คบกับแฟนมา6ปีแล้วค่ะ เราทั้งคู่ตอนนี้อายุ30ปี  รักกันดีมาตลอด เขาเป็นคนดีมาก เข้ากับครอบครัวเราได้ดี เราเคยคุยกันไว้คืออยากแต่งงาน อยากมีลูกด้วยกัน

ปีที่แล้วพ่อเราบอกให้เขาพาพ่อแม่เจอมาพูดคุยกันเป็นทางการให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้  แต่เราก็ช่วยปฏิเสธไปเพราะยังไม่พร้อม  

มาปีนี้เขาเรียนต่อโทจบแล้ว ในความคิดเราก็อยากแต่งงานเลย เพราะเราเป็นฝ่ายหญิงด้วยอายุที่มากพอแล้ว เราก็ถามเขาตรงๆไปเลยว่าเราจะแต่งงานกันตอนไหนเหรอ  แล้วตอนไหนถึงจะพร้อมหรอ

เราก็บอกไปว่าไม่ได้อยากจัดงานแต่งใหญ่โตนะ แค่ญาติสองฝ่ายรับรู้ จัดงานเล็กๆก็พอ ใช้เงินไม่มากหรอก เงินเก็บของเขาและเราที่มีก็ใช้เหลือๆ ไม่ต้องรบกวนพ่อแม่จัดงานก็ได้

แต่เขายังคงปฏิเสธตามเดิมว่าไม่พร้อม อยากทำงาน อยากเก็บเงิน อยากมั่นคง จะแต่งงานอย่างน้อยเขาก็ต้องเก็บเงินได้สักล้านก่อน
และย้ำตลอดว่าพ่อแม่เขาไม่มีเงินให้นะ ทั้งๆที่เราก็บอกไปแล้วว่าเราไม่ยุ่งกับเงินพ่อแม่หรอก   พ่อแม่ของเรา(ฝ่ายหญิง)แค่อยากให้แต่งให้ถูกต้องเฉยๆ สินสอดอะไรก็ไม่ได้จะเอาอยู่แล้ว

จนเราเก็บมาคิดมาก คิดจนปวดหัวค่ะ เครียดว่าปัญหาคืออะไร รอเขาพร้อมมันก็ไม่พร้อมสักที แถมไม่รู้ต้องรอไปถึงเมื่อไร เขารักศักดิ์ศรีของตัวเองมากกว่าการให้เกียรติพ่อแม่และเรายังงั้นหรือ  ทั้งๆที่เรารักกันมาก อยากใช้ชีวิตด้วยกัน  

สุดท้ายเราก็เลิกกับเขา เพราะเราเครียดค่ะ ความที่ไม่รู้ต้องรอถึงเมื่อไร รอจนเขาพร้อมเกิดเขาเจอคนใหม่แล้วทิ้งเราละ  การเป็นผญ.มันเสียเปรียบมากๆใช่ไหมคะ ถึงเลิกกันตอนนี้เราก็แทบไม่มีโอกาสเจอคนใหม่แล้ว  แต่ถ้าไม่มีแฟนเราก็จะได้เลิกหวังเรื่องครอบครัวเรื่องมีลูกไป คิดว่าอย่างน้อยการยุติความสัมพันธ์มันก็เป็นการเริ่มต้นเดินหน้าใหม่อีกแบบหนึ่ง  เราทำแบบนี้ถูกไหมคะ??หรือควรทำอย่างไรกับปัญหานี้?? ตอนนี้เราสงสารตัวเอง สงสารแฟนมากที่ต้องเลิกกันทั้งๆที่ยังรักกัน