คือส่วนตัวเป็นคนร่าเริงค่ะ ชอบทำให้คนอื่นขำอยู่ตลอด แต่ว่าพอมาอยู่คนเดียวค่อนข้างเป็นคนคิดมากทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไรให้คิดกังวลอย่างไม่มีเหตุผลแต่บางครั้งก็ตื่นเต้นเฉยเลยไม่มีเรื่องอะไรให้ตื่นเต้นเลยเหมือนกัน ไม่ชอบอยู่ในเหตุการณ์ที่มันกดดัน เวลาเจอเรื่องที่กดดัน จะมือสั่นตัวสั่นไปหมด ทำอะไรไม่ถูก แต่ก่อนไม่เคยเป็นค่ะ เดียวนี้มันเริ่มเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ
เป็นคนที่มีโลกส่วนตัวอยู่ระดับหนึ่งถ้ามีหูฟังจะไม่คุยกับใครเลยและไม่อยากได้ยินใครคุยกันด้วยจะเปิดเพลงดังสุดเสียงเลย แล้วบางครั้งก็เศร้าแบบงงๆ บางครั้งก็สนุกเหมือนมันแปรปวนอยู่ตลอด คือถ้าตั้งใจจะทำอะไรแล้วจะตั้งใจมากๆ แต่ถ้ามีคนมาขัดหรือพูดประมาณว่าไม่ต้องทำ ก็จะหยุดแล้วคิดว่าทำไมละ มันไม่ดีหรอแล้วก็จะไม่ทำ แต่รู้สึกแย่มากๆอย่างบอกไม่ถูกนอยด์มาก ตอนนี้เป็นคนอารมณ์แปรปวนค่ะเหมือนข้างในมีใครอีกคนอยู่ เวลาเราจะทำอะไรทั้งที่มันใกล้จะเส็จแล้วในหัวก็คิดขึ้นมาว่าจะทำไปทำไม เพื่ออะไรทำแล้วได้อะไร แล้วมันก็จะวนอยู่อย่างนี้จนมันไม่เส็จสักที สับสนมากค่ะ ปั่นปวนมาก อารมณ์เสียบ่อยมาก อารมณ์ร้อนง่าย โกรธตัวเองแต่ก็พาลไปใส่คนอื่นด้วย พยายามอย่างมากที่จะเก็บอารมณ์ แต่ก็ทำไม่ได้ สับสนไม่หมด จนบางที่ก็เบื่อ คิดว่าทั้งหมดเนี่ย ทำไปทำไมอะไรเนี่ย งงไปหมดจริงๆ บางครั้งก็ท้อกับชิวิต บางครั้งก็ลุกขื้นสู้แบบทำได้ๆ เคยเล่าให้คนอื่นฟังค่ะ ว่าเราเป็นแบบนี้ แต่ทุกคนก็แบบไม่มีไรหรอกคิดมากไปเองเวอร์หน่า ได้ยินเขาพูดแบบนั้นรู้สึกแย่มากๆ นอยด์สุดๆจนบางครั้งก็ร้องไห้ เพียงเพราะเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เราเป็น คือที่เราพูดให้ฟังคือเราต้องการให้เขาเข้าใจว่าเราเป็นนะเราเป็นแบบนี้ คือไม่ต้องสงสารหรือให้กำลังใจหรอก คือขอแค่เข้าใจก็พอ เราขอแค่นั้น ถ้าเขาบอกว่าเข้าใจนะเออใช่เป็นอย่างนี่ เราก็รู้สึกได้ปลดปล่อย ได้ระบายมันออกไป รู้สึกดีมากๆที่มีคนเข้าใจ แต่ถ้าเขาพูดแบบว่า เออเนี่ยไม่ใช่หรอกเธอเวอร์ไปเองแหละคิดมาก เรารู้สึกว่ามันยิ่งแน้นเข้าไปใหญ่ทั้งๆที่เราต้องการที่จะระบายมันออกมันกลับเพิ่มขื้นและเพิ่มขื้นเรื่อยๆ เศร้าๆอย่างบอกไม่ถูก นอยด์ค่ะนอยด์มาก จนตอนนี้ไม่อยากบอกใครเลยว่าเป็นแบบนี้ เพราะถ้าบอกไปแล้วเขาไม่เข้าใจเราก็จะแย่เข้าไปอีก แล้วเราก็ไม่รู้ด้วยว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ คิดไปเองอย่างที่เขาบอกจริงๆหรอ