SEEN SAWARA : สำหรับเที่ยวในวันเดียว เช้าเย็นกลับ
Sawara อยู่ในจังหวัดชิบะ เดินทางจากนาริตะใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเอง
ถ้ามาจากโตเกียวจะเดินทางประมาณ 2ชั่วโมง
หากคุณมีเวลาสักนิดและต้องการความสงบอีกหน่อย
หนีจากความวุ่นวายในเมืองหลวง เราว่ามันต้องมาที่นี่จริงๆวะ
.
นอกจาก Kawagoe ที่ไม่ไกลจากโตเกียวแล้ว
sawara ก็ถือว่าเป็น Little edo ที่ไม่ไกลเหมือนกันนะ
ถ้าคุณเป็นคนหลงไหลในสถาปัตยกรรมโบราณ
ความเก่าแก่ที่ยังอยู่ในยุคปัจจุบัน
คุณต้องมา seen sawara ด้วยตาตัวเองสักครั้งหนึ่ง...
.
SEEN TOKYO : https://ppantip.com/topic/37945317
Page : https://www.facebook.com/seenima/

การเดินทาง ออกจากสถานีก่อนเลยอย่างแรก(บอกทำไมวะ 555)
เส้นทาง คือ เดินออกจากสถานีตรงไปประมาณ 100เมตร
แวะไป Say hi กับพนังงานที่ Tourist Information Center
ขอแผนที่จุดที่น่าสนใจและร้านอาหารสักหน่อย
หรือ ถ้าไม่แวะเราก็เดินเลี้ยวซ้ายเลย แล้วเดินตรงไป
แล้วเลี้ยวซ้ายอีกทีเพื่อเดินเลียบทางรถไฟไปเรื่อยๆ จะได้ไปเริ่มที่ต้นคลอง
หลายคนอาจจะคุ้นกับสถานที่แห่งนี้ในหนังเรื่อง ฟัตจังโตะ กับ Rising sun
อ่า…นั้นไง พี่บอย ปกรณ์ ปั่นจักรยานไปตามยิปโซ
ซาวาระเป็นเมืองที่เงียบมาก ค่อนข้างสงบ
ไม่เจอนักท่องเที่ยวเลยยกเว้นลุงกับป้าที่นั่งเรือชมคลอง
หรือช่วงที่ไปเขาไม่เที่ยวกัน
จะมีบางจุดที่เราสามารถเดินลงไปถ่ายรูปได้
แม่นาค รอข้านานไหม…
ตลอดทั้งเส้นทางเดินบ้านเกือบทุกหลังจะเป็นแบบบ้านในสมัยเอโดะ
มีเพียงไม่กี่หลังที่จะเป็นบ้านสมัยใหม่แล้ว
ร้านนี้ขายของฝาก จำพวกของหมักดองต่างๆ
เดินเลยมาอีกสักพักก็จะเจอกับ
พิพิธภัณฑ์อิโนะทาดาทากะ หรือ บ้านของอิโนะ ทาดาทากะ
ผู้ที่เป็นคนเขียนแผนที่ประเทศญี่ปุ่นทั้งหมด ในสมัยโชกุนโทกุงาวะ
เข้าชมฟรี ไม่เสียตังนะครับ
จากทางเข้าจะเจอโซนนี้ก่อน ไม่แน่ใจว่าใช่ทำอะไร
เดาว่าน่าจะเอาไว้ใช้จอดม้า เพราะพื้นไม่มีการยกสูงหรือปูด้วยวัสดุอะไรเลย
ตรงนี้น่าจะเป็นห้องรับแขก ดูจากพื้นที่ห้องที่กว้างใหญ่
จากฉากในหนังที่เคยดูมา เรามองจากสวนเข้าไปห้องนี้ก็น่าจะเป็นห้องนอน
และห้องตรงนี้น่าจะเป็นห้องทำงาน ที่เอาไว้เขียนแผนที่
.
ปล.ส่วนของห้องต่างๆเราคาดเดาเอาเองนะ
ด้านหลังของตัวบ้านเราจะเจอกับ
รูปปั้นของ อิโนะ ทาดาทากะ ผู้ที่เป็นคนเขียนแผนที่ประเทศญี่ปุ่น
ใกล้พระอาทิตย์เริ่มตกดินก็ถึงเวลากลับบ้านของไกด์แห่งแม่น้ำโอโนะกาวา
ซาโยนาระ-
พระอาทิตย์เริ่มฉายแสงยามเย็นออกมา น้องกระเพาะเริ่มส่งสัญญาณ
สักพักเราก็บังเอิญเดินไปเจอร้านขนม ขนมทุกอย่างจะใช้มันหวานทำ
ซื้อมาลองคนละชิ้น แต่กว่าจะได้กินก็ตอนกลับมาประเทศไทยแล้ว
เดินไปเรื่อยๆน้องกระเพาะก็เริ่มอาละวาด โหวกเหวกโวยวายอยู่ข้างใน
ร้านขนมปัง ที่ตอนไปถึงของก็เกือบจะหมดแล้ว…เสียใจจจจจจจจ
ไม่มีอะไรให้มาสยบความโมโหของน้องกระเพาะเลย
และก็นึกขึ้นได้ว่าเรามีแผนที่ร้านอาหารนี่หน่า
แฟนเราเปิดดูแล้วเห็นว่ามีร้านข้าวหน้าปลาไหลอยู่….อูนางิ จ้าาาาาาาา
รีบเดิน เปิดแมพกัน เดินวนไปวนมา วนไปวนมา นานมากหาไม่เจอ เพราะเขาย้ายร้าน
สุดท้ายเดินไปเจอ เปิดประตูเข้าไป เซฟเดินออกมาแบบมึนๆ
พร้อมกับบอกว่ายังไม่ถึงเวลาเปิด ช่วงเย็นเปิดตอน5โมง ซึ่งอีก20นาทีเอง
เขาก็บอกลาเราสองคน เพลงมา!!..ปล่อยให้ฉันตายลงอยู่ตรงนี้ บอกฉันบอกจะย้ำเธออีกที
เอาว่ะ ไม่ยอมแพ้ เราจะทำทุกอย่างให้น้องกระเพาะสงบลง
เดินหลงไปเรื่อยๆจนไปเจอซุปเปอร์มาร์เก็ตของเมืองนี้
หลงจริง หลงเข้าไป แล้วก็หลงออกมา โดยไม่ได้ซื้ออะไรมากินเลย
หิวจนเกือบจะถอดใจ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าตอนมาถึง
เราเดินผ่านร้านอาหารตรงหน้าสถานี (แต่ทำไมไม่คิดจะเข้าวะ5555)
คือไม่ได้เป็นร้านอาหารแนะนำหรือดังอะไร
แต่มันโคตรโลคอล ร้านบ้านๆ เล็กๆแต่อบอุ่น
บรรยากาศร้านเหมือนไปกินข้าวบ้านเพื่อน
แล้วแม่เพื่อนทำกับข้าวให้กิน
เมนูอาหารที่นี่มีแต่ภาษาญี่ปุ่น
แต่สำหรับเราสบายมากบอกเลย
ร่ำเรียนวิชาการสั่งอาหารมาอย่างดี
จากสำนัก ฟูจิ และ เซน 555555
แมนๆสั่งอาหารให้เลดี้ ตอนสั่งพูดเสียงดังฟังชัด “ทงคัตสึ” เดส
ส่วนของตัวเองนะหรอ เดินไปชี้ที่โมเดลอาหารแทน5555
อันนี้ของเราเอง น่าจะเรียกว่า Ten-don (เทนด้ง) ข้าวหน้าเทมปุระ
อร่อยนะ ราคาไม่แพงด้วย กินเสร็จป้าเจ้าของร้านก็มาคุยด้วย
ป้าน่ารักกกก แม้จะคุยอังกฤษไม่ค่อยได้แต่ป้าก็พยายามคุยต่อ
สิ้นสุดภาระกิจสยบน้องกระเพาะ...สบายใจจจจจ
ทั้งหมดนี้เราใช้เวลาเที่ยวแค่ครึ่งวันเอง เลยเที่ยวได้ไม่ทั่วเมือง
เมืองนี้มีเสน่ห์นะในมุมของเรา น่าเดินไม่แพ้กับเมืองอื่นๆเลย
เพราะฉะนั้นถ้ามีเวลาเที่ยวเหลืออย่าลืมใส่เมือง sawara ลงไปในแพลนกันนะ
.
สถานีซาวาระ เป็นสถานีเดียวที่ตกแต่งให้เหมือนย้อนกลับไปในสมัยยุคเอโดะ