ล่วงเลยมาจะครบ1ปีที่ผมตกงาน
แปลกดีจัง อะไรๆต่ออะไรเปลี่ยนไปจากเดิมมาก
ไม่เคยตกงานได้นานขนาดนี้ ไม่เคยหดหู่ เศร้า และ ท้อได้ขนาดนี้  แต่ตอนนี้ มันมารวมกันที่เดียวกัน
เมื่อเดือนก่อน ไปสัมภาษณ์งานด้วยความมั่นใจ กับวัย35 ปีนี่ละ ทุกอย่างเหมือนจะโอเค แต่แล้วผลคือไม่ผ่าน ทำให้ความเชื่อมั่นของผมเริ่มลดลง

แย่ละ อีกแค่ 4เดือน ก่อนจะสิ้นปี มันเป็นบททดสอบชีวิตผม ที่จะก้าวเข้าสู่วัยอัน 36 ปี ความยากที่เป็นอุปสรรคการหางาน เริ่มมากขึ้น ....ความว่างเปล่าที่ไม่สามารถกำหนดชะตาชีวิตตัวเองเริ่มเข้ามาๆ ... ตอนนี้ได้แต่นั่งหางาน ร่อน Resume ไปหลายๆที่ หวังมีผู้ใจบุญเข้าใจและให้โอกาสผมเข้าทำงาน...
เหนื่อยมาก ทั้งใจและกาย....แต่อีกมุมหนึ่งบอกตัวเองว่า....อย่าท้อ!!!