อย่างเปรียบเทียบกับไปญี่ปุ่น มันก็สนุกสนานนะ แต่มันไม่ดิบเถื่อนเท่าของไทบ้าน ความแปลก ความระทึก ความสุดมันต่างกันเยอะมาก

ข้อดีสำหรับญี่ปุ่นในมุมผม คือ มันแปลกตา มันสีสวย ถ่ายรูปออกมาดี อวดโซเชียลได้ ถ้าไปเมืองก็ดูแสงนีออน ดูจัดจ้าน

เอาเปรียบเทียบแฟชั่นชิบูย่า กับแฟชั่นเด็กภูธร ระดับชั้น รสนิยม ความแพงมันอาจเทียบกันไม่ได้
แต่เวลาผมเห็นเด็กไทบ้านแต่งตัวแต่งหน้า มันตื่นตาตื่นใจมาก มันอาจดูเหวอๆ
พวกรองพื้นสองสี ปากอุทัยทิพย์ กางเกงขาเดฟฟิต แต่ก็ดูสนุกไปในแบบเขา

หรือในงานทุ่ง งานวัด กาชาด มันจะมีของเล่นแปลกๆ รถบัมพ์ ดีเจ เด็กเต้นสายย่อ
ด้วยวัฒนธรรมคนแถบนี้ มันดุเดือดกว่าแถวญี่ปุ่น ที่มีงานเทศกาลแบกศาลเจ้าอะไรเนี่ย ผมว่าเฉยๆ
เด็กไทยเราแสดงออกกันแบบถึงกว่า บ้ากว่า และเอาจริงๆ ก็ล่อแหลมกว่าด้วย
บางคนยังเป็นเด็กประถมอยู่เลย มาเต้นร่อนตรงเครื่องเล่น ผู้ชายบางคนก็ดูเถื่อนๆ บ้าง เมามา กร่างบ้าง
แต่ไปงานพวกนี้ ก็คอยระวังเรื่องสวัสดิภาพชีวิตอยู่แล้วครับ
ที่ที่อันตรายมาก อย่างคอนเสริต์บัตรใบละร้อย พวกน้าแอ๊ด น้าปู พี่เสก ผมไม่กล้าเข้า

ยังไม่รวมพวก โชว์ชกมวย บ้านผีสิง คนสองหัว กระสือ บ้าบออะไรพวกนี้อีก
ถ้าซอฟต์หน่อยก็พวกเวทีกลาง ประกวดสาวงาม โชว์รำ โชว์นาฏศิลป์อะไรไป
แต่ถ้าเป็นเวทีตลกนี่ฮามาก ฮาแบบโหวกเหวก บ้าๆ แบบคนอีสาน
มุกก็สองแง่สามง่าม มุกชาวบ้านเล่นคำผวน เออ ครีเอทดี
แต่ถึงมันจะรู้สึกว่า ใต้สะดือไปหน่อยก็ยังบันเทิงอยู่นะ