทำให้เธอก้าวต่อไปไม่ได้ไปไหนที่ๆเธออยากเรียนไม่ได้ ผมเลยคิดว่าอาจจะต้องบอกเลิกเธอเพื่อให้ผลระยะยาวที่ดีกับเธอ  เนื่องจากถ้ายังคบกัน
1.ผมกับเธอหรืออาจจะะแต่ผมทำใจเรื่องระยะห่างและเวลาที่ห่างกันไม่ได้

2.ผมจะกลายเป็นคนฉุดเธอจนเธอก้าวไปไม่ได้

3.ยังไงถ้าคบต่อแล้วไปคนละที่ผมมองว่ายังไงก็เลิกเลยอยากให้จบในช่วงนี้ก่อนมันจะนานกว่านี้

โดยส่วนตัวผมคิดไว้แล้วว่าจะบอกเลิกยอมรับผิด ยอมว่าผมไม่ได้ดีเด่ อะไรเลยในการกระทำแบบนี้แต่ผมกลับมองว่ามันเป็นการกระทำเพื่อเธอเพื่ออนาคตของเธอ  มาถึงตรงนี้ผมยังยืนยันว่าผมรักเธอนะครับ ถ้าเลิกผมจะไม่ติดตามหรือส่องเธอเพราะกลัวรับไม่ได้ถ้าหากว่าเธอต้องไปคบใครถ่ายรูปกับใครที่ไม่ใช่ผม

อยากให้มองว่านี่คือความรักกคนๆนึงช่วยตัดเรื่องเด็กน้อยหรืออนาคตเจอคนอีกเยอะนะครับกราบ.

อย่างที่บอกครับ ผมควรทำยังไงควรตัดสินใจยังไงผมลองคุยกับเธอแล้วเรื่องนี้แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้มีทางออกมากขึ้นเธอกับผมคงจะคนละม.หรืออย่างน้อยก็คนละคณะ เธอชอบภาษา(ผมไม่เก่งเลย)ผมชอบนิเทศ(เธอไม่ชอบเลย)  

ขอบคุณทุกท่านนะครับที่เข้ามาตอบหรืออ่าน ตัวผมจะแวะเข้ามาเว็บนี้เป็นระยะๆ