สวัสดีค่ะ มีใครที่มีปันหาหน้าเบี้ยวเหมือนเราบ้างไหมค่ะแบบเบี้ยวมากๆ แล้วเราเป็นคนที่แบบมีปันหาบนใบหน้าเกือบทุกส่วนด้วยค่ะ ทั้งจมูก ปาก ตาและหนักสุดคือหน้าเบี้ยว +ปวดเมื่อยกราม ออกไปไหนต้องใส่ผ้าปิดปากตลอด เพราะทนรับสายตาแรงกดดันจากคนรอบข้างไม่ได้ รู้ค่ะว่าคนที่เขาเป็นหนักกว่าเราเบี้ยวกว่าเรามีอีกเยอะ แต่เราคงมีองค์ประกอบหลายๆอย่างบนหน้าทั้งจมูกชมพู่โตใหญ่จมูกหัก ปากใหญ่หนาและดำมากๆ ที่ทำให้คนรอบข้างมองเราไม่เหมือนกับคนหน้าเบี้ยวคนอื่นๆ  ไม่ใช่จะยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็นไม่ได้นะคะ แต่ทำไมพอเราพร้อมที่จะเปิดเผยเผชิญหน้ากับความเป็นจริงคนรอบข้างต้องมากดดันให้เราต้องกลับมาใส่ผ้าปิดปากด้วย คือ ลักษณะอาการนะคะ เวลาเราออกไปข้างนอก ไม่ว่าใครเวลาเขามองหน้าเรา เขามักจะมีพฤติกรรมแปลกๆคือ มองแบบจ้องหน้าเลยค่ะแบบไม่คราดสายตามองไม่พอเขายังเอามือไปลูบคางเขาด้วยค่ะลูบคางฝั่งซ้ายขวาสลับกันไป รุ้ค่ะว่าหน้าเบี้ยวแต่ทำไมต้องทำอย่างนั้นใส่เราแบบเฉยชามากไม่แคร์ความรุ้สึกเรา...บางคนก็เอามือปิดปากตัวเองค่ะเราเจอประจำทุกวัน  เวลาเรานั่งรถ2แถวไปทำงานนะ...สมมุติในรถมีคนอยู่ประมาณ20คน เขาจะพากันหันมาจ้องหน้าเราแล้วเอามือลูบคางของเขากันลูบไปมาซ้ายขวา ประมาน15 คนค่ะบางคนก็นั่งเอามือปิดปากค่ะ เป็นแบบนี้ตั้งแต่ต้นทางยันปลายทางที่เรานั่งรถเลยค่ะ ถามว่ากดดันมั้ย กดดันตัวเองมากเลยนะ เคยพยายามที่จะไม่สนใจหลายครั้งแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้ พยายามจะไม่หันไปมองก็ไม่ได้อีกเพราะไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็เจอกับพฤติกรรมแบบนี้ หดหู่ใจมากเลยค่ะ😭😭ต้องทนกับพฤติกรรมแบบนี้หลายปีแล้วค่ะ พอนานวันเข้าอาการหน้าเบี้ยวก็เริ่มหนักขึ้นเห้นชัดขึ้นกว่าเก่าอีก หันไปทางไหนก็เจอแต่คนทำพฤติกรรมแบบนี้ใส่ค่ะ ไปทำงานก็กดดัน เพราะที่ทำงานเขาก็เป็นกันหมดค่ะ ที่เห้นหน้าเรา นั่งคุยกับเราในที่ทำงานทั้งวันก็นั่งเอามือลูบคางทั้งวันเลยค่ะ ((เราคิดในใจไม่เมื่อยมือบ้างรึไงว่ะแอบหงุดหงิด))จนทุกวันนี้ออกไปไหนต้องใส่ผ้าปิดปากตลอดเลยค่ะ ใส่มาจะ3ปีแล้วใส่จนเป็นแผลหลังใบหูเป็นรอยที่คาดผ้าปิดปากบาดเป้นแผลลึกเพราะใส่นานเกินค่ะ...แต่ก็ต้องทน เพราะถ้าถอดนี่สู้แรงกดดันไม่ไหวจริงๆค่ะ เราคนเดียว  ต้องมา รับแรงกดดันกับพฤติกรรมคนรอบตัวที่พบเจอเราเกือบทุกคนทุกเวลาไม่ไหวหรอกค่ะ ทุกวันนี้ใช้ชีวิตลำบากมากกไม่มีความสุขเลย สักวินาที ตอนนี้ผ้าปิดปากก็เริ่มจะเอาไม่อยู่ด้วยแล้วละคะ จิตตก ขาดความมั่นใจไปเลย เคยคิดอยากจะทำศัลยกรรมขากรรไกรหลายครั้งแล้วนะคะ ตั้งใจเก็บเงิน แต่ด้วยทางบ้านยากจน เวลาแม่เดือดร้อนเราก็ทนเห็นเขาเดือดร้อนไม่ได้อ่าค่ะ เก็บเงินได้ไม่เท่าไร..พอแม่ขอมา ต้องให้แม่ตลอด จนทุกวันนี้กลายเป้นคนไม่มีตังเก็บไปเลยค่ะ😢😢แล้วราคาศัลยกรรมขากรรไกรก็แพงเหยียบแสนด้วย เห้อออ เคยลงสมัครรายการ เลทมีอินไทยแลน ด้วยนะคะ มีแต่คนบอกว่าเราได้ทำแน่ๆเลยค่ะเพราะเราเขียนในใบสมัครไปแบบสุดๆจริงๆเรื่องราวของเรา แต่ไม่เคยได้เลยค่ะผ่านแค่รอบได้เรียกตัวไปสัมภาษณ์ แต่ไม่ได้เข้ารอบต่อไป บางทีเครียด เครียดเหมือนจะเป็นบ้าเลยค่ะ น้อยใจตัวเอง ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทุกวันนี้ใช้ชีวิตในสังคมร่วมกับคนอื่นลำบากมากเลยค่ะ เวลานั่งรถโดยสารไปไหนก็ไม่ค่อยมีใครอยากนั่งใกล้เราสักเท่าไรหรอกค่ะ ตรงอื่นเต็มส่วนเบาะนั่งข้างเราจะว่างตลอด บางคนยอมยืนค่ะเพื่อแลกที่จะไ่ม่ต้องมานั่งข้างเรา ทำเหมือนเราเป้นตัวน่ารังเกียจ เคยคิดอยากจะตายไปให้พ้นๆหลายครั้งแล้วละคะแต่ติดอยู่ตรงที่เป้นห่วงคนที่อยู่ข้างหลัง...ยังแคร์ความรู้สึกของพวกเขาเหล่านั้นอยู่  ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีแรงบันดาลใจจะทำอะไรเลยค่ะ ท้อแท้มากมายเหลือเกิน ...อยากได้ชีวิตใหม่...ที่ไม่ใช่ตายแล้วเกิดใหม่จังเลยค่ะ เห้ออออออ😰😰