เราไม่เข้าใจว่าทำไมไม่พูดกันตรงๆ เราก็รู้มานานแล้วล่ะว่าเพื่อนตั้งกลุ่มไว้โดยในกลุ่มนั้นไม่มีเรา เราก็รู้สึกนอยๆนะแต่ก็ไม่ได้อะไรมาก จนวันนึงเว้ย เรามีเรียนเช้าแต่เพื่อนทุกคนมีเรียนเที่ยง แล้วเรียนพร้อมกันอีกทีตอนบ่าย เราเรียนเสร็จกลับบ้านเพราะอีกสี่ห้าชั่วโมงกว่าจะได้เรียน แต่เพื่อนที่เหลือต้องอยู่มอ.รอเรียนต่อ แล้วพอพวกนั้นเรียนเสร็จก็โทรหาเราบอกว่าให้มาเร็วๆโทสัพท์ไม่มีแบตหยิบปลั๊กไฟมาด้วยจะชาร์ตเราก็หยิบมา

      แต่เรามาเลทเพราะเราง่วงเลยเผลอหลับเพื่อนก็โทรตาม เราก็มาพอมาถึงไม่มีใครคุยกับเราเราก็ไม่อะไรอ่ะ ไม่คุยเราก็นั่งเล่นของเราเรื่อยไป จนขึ่นมาเรียนอยู่ๆเพื่อนก็มาคุยด้วย เราก็คุยตามปกติ แต่ก็ไม่ได้ยิ้มหรือหัวเราะอะไรมาก แล้วเพื่อนที่นั่งจ้างๆก็เปิดวิดีโอให้ดูแล้วมันมีคนทักแชทมา แล้วเพื่อนอ่ะก็รีบปัดออกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็สงสัยล่ะ เล่าตัดไปเลยนะ เราเลยแอบเอาโทรสับเพื่อนมาดุเพราะเพื่อนเคยบอกรหัสไว้ แล้วเราก็เห็นทุกอย่างที่พวกนั่นคุยกัน ตอนนั่นเราอยากร้องไห้มาก เอารูปเราที่แอบถ่ายหน้าตลกๆมาตั้งเป็นรูปประจำกลุ่ม แล้วก็หัวเราะสนุกสนานแต่เ่าไม่ตลกด้วยนะ บอกในกลุ่มว่าสงสารเราที่ไม่มีใครพูดด้วย. วันนั้นเลนมาพูดเพราะเห็นเราอยู่คนเดียว มันมีอีกเยอะอ่ะ เราไม่รู้จะทำไงดี ปรึกษาใครไม่ได้เลย เพื่อนที่เราคิดว่าสนิทคนที่เราชอบปรึกษาก็บอกว่าเบื่อที่ฟังเราพูดเราไม่รู้จะทำไงแล้วอ่ะ ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้วอ่ะ มีใครมีวิธีช่วยบอกเราหน่อยนะตอนนี้เราเครียดมาก