วันนี้ผมได้มีโอกาสชมสารคดี ของคุณสืบ นาคะเสถียร มันทำให้ผมได้คิดอะไรตามหลายๆอย่างๆ ทำไม ตอนคุณสืบยังมีชีวิตอยู่ และพยายามจะต่อสู้เพื่อผืนป่าของชาติ กลับไม่ใครสนใจ และเดินหน้าที่จะทำเขื่อนต่อไป แต่พอคุ

ก่อนที่สืบจะลงมือกับตัวเอง คิดว่าเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าครับ แล้วมีคนยุคก่อนๆเป็นกันเยอะไหมครับ

ก็ไม่เห็นป่าไม้หรือวงการราชการไทยจะเปลี่ยนนี่ครับ ยกย่องกันไปก็ยกย่องกันไปเฉย ๆ แต่ไม่ได้เปลี่ยนอะไร นับว่าตายเปล่าได้หรือเปล่าครับ ตายถม ๆ กันไปแล้วก็แล้วกันไปครับ

เห็นว่าแกรักป่ามากๆเลยนะครับ ขณะยอมสละชีวิต เพื่อไม่ให้นายทุนรุกที่ดินป่าไม้นะครับ  เรียกว่าทิ้งอนาคตการงานที่กำลังรุ่งเรืองไปเลยนะครับ  และอีกหน่อยคนก็ไม่กล้ารุกผืนป่าแล้วนะครับ