ถ้าสำหรับเรา เอาตรงๆเราอยากได้ลูกสาวค่ะ เพราะเรามองว่าลูกสาวเมื่อโตไปจะใกล้ชิดพ่อแม่มากกว่าลูกชาย ลูกชายโดยมากพอโตเป็นวัยรุ่นก็จะเริ่มห่างออกไปเรื่อยๆ ดูเอาจากตัวเราเองกับสามีนะ ถึงเราแต่งงานเราก็ยังวนๆเวียนๆอยู่กับบ้านพ่อแม่เรา เพราะเราเป็นคนติดครอบครัวเดิม ซื้อบ้านก็เลยซื้อบ้านแบบที่เดินถึงบ้านแม่ได้ ทุกวันนี้วันธรรมดาก็ยังไปกินข้าวเย็นบ้านแม่ทุกวัน แล้วค่อยเดินกลับไปนอนบ้านตัวเอง ลูกๆเราพ่อแม่เราก็ช่วยเลี้ยง ไม่ได้เป็นแค่เรานะ น้องสาวเรา 2 คน ก็เป็น กลับมากินข้าวบ้านทุกวัน ถ้าไม่ติดธุระไหน ส่วนสามีเราปีๆนึงเจอแม่เค้านับวันรวมกันยังไม่ถึง 1 เดือนเลยมั้ง เค้าเจอหน้าแม่เรามากกว่าแม่เค้าเองอีก ทั้งๆที่เค้าก็สนิทกับแม่นะ มีอะไรก็โทรคุยกับแม่ตลอด แต่ไม่ค่อยได้ไปหาเท่านั้น

เวลามีลูกก็เลยอยากได้ลูกสาวมากกว่า ตอนท้องคนโตแล้วรู้ว่าได้ลูกสาวดีใจมากค่ะ เราตั้งใจมีลูก 2 คนอยู่แล้ว เพราะอยากมีน้องไว้เป็นเพื่อนเค้า จริงๆตอนก่อนจะท้องเราอยากได้ลูกสาวค่ะ เพราะอยากให้ได้มาเป็นเพื่อนเล่นกันกับลูกสาวคนโต แต่พอเอาเข้าจริงได้ลูกชายค่ะ แต่ก็ไม่ได้ผิดหวังอะไรมาก เพราะเค้าเป็นลูกเรา จะเพศไหนเราก็รักอยู่แล้ว เดิมเราเคยคิดว่าลูกสาวขี้อ้อนกว่าลูกชาย แต่พอมีลูกชายคนเล็กต้องเปลี่ยนความคิดใหม่เพราะลูกชายเราดันขี้อ้อนกว่าลูกสาวอีก ตามสไตล์ลูกคนเล็ก

พอได้มีลูกจริงๆสำหรับเรานะจะเพศไหนก็เหมือนกันนะคะ ขอแค่เราให้ความรักความสนิทสนมกับเค้าเยอะๆ เค้าก็จะมาคลอเคลียกอดหอมกับเราตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่ถ้าพอเค้าเริ่มโตเป็นวัยรุ่นเราก็ไม่รู้ว่าเค้าจะเปลี่ยนไหมนะ