เมื่อไม่นานมานี้ ผมลืมบอกแฟนว่า กินข้าวกลางวันแล้วนะ ซึ่งปกติผมจะบอกเธอตลอด แต่วันนั้นผมลืมจริงๆ ผมก็ขอโทษเธอ พร้อมกับบอกเหตุผลไปตามความจริงว่าผมลืม (ไม่อยากโกหกหรือหาเหตุผลอื่นมาแก้ตัว) ผมรู้สึกได้ว่าเธอกำลังงอน ผมก็เลยโทรไปง้อ ส่งข้อความไปง้อบ้าง ก็ดูเหมือนเธอจะหายงอนแต่ไม่หายซะทีเดียว
      กลับมาบ้าน[ไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะทำงานคนที่]ผมก็ง้อ ขอโทษอีก แต่สถานการณ์ก็ยังตึงๆ ถึงตอนนี้ผมเริ่มเครียดและคิดมาก

      ความรู้สึกที่วิ่งเข้ามาในหัวเลยคือ
      1.ก็รู้ว่าผิด พยายามง้อ ขอโทษก็แล้ว นี่เราผิดขนาดนั้นเลยหรอ
      2.ประกอบกับตอนเย็นหลังเลิกงาน ผมก็จะไปออกกำลังกายกับเพื่อน ซึ่งก็โทรบอกเธอนะว่ายังไม่กลับ ออกกำลังกายก่อน เธอก็พูดไล่ให้ไป
ช็อตนี้มันทำให้ผมรู้สึกว่า แค่ไปออกกำลังกายก็ไม่ได้ใช่มั้ย
      3.ผมรู้สึกว่า เออ เกิดมาต้องคอยพยายามเข้าใจคนอื่นตลอด ให้อภัยตลอด ใครทำอะไรผิดก็พยายามมองข้ามไปบ้าง เตือนบ้าง ก็เข้าใจว่าทุกคนก็ทำผิดกันได้ไม่เห็นจะมีใครเข้าใจเราบ้าง ต้องกังวลตลอดว่าเราทำอะไรผิดอีก
       4.บางครั้งทำตัวแปลกๆ ไม่ร่าเริง ถามคำตอบคำ เราก็ถามว่าเป็นอะไร คำตอบคือ เปล่า เปล่าตลอด แต่อาการที่แสดงมันฟ้องว่าต้องมีอะไร เราก็เครียด อึดอัด

เรื่องราวทั้งหมดนี้ผมควรทำยังไงดีครับ ช่วยชี้แนะหน่อย